توماس ادیسون، ناشنوایی با اختراعات بزرگ

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مخترع آمریکایی، توماس آلوا ادیسون ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ در میلان اوهایو به دنیا آمد و در ۱۸ اکتبر ۱۹۳۱ در وست‌اورنج نیوجرسی درگذشت. وی در طول زندگی خود یک‌هزار و ۹۳ ثبت اختراع جهانی مشترک و غیرمشترک داشت و کسی بود که اولین آزمایشگاه صنعتی جهان را پایه گذاشت.

ادیسون پیش از مرگ نقش مهمی در معرفی عصر مدرن الکتریسیته ایفا کرد. از جمله اختراعات تولید شده در آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌های وی عبارتند از: گرامافون، فرستنده ذغالی برای بلندگوی تلفن و میکروفون، لامپ رشته‌ای، مولدی انقلابی با کارایی بی‌سابقه، اولین سیستم برق و قدرت الکتریکی تجاری، راه‌آهن الکتریکی آزمایشی، عناصر کلیدی دستگاه تصویر متحرک و همچنین صدها اختراع دیگر از جمله میراث وی است.

توماس ادیسون کیست؟

توماس ادیسون، مخترع آمریکایی‌الاصل، در عصر نبوغ این کشور که در ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ به دنیا آمد. وی هفتمین و آخرین فرزند ساموئل ادیسون جونیور و نانسی الیوت ادیسون بود و در سنین پایین به مشکلات شنوایی مبتلا شد. احتمال می‌رود که این مشکلات ریشه در سابقه بیماری خانوادگی آن‌ها یعنی ماستوئیت، داشته باشد. به هر صورت مشکلات شنوایی به شدت بر رفتار و حرفه ادیسون اثر گذاشت و انگیزه بسیاری از اختراعاتش را در او به وجود آورد.

ادیسون بسیار بیش‌فعال بود که این امر باعث شد معلمش وی را دانش‌آموزی حواس‌پرت تلقی کند؛ لذا وی از ابتدا در خانه و تحت تعلیم مادرش قرار گرفت. در ۱۱ سالگی فرایندی را برای خودآموزی و یادگیری مستقل ایجاد کرد که در طول زندگی به او کمک می‌کرد.

ادیسون فعالیت‌هایش را در ۱۸۶۳ و در دوران بلوغ صنعت تلگراف آغاز کرد، یعنی زمانی که تقریباً تنها منبع برق موجود باتری‌های اولیه بودند که جریان ولتاژ پایینی ایجاد می‌کردند. در این سال وی به‌عنوان شاگرد تلگراف‌چی مشغول به فعالیت بود و از آنجایی که پیام‌های دریافتی در تلگراف اولیه مورس به صورت یک سری نقطه و خط تیره روی نوار کاغذی بود که رمزگشایی و خوانده می‌شد؛ بنابراین ناشنوایی نسبی‌اش هیچ مشکلی در این شغل برای وی ایجاد نمی‌کرد.

توماس ادیسون و آغاز اختراعات بزرگ

تبدیل تلگراف به یک هنر شنیداری و افزوده شدن کلیدهای صدا به آن که تلگراف‌نگاران را قادر می‌ساخت پیام‌ها را از طریق کلیک بخوانند، ادیسون را از شش سال فعالیت به‌عنوان یک تلگرافچی دوره‌گرد در غرب میانه، جنوب، کانادا و نیوانگلند محروم کرد. با این حال وی که از نبوغ و بصیرت کافی برخوردار بود بخش زیادی از انرژی خود را صرف بهبود، ابداع و اختراع تجهیزات و وسایلی برای تسهیل برخی از کارهایی کرد که به دلیل محدودیت‌های جسمانی برایش دشوار بود.

