به گزارش خبرنگار ایمنا، اصطلاح فالش زدن برای موسیقیدانان به خصوص افراد تازه کار بسیار آشنا است. اصوات موسیقایی نیز مانند دیگر صداها فرکانسی مشخص و استاندارد دارند؛ حتی هر نت موسیقی نیز دارای یک فرکانس مشخص است و همین اختلاف فرکانس موجب می‌شود نت‌های موسیقی نسبت به یکدیگر دارای فاصله باشند.
فالش زدن در موسیقی چیست؟
فالش بودن به معنای انحراف داشتن (کم یا زیاد بودن) عدد فرکانسی یک صدا است؛ آن هم از اعدادی که به صورت بین المللی برای تشخیص نت‌های درست موسیقی، مورد توافق قرار گرفته است.
هنگام نواختن کدام سازها امکان فالش زدن وجود دارد؟
این امکان انحراف موسیقیایی در هنگام نواختن همه سازهای زهی و بادی وجود دارد، اما در بعضی سازها مانند پیانو، سنتور و قانون، فالش بودن از ناکوک بودن سیم‌های ساز ناشی می‌شود. در بعضی سازهای دیگر نظیر ویولن سل، ویولن، کمانچه، فلوت و کلارینت، اگر تکنیک انگشت‌گذاری، طرز فوت کردن (در سازهای بادی) و نحوه آرشه کشیدن اشتباه باشد موجب فالش زدن موسیقی می‌شود.
گاهی در سازهایی چون کمانچه و ویولن، نوازنده با دست پرده‌ها را جابجا می‌کند تا صدای مطلوب نت مورد نظر از حالت فالش به حالت ژوست تبدیل شود.
صدای فالش چگونه ایجاد می‌شود؟
فالش زدن به این معنی است که فرکانس نتی که توسط ساز تولید می‌شود دقیقاً همان فرکانس اصلی نت نباشد. در موارد زیر فالش زدن اتفاق می‌افتد:
اگر فرکانس نتی که نوازنده اجرا می‌کند با فرکانس اصلی آن نت انطباق نداشته باشد.
اگر نتی که فرد می‌نوازد از گام قطعه خارج باشد.
اگر نوازنده فواصل نت‌ها، پرده‌ها و نیم پرده‌ها را درست رعایت نکند.
اصطلاح ژوست به چه معنا است؟
اصطلاح ژوست نقطه مقابل فالش است و در لغت به معنای کوک بودن، صحیح، درست و موزون بودن از لحاظ فرکانس است. در اینجا ژوست به معنای این است که ارتعاشات به وجود آورنده یک صدای موسیقایی دقیقاً با تعداد ارتعاشات استاندارد آن نت مطابق باشد.
نظر شما