امیر حسین‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص حمله صرع اظهار کرد: "تشنج" یک واژه کلی است که به وقوع حمله ناگهانی گفته می‌شود. در نورولوژی و یا علم اعصاب برای هرگونه حمله صرعی با تشنج یا بدون تشنج به کار می‌رود. در حمله‌های این بیماری ممکن است هوشیاری طبیعی مختل شود، بیماری صرع یا تشنج به علت امواج غیرطبیعی و گاهی تکرار شونده و ناگهانی در مغز ایجاد می‌شود.
وی با بیان اینکه تشنج یا کانوالشن به حملاتی اطلاق می‌شود که معمولاً با حرکات بدنی شدید به صورت تونیک یا کولونیک و یا هر دو همراه است، ادامه داد: ممکن است در یک اندام فوکال یا همه اعضای بدن بیمار، ژنرالیزه یا شروع کلی حمله دیده شود که بهترین نمونه آن صرع بزرگ است، همچنین زمانی که حملات تشنج تکرار شود و حالت مزمن بیابد به عنوان صرع یا اپی‌لپسی در نظر گرفته می‌شود.
متخصص مغز و اعصاب با اشاره به اینکه صرع یا اپی‌لپسی در لغت به معنی از پای درآمدن و افکندن است، تصریح کرد: از نظر پزشکی صرع عبارت است از بروز تغییرات الکتریکی غیرطبیعی سلول‌های مغزی که به طور ناگهانی باعث بروز برخی علائم بالینی می‌شود و بروز علائم به کانون تولید دشارژ حملات بستگی دارد.
وی در خصوص انواع صرع، خاطرنشان کرد: صرع بر اساس علائم بالینی به تغییرات نوار مغزی به سه گروه صرع ژنرالیزه یا فراگیر، صرع فوکال یا موضعی و صرع‌های اختصاصی تقسیم می‌شود؛ صرع فراگیر شامل انواع تونیک، آتونیک و کلونیک می‌شود. صرع‌های موضعی نیز دو نوع ساده و پیچیده دارد و صرع‌های اختصاصی شامل صرع واکنشی و رفلکسی است، البته صرع هیستریک و تشنج تبی نیز از انواع صرع ویژه است.
عوامل مؤثر در ابتلاء به صرع
حسین‌زاده با بیان اینکه با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی علل بیشتری برای صرع شناسایی شده است، افزود: در گذشته اکثر موارد علت صرع نامعلوم بود و امروزه حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد علل صرع مشخص شده است، علت صرع تا حد زیادی به سن بستگی دارد، البته موارد دیگری نیز در ایجاد صرع مؤثر است.
وی ادامه داد: صرع در نیمی از مبتلایان علل مشخصی ندارد و در نیمی دیگر ممکن است ناشی از فاکتورهای مختلفی از جمله اثرات ژنتیکی، ضربه به سر، بیماری‌های مغزی، بیماری‌های عفونی، آسیب‌های پیش از تولد، اختلالات تکاملی، آسیب‌های سر، سکته و سایر بیماری‌های عروقی، دمانس و عفونت مغز است.
متخصص مغز و اعصاب با اشاره به راه‌های تشخیص صرع، اضافه کرد: مهم‌ترین راه تشخیص صرع مشاهده یک حمله توسط پزشک است، اما این روش همیشه مقدور نیست و باید به شرح حال که توسط دیگران ارائه می‌شود توجه کرد، البته انجام نوار مغز یا الکتروانسفالوگرام هم جهت تأیید تشخیص و حتی تعیین نوع صرع مورد استفاده قرار می‌گیرد و سی تی اسکن یا MRI مغز نیز در تشخیص این بیماری مؤثر است.
وی گفت: بیشتر افرادی که دچار صرع هستند با مصرف یک داروی ضد تشنج، دیگر تشنج را تجربه نمی‌کنند، اما بعضی دیگر ممکن است تعداد دفعات و شدت تشنج‌هایشان با مصرف ترکیبی از داروها کاهش یابد، البته پزشک دارو را بر اساس بیماری، تعداد تشنج‌ها، سن بیمار و سایر فاکتورها انتخاب می‌کند. همچنین لازم است پزشک معالج در مورد سایر داروهای مصرفی بیمار اطلاع داشته باشد، تا تداخلات دارویی را برای تجویز داروی مناسب در نظر بگیرد، معمولاً درمان به شکل تک دارویی با دز نسبتاً پایین شروع می‌شود و به تدریج افزایش می‌یابد تا تشنج‌ها تحت کنترل درآید.
نظر شما