ادیسون در ۱۸۶۸ به بوستون رفت و در شرکت وسترن یونیون مشغول به کار شد. در همین سال یک دستگاه ثبت رأی الکترونیکی برای شمارش سریع آرا در قوه مقننه طراحی و ثبت اختراع کرد. در ژانویه ۱۸۶۹ ادیسون با یک تلگراف دوبلکس (دستگاهی که می‌تواند هم‌زمان دو پیام را روی یک سیم منتقل کند) و یک چاپگر که سیگنال‌های الکتریکی را به حروف تبدیل می‌کرد تا جایی پیش رفت که تلگراف‌خانه را رها کرد تا بتواند به‌عنوان یک مخترع و کارآفرین تمام وقت فعالیت کند.

توماس ادیسون پس از آن به نیویورک مهاجرت کرد و در همکاری با "فرانک ال پوپ"، متخصص برجسته الکتریسیته، موفق به تولید چاپگر اورجینال و سایر چاپگرهای تلگراف شد. در فاصله سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۵ وی در در نیوآرک نیوجرسی مشغول به فعالیت بود و در مشارکت‌های مختلف و معاملات پیچیده صنعت رقابتی و پیچیده تلگراف که تحت سلطه شرکت تلگراف وسترن یونیون قرار داشت شرکت می‌کرد. ادیسون به‌عنوان یک کارآفرین مستقل بالاترین پیشنهادات را داشت و در میان دو طرف معامله در حد وسط قرار می‌گرفت. در این دوره وی روی بهبود سیستم تلگراف خودکار وسترن یونیون کار کرد.

توماس ادیسون با ساخت تلگراف خودکار که پیام‌ها را با استفاده از واکنش شیمیایی ناشی از انتقال الکتریکی ثبت می‌کرد به موفقیت تجاری محدودی رسید. علاوه بر این، چنین اختراعی دانش وی را در زمینه شیمی ارتقا داد و پایه و اساس توسعه قلم برقی و میموگراف را بنا نهاد که هر دو دستگاه‌هایی مهم در صنعت ماشین‌های اداری اولیه ایجاد کرد و به‌طور غیرمستقیم منجر به کشف گرامافون شد. تحت حمایت وسترن یونیون، ادیسون موفق به طراحی چهار قطعه شد که قادر به انتقال هم‌زمان چهار پیام از طریق یک سیم بود. با این حال رقیب سرسخت وسترن یونیون و سرمایه‌گذار وال‌استریت، بارون جی گولد، با پرداخت یک‌صد هزار دلار پول نقد، اوراق قرضه و سهام به ادیسون در دسامبر ۱۸۷۴ (یکی از بزرگترین پرداختی‌های آن زمان برای هر اختراع)، حق استفاده از این چهارگانه را به نفع خود از شرکت تلگراف سلب کردند که این امر با سال‌های دادخواهی همراه بود.

توماس ادیسون علی‌رغم قدرت معامله‌گری بالا، یک مدیر مالی ضعیف بود و پول‌های به‌دست آمده‌اش را خیلی سریع‌تر از آنچه به دست آورده بود خرج می‌کرد و خیلی زود با مشکلات مالی مواجه شد. برای کاهش هزینه‌ها و کنترل وسوسه خرج کردن پول، وی از پدرش خواست تا برای ساختن آزمایشگاه و کارگاه ماشین‌سازی از پورت هورن به نیوجرسی نقل مکان کند که در این راه "چارلز باتچلور" و "جان کروسی" همراهان اصلی وی بودند. باتچلور، متولد ۱۸۴۵ در منچستر، یک مکانیک و نقشه‌کش بود و برای توماس ادیسون نقش یک مکمل را داشت. وی در پروژه‌هایی مانند گرامافون و گوشی تلفن نقش مهمی داشت.

