به گزارش خبرنگار ایمنا، استفاده از سلاح‌های شیمیایی توسط عراق از اوایل زمستان ۱۳۶۴ که رزمندگان ایران توانستند شهر فاو را تصرف کنند آغاز شد.
در اوایل سال ۱۳۶۶ عراق بار دیگر از سلاح‌های شیمیایی در حجم انبوه در جبهه مرکزی سومار استفاده کرد و پس از عملیات والفجر ۸، نیروهای عراقی به طرز بی‌سابقه‌ای از مواد شیمیایی استفاده کردند.
حدود ۷۰۰۰ گلوله توپ و خمپاره حاوی مواد شیمیایی علیه مواضع نیروهای ایران شلیک شد. در طول ۲۰ روز هواپیماهای عراقی بیش از هزار بمب شیمیایی را در صحنه عملیات فرو ریختند و ۳۰ تهاجم شیمیایی علیه هدف‌های غیرنظامی در ایران انجام شد.
بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط عراق در هفتم تیر ۱۳۶۶ فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم از این نوع بود که سبب کشته و مجروح شدن عده بسیاری از مردم غیرنظامی شد.
جمهوری اسلامی ایران شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‌ای هیروشیما نامید، اما وحشیانه‌ترین استفاده از سلاح‌های شیمیایی در اسفند ۱۳۶۶در حلبچه بود که وسیع‌ترین استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی از زمان جنگ جهانی اول تاکنون بشمار می‌رود.
در این حمله حداقل ۵ هزار تن از مردم کرد این شهر کشته شده و ۷ هزار نفر دیگر مجروح شدند. فاجعه‌ای که در حلبچه رخ داد، بدون شک با فجایعی همچون بمباران اتمی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن به دست آمریکا قابل مقایسه است.
سلاح‌های شیمیایی از سوی عراق در حالی بکارگیری شد که جزو ۱۲۰ کشور امضا کننده پروتکل ژنو راجع به منع استفاده از سلاح‌های سمی، خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک بود.
پروتکل ۱۹۲۵ ژنو که طی قطعنامه ۲۱۶۱ (۲۱)B سازمان ملل متحد مجدداً به تصویب رسیده است، صراحتاً استفاده سلاح‌های شیمیایی را منع می‌کند. در قسمت‌هایی از این پروتکل آمده است که "امضا کنندگان تام‌الاختیار زیر به نام دولت‌های خود اعلام می‌دارند: نظر به اینکه در موقع جنگ، استفاده گازهای خفه کننده و مسموم یا امثال آنها و همچنین هر قسم مایعات و مواد یا عملیات شبیه به آن حقاً مورد تنفر افکار عمومی دنیای متمدن است، دوَل متعاهد تقبل می‌کنند ممنوعیت استفاده گازهای خفه کننده و مسموم شبیه آن را به موجب این اعلامیه به رسمیت شناخته و همچنین تعهد می‌دهند که ممنوعیت مزبور را شامل وسایل جنگ میکروبی نیز دانسته و خود را ملزم به رعایت مدلول مراتب فوق بدانند. "
پروفسور اوین هندریکس، رئیس آزمایشگاه سم شناسی بیمارستان دانشگاه گان فلاندر، در شمال غرب بلژیک می‌گوید که "عراق از سه نوع گاز مختلف علیه حلبچه استفاده کرده است. نیروهای عراقی، شهر حلبچه را در روزهای ۱۷ و ۱۸ مارس (۲۷ و ۲۸ اسفند ۶۶) با گاز خردل، گازهای اعصاب سارین و با سیانوژن بمباران کرده‌اند. این سه نوع سلاح به صورت مجزا ولی با فاصله‌ای کوتاه