به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اغلب مدیرانی که اهداف ضد کربن را در پیش می‌گیرند بر انتشار این ماده مضر در مرز بین شهرها و از طریق مصرف الکتریسیته تمرکز می‌کنند. در واقع، گاهی اوقات روابط بین شهرها به شیوه‌های مختلف باعث افزایش انتشار کربن می‌شود و برنامه‌ریزان امروزی در تلاشند هستند این نوع انتشار را به صفر برسانند. به عنوان مثال، ساکنان منچستر ممکن است از کشورهای خارجی نوعی لپ تاپ خریداری کنند که با مصرف الکتریسیته ممکن است بیشترین سهم را در انتشار کربن به عهده داشته باشد یا مثلاً رفت و آمد هوایی مردم این شهر به سایر نقاط دنیا یا کشور به تولید چشمگیر گازهای آلاینده منجر شود. این نوع انتشار کربن اغلب از دید برنامه‌ریزان شهری پنهان می‌ماند چرا که این افراد بیشتر بر انتشار مستقیم کربن از خودروها، الکتریسیته یا سایر موارد مشابه تمرکز می‌کنند.
کووید -۱۹ نظم جهان را مختل کرده، تردد در خیابان‌های سراسر شهر را کاهش داده، سفرهای هوایی را به حداقل رسانده و از این طریق به رکود اقتصاد در جهان منجر شده است. با این حال، مدیران شهری به طور پیوسته در تلاش هستند از طریق احیای مشاغل و معیشت‌ها، یک بار دیگر اقتصاد جهان را رونق بخشند و رضایت از دست رفته زندگی در شهرها را باز گردانند.
به عنوان مثال، دولت بریتانیا پس از مواجهه با رکود شدید اقتصاد شعار "مصرف کنید تا اقتصاد را نجات دهید" را سر داد به این صورت که از صاحبان رستوران‌ها و کافه‌ها خواست بساط خود را در فضاهای باز پهن و از مردم پذیرایی کنند تا به آن‌ها انگیزه حضور دوباره در این مکان‌ها را بدهند. اگرچه افزایش فعالیت رستوران‌ها و کافه‌ها به نجات اقتصاد کمک زیادی کرد اما مشکل دیگری را به وجود آورد؛ افزایش مصرف مواد غذایی و فعالیت صنعت مهمان‌نوازی ارتباط مستقیمی با بالا رفتن انتشار کربن دارد و این امر به سهم خود در افزایش اثرات جزایر گرمایی نقش مهمی ایفا می‌کند.
چنانچه مدیران ملی قاطعانه بر مسئله تغییرات اقلیمی نظارت نکنند، آنگاه مردم امید خود به حل این مشکل را از دست می‌دهند. با این حال، اغلب نظارت مدیران محلی به طور مستقیم به انتشار کربن در شهر یا مناطق شهری می‌تواند به مراتب پیامدهای مثبت بیشتری نسبت به نظارت ملی در پی داشته باشد و به کاهش اثربخش‌تر تغییرات اقلیمی منجر شود.