توماس ادیسون و اختراع گرامافون

ادیسون بهترین اوقات خود را در پارک منلو تجربه کرد. وی هنگام آزمایش روی کابل زیر آب برای تلگراف خودکار دریافت که مقاومت و رسانایی الکتریکی با توجه به فشاری که تحت آن قرار دارد، متفاوت است. این یک کشف نظری بزرگ بود که ادیسون را قادر ساخت تا "رله فشار" را با استفاده از کربن و نه آهن‌رباهای معمول برای تغییر و متعادل کردن جریان‌های الکتریکی، طراحی کند. در فوریه ۱۸۷۷ ادیسون آزمایش‌هایی را برای تولید رله فشار آغاز کرد که باعث تقویت و بهبود شنوایی تلفن می‌شد، دستگاهی که ادیسون و همکارانش روی آن مطالعه کرده بودند و "الکساندر گراهام بل" اولین نفری بود که در سال ۱۸۷۶ آن را ثبت اختراع کرد.

ادیسون در پایان سال ۱۸۷۷ فرستنده دکمه کربنی را توسعه داد که تا یک قرن بعد در بلندگوهای تلفن و میکروفون استفاده می‌شد. در همین سال وی به اصلی‌ترین کشف خود یعنی فونوگراف (گرامافون) دست یافت. دستگاهی که سیگنال‌ها را هنگام دریافت به شکل صدای انسان رونویسی و ضبط می‌کرد تا بتواند بعداً به عنوان پیام‌های تلگرافی ارسال شود. وی در دسامبر ۱۸۷۷ از گرامافون گچی رونمایی کرد که در آن نوار کاغذ با یک استوانه پیچیده در کاغذ قلع جایگزین شده بود. این اختراع شگفت به سرعت با استقبال جهانی روبه‌رو شد و ادیسون را به شهرت جهانی رساند.

توماس ادیسون و اختراع لامپ

توماس ادیسون برای برآوردن نیاز "ساموئل لانگلی"، "هنری دراپر" و دیگر دانشمندان آمریکایی به وسیله‌ای بسیار حساس که بتواند برای اندازه‌گیری تغییرات دمای لحظه‌ای گرمای ساطع شده از تاج خورشید در حین کسوف ۲۹ ژوئیه ۱۸۷۸ در امتداد کوه‌های راکی مورد استفاده قرار گیرد، با استفاده از دکمه کربن یک "میکروتازیمتر" ابداع کرد. در این دوره بحث در مورد کاربرد استفاده از چراغ‌های قوسی به‌نحوی بود که بتوان از برق برای روشنایی به همان شیوه مشعل‌های گازی کوچک بهره برد. مشکل اساسی حفظ چراغ‌ها در برابر گرم شدن بیش از حد بود و ادیسون گمان کرد می‌تواند این مسئله را با ساخت دستگاهی شبیه به میکروتازیمتر برای کنترل جریان حل کند؛ لذا با جسارت اعلام کرد که یک چراغ برقی ایمن، ملایم و ارزان‌قیمت را جایگزین چراغ گازی خواهد کرد.

ادیسون در راه دست یافتن به لامپ‌هایی با مقاومت بالا، در همکاری با "فرانسیس آپتون"، فارغ‌التحصیل از دانشگاه پرینستون با مدرک کارشناسی ارشد علوم که تخصص ریاضی نظری مورد نیاز وی را فراهم می‌آورد، همچنین "جوزف ویلسون سوان"، فیزیکدان انگلیسی در سوم دسامبر ۱۸۷۹ موفق شد پیشرفت پایداری در زمینه لامپ الکتریکی به دست آورد و در نهایت سپتامبر ۱۸۸۲ اولین سیستم برق مرکزی تجاری دائمی در منهتن فعال شد و آغاز به کار کرد. هر چند سال‌ها طول کشید که قدرت روشنایی این سیستم‌ها به قدرت روشنایی تولیدشده توسط گاز برسد، اختراع مذکور برای ادیسون شهرت و عنوان بزرگ‌ترین مخترع جهان را به همراه داشت.

توماس ادیسون پس از اختراع لامپ

ادیسون در ۱۸۸۶ آزمایشگاه بزرگ و جدیدش را با این هدف ساخت که اولین مرکز تحقیقاتی واقعی در جهان باشد. در آنجا وی گونوگراف تجاری تولید، صنعت فیلم‌های متحرک را پایه‌گذاری و باتری ذخیره‌سازی قلیایی را توسعه بخشید. در ۱۸۸۸ وی در همکاری با "ویلیام کی‌ال دیکسون" موفق به ساختن دوربین‌های کینتوسکوپ و کینتوگراف شد که به دلیل مشکلات هماهنگ‌سازی صدا و حرکت در آن‌ها، از تولید فیلم‌های با صدا صرف نطر کرده و به ساخت فیلم صامت روی آوردند. اولین فیلم آن‌ها در ۱۸۹۳ ساخته شد. در ۲۳ آوریل ۱۸۹۶ ادیسون اولین فردی بود که یک فیلم متحرک را به نمایش گذاشت و اولین نمایش فیلم متحرک جهان را در تالار موسیقی Koster & Bial در نیویورک برگزار کرد.

توماس ادیسون با پیشرفت صنعت خودروسازی روی توسعه یک باتری ذخیره‌سازی مناسب کار کرد که می‌تواند یک ماشین الکتریکی را تغذیه کند و در ۱۹۱۲ و به درخواست هنری فورد یک باتری برای مدل T وی طراحی کرد. این سیستم برای دهه‌ها به‌طور گسترده در صنعت خودرو مورد استفاده قرار گرفت.

توماس ادیسون و نیکولا تسلا

ادیسون و نیکولا تسلا درگیر رقابت دیرینه‌ای بر سر جریان‌های الکتریکی بودند. تسلا که در آزمایشگاه ادیسون کار می‌کرد، مهندسی با تحصیلات دانشگاهی بود و به جریان‌های الکتریکی متناوب باور داشت در حالی که ادیسون جریان مستقیم الکتریسیته را باور داشت لذا در ۱۸۸۵ تسلا را اخراج کرد. مشاجرات این دو زمانی شدت یافت که تسلا با جرج وستینگهاوس، رقیب ادیسون، همکاری کرد و وی را به موفقیتی بزرگ رساند. توماس ادیسون برای کاهش محبوبیت تسلا و جریان‌های الکتریکی متناوب دست به اقدامات بی‌رحمانه‌ای هم‌چون تظاهرات عمومی زد که در آن حیوانات دچار برق گرفتگی می‌شدند. در نهایت نیز با محروم کردن نیکولا تسلا از حقوق اجتماعی‌اش باعث شد وی در تنهایی و فقر مطلق، به‌دور از هر گونه محبوبیت در گوشه یک هتل از دنیا برود.

درگذشت توماس ادیسون

توماس ادیسون در طول سال‌های کاری خود شکست‌های بسیاری را تجربه کرد با این حال شکست نمی‌توانست از اشتیاق وی برای اختراع جلوگیری کند و حتی تا ۸۰ سالگی به کار خود ادامه داد. زندگی و دستاوردهای وی مظهر ایده‌آل تحقیقات کاربردی است. ادیسون همیشه بر حسب ضرورت اختراع می‌کرد و اصول اولیه‌ای که کشف کرد همگی به‌طور تصادفی و از تجربیات علمی‌اش نشأت می‌گرفت. در زمان اقدام به اختراع وی هرگز ممکن بودن یا نبودن را مدنظر قرار نمی‌داد و تنها روی چگونگی انجام کار متمرکز بود.

توماس ادیسون در اواسط ۳۰ سالگی شناخته‌شده‌ترین شخص آمریکایی در جهان بود و هنگام مرگ از وی به‌عنوان مردی یاد شد که بیش از هر کسی پایه و اساس انقلاب تکنولوژیکی و اجتماعی دنیای مدرن الکتریسیته را پایه‌گذاری کرده است. نهایتاً وی در ۸۴ سالگی، در حالی که از عوارض دیابت و مجموعه‌ای از بیماری‌ها رنج می‌برد، درگذشت و بسیاری از جوامع و شرکت‌های سراسر جهان به احترام او و یاد مرگش چراغ‌های برق خود را برای مدت کوتاهی خاموش کردند.