به گزارش ایمنا ناصر عبداللهی خواننده جنوبی پرطرفدار و از صداهای ماندگار و تأثیرگذار موسیقی پاپ محسوب می‌شود که با وجود عمر کوتاه خود توانست نواهای ارزنده‌ای از خود به یادگار بگذارد.
بیوگرافی ناصر عبداللهی
ناصر عبداللهی دهم دی سال ۱۳۴۹ در محله سیدکامل شهر بندرعباس متولد شد. او چهار برادر و یک خواهر دارد. پدرش عبدالرحمن عبداللهی کارگر بازنشسته بود و مادرش مهرنگار بندری نیایی خانه‌دار است. بنا به گفته خودش در یک خانواده ساده، معتقد و هنردوست بزرگ شده و ادامه می‌دهد: فرزند سوم خانواده‌ام. پدرم همواره احیا کننده موسیقی در خانه‌ی ما بود و در کنار تشویق ما برای پرداختن به موسیقی، قرآن را نیز سفارش می‌کرد و آن را با صوتی خوش تلاوت می‌کرد.
وی از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقه‌مند شد و نخستین استادش در این زمینه، برادر بزرگش محمدطیب بود. ناصر فعالیت‌های هنری خود را از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان آغاز کرد. او تحصیلات خود را در بندرعباس گذراند و فارغ التحصیل لیسانس رشته بازرگانی از دانشگاه پیام نور بود.
عبداللهی کار حرفه‌ای موسیقی را به طور جدی از سال ۱۳۷۴ خورشیدی شروع کرد. او در سال ۱۳۷۵ همراه با همسرش به تهران رفت. محمدعلی بهمنی وی را به انتشارات دارینوش معرفی کرد. پس از آن آلبوم‌های عشق است و دوستت دارم را این انتشارات ضبط و منتشر کرد. ناصر با این انتشارات دچار اختلافاتی شد. پس از آن آلبوم‌های بوی شرجی توسط انتشارات شمیم جنوب، هوای حوا و ماندگار توسط انتشارات آوای نکیسا و پس از مرگ او، آلبوم رخصت توسط انتشارات آوای مهر میهن به بازار روانه شد.
ناصر عبداللهی در ترانه‌های خود از خواننده‌ای تقلید نمی‌کرد و صدایی منحصر به فرد داشت. بیشتر اشعار ترانه‌های او از سروده‌های محمدعلی بهمنی بود. در کار موسیقی به گفته خود وی تحت تأثیر سبک موسیقی ابراهیم منصفی بود. طوری که در سال‌های آغازین کار هنری ترانه‌های منصفی را بازخوانی می‌کرد.
ترانه‌های مورد انتخاب وی در آلبوم‌هایش عمدتاً دارای مفاهیم اجتماعی و حماسی (مانند ترانه‌های «یادم باشد»، «کودکان خیابانی»، «سربلند» و «شیوه ی ما»)، مذهبی (مانند ترانه‌های «مهر علی و زهرا»، «احمد ثانی»، «یا فاطمه» و «مهر دلبر») و عاشقانه (مانند ترانه‌های «تو ای عشق»، «ماه من»، «بهت نگفتم» و «راز») بودند.
عبداللهی اشعار ترانه‌هایش را بر اساس مطالعاتش انتخاب می‌کرد. در میان شعرای معاصر آثار محمدعلی بهمنی و پرویز اعتصامی را می‌خواند و در بین شاعران قدیمی نیز عاشق آثار حافظ و مولانا بود.
اوج شکوفایی استعدادهای هنری عبداللهی ترانه «ناصریا» بود، شعر این آهنگ به گویش بندری و به گفته خودش هدف از ساخت آن اعتراض ضد ظلم در جهان و همدردی با ستمدیدگان جهان بود، بر اساس متن شعر ناصریا اگر کسی قصد یاری مظلومی را داشته‌باشد پس از تحمل سختی بسیار و دشواری‌های این راه در پایان پیروز خواهد شد.
منتقدان عبداللهی می‌گفتند که این کاری اسپانیولی است و از ملودی‌های جیپسی کینگ برگرفته شده‌است اما وی معتقد بود که چنین نیست و این کار ریتم عربی دارد؛ ریتمی که بارها با سازهای دیگری نظیر عود، دهل و دف نواخته شده بود اما تاکنون هرگز با گیتار نواخته نشده بود و عبداللهی این کار را انجام داد.
همسران و فرزندان ناصر عبدالهی
ناصر عبداللهی در هیجده سالگی با «فهیمه غفوری» اهل بندرعباس که سه سال از خودش بزرگ‌تر است ازدواج کرد. حاصل آن ازدواج سه فرزند (دو پسر و یک دختر) به نام‌های نوید، نازنین و نامی است. نینا فرزند چهارم ناصر حاصل ازدواج او با فاطمه فهیمی است.
آلبوم‌های ناصر عبداللهی
- حکم طاعت
- مِه گِنوغُم یا گَنوغ (گنوغ به گویش بندرعباسی یعنی: دیوانه)
- شاهد ناصر
- محمد جان
- در پی خدا
- صبوح القدوس
- عیدانه
- عشق است (به همراه پرویز پرستویی و محمد علی بهمنی) ۱۳۷۸
- دوستت دارم (به همراه پرویز پرستویی) ۱۳۷۹
- بوی شرجی ۱۳۸۱
- هوای حوا ۱۳۸۲
- ماندگار ۱۳۸۵
- رخصت ۱۳۹۰
درگذشت ناصر عبداللهی
ناصر عبداللهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی هوش شد و به کما رفت. او پس از گذراندن ۲۷ روز در کما سرانجام در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در روز ۲۹ آذر ۱۳۸۵ درگذشت. پیکر وی در در زادگاهش، بندرعباس به خاک سپرده شد. اطرافیان و دوستان او مرگ وی را مشکوک می‌دانند.
متن ترانه راز ناصر عبداللهی
یه زخم کهنه روی بالم
یه آسمون که چشم به رام نیست
به غیر واژه غریبی
چیزی توی ترانه‌هام نیست
حتی یه آینه پیش روم نیست
که اسممو یادم بیاره
تنهاترین مسافر شب
تو خلوتم پا نمیزاره
ازم نخوا با تو بمونم
تو هیچی از من نمیدونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمیمونی
ازم نخوا با تو بمونم
تو هیچی از من نمیدونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمیمونی
تو هم کنارم نمیمونی
دل من از نژاد عشق
از تو و از ترانه لبریز
یه دنیا غم توی صدامه
مثل سکوت تلخ پاییز
رنگ پرنده غریبم
من از نژاد آسمونم
میون این همه ستاره
من یه شهاب بی نشونم
ازم نخوا با تو بمونم
تو هیچی از من نمیدونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمیمونی
ازم نخوا با تو بمونم
تو هیچی از من نمیدونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمیمونی
تو هم کنارم نمیمونی
تو هم کنارم نمیمونی
تو هم کنارم نمیمونی
ازم نخوا با تو بمونم
تو هیچی از من نمیدونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمیمونی
ازم نخوا با تو بمونم
تو هیچی از من نمیدونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمیمونی
ازم نخواه با تو بمونم
شاعر: نیلوفر لاری پور
نظر شما