امروزه بسیاری از محققان از این حیث توافق نظر دارند که انتشار کربن در شهرهای بزرگ جهان باید دست کم تا یک دهه آینده به میزان دو سوم کاهش یابد تا احتمال وقوع فاجعه ناشی از تغییرات اقلیمی به حداقل برسد. این در حالی است که با وجود تلاش‌های بی وقفه مدیران برای کاهش انتشار گازهای آلاینده، مصرف مواد غذایی روز به روز در حال افزایش است که این امر به سهم خود زمینه را برای تولید گازهای آلاینده فراهم می‌سازد. پرسشی که در اینجا ممکن است ذهن همه را به خود درگیر کند اینکه چگونه می‌توان اقتصاد رکودیافته ناشی از کرونا را از طریق صنعت مهمان‌نوازی و افزایش مصرف مواد غذایی نجات داد و همزمان با آن، انتشار کربن را به حداقل رساند؟
اقدامات ساده همراه با تصمیم‌گیری‌های دشوار
محققان بریتانیایی برای دستیابی به بهترین استراتژی‌های کاهش کربن، کلانشهر منچستر را به عنوان الگویی در نظر گرفتند و تلاش کردند به ارائه تدابیری بپردازند که پیاده‌سازی آن‌ها برای شهرها راحت است. در این راستا، تهیه مواد غذایی با کمترین نیاز به انتشار کربن در نهادهای عمومی و مدارس، وضع مقررات جدید ساخت و ساز برای احداث ساختمان‌هایی با مواد کم-کربن، ارائه طرح‌های مسافرتی مناسب و بهره‌گیری از وسایل نقلیه پاک نظیر دوچرخه‌های الکتریکی برای انجام نقل و انتقالات مواد غذایی از مهم‌ترین و ساده‌ترین اقداماتی است که مدیران شهری می‌توانند برای به حداقل رساندن انتشار کربن به کار گیرند. چنین اقداماتی نه تنها به کاهش مصرف مواد غذایی منجر نمی‌شود، بلکه به طور استراتژیک کاهش کربن را در پی دارد که می‌تواند در بهبود سلامت ساکنان شهری در پساکرونا نقش مهمی ایفا کند و حتی به کارآفرینی منجر شود.
با وجود راحت بودن اقدامات مذکور، تصمیم‌گیری‌ها و پیاده‌سازی آن‌ها می‌تواند کاری بسیار دشوار باشد به طوری که حتی در موارد بسیاری به مرحله اجرا نیز در نیاید. در این راستا، مدیران شهری باید اقتصاد مصرف را از نو مورد بررسی قرار دهند تا از نظر زیست محیطی به پایداری آن کمک کنند و شاخص‌هایی نظیر تولید ناخالص داخلی را از توجه خود پنهان نگذارند. علاوه بر این خرید، ساخت و استفاده از مواد غذایی و اقلام کربن بالا نیز باید تنها در صورت ضرورت انجام شود و تا جای ممکن، مواد و مقوله‌های دیگری به جان آن‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
ارتباط بین نابرابری و مصرف مواد کربن بالا
بدون شک، افراد ثروتمند که حدود ۱۰ درصد جمعیت جهان را تشکیل داده‌اند به مراتب بیشتر از سایرین مواد غذایی و اقلام کربن بالا مصرف می‌کنند. گزارشات حاکی است که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵، انتشار کربن میان فقرای اروپایی به حدود یک چهارم کاهش یافت و این در حالی بود که ثروتمندان همین قاره، طی همین مدت زمان، مصرف کربن را تا سه درصد افزایش دادند. مدیران شهری نباید این واقعیت مهم را نادیده بگیرند بلکه باید به اصلاح سبک زندگی شهروندان خود بپردازند تا از این طریق به کاهش انتشار کربن نیز کمک کنند. منچستر ثروتمندنشین‌ترین شهر بریتانیا به شمار می‌رود که در آن سهم زیادی از انتشار کربن به نحوه زندگی مردم مربوط می‌شود. به عنوان مثال، اغلب سفرهای داخلی و خارجی از سمت این شهر به سایر نقاط دنیا از طریق هواپیما صورت می‌گیرد که این نوع تردد در انتشار کربن نقش مهمی ایفا می‌کند. در این راستا، مدیران باید تدابیری برای تردد پاک بیاندیشند و قوانین ویژه‌ای بر مردم اعمال کنند تا با تغییر سبک زندگی آنان، لطمه‌های وارده به کره خاکی را به حداقل برسانند.
گسترش ویروس کرونا نشان داد که اعمال قوانین فوری بر شهرها و تغییر سبک‌های زندگی در مواجهه با بحران امکان‌پذیر است بنابراین، مدیران شهری باید از فرصت‌های مشابه برای به حداقل رساندن تغییرات اقلیمی بهره گیرند و با سرعت قوانین حاکم بر کره خاکی را تغییر دهند.
نظر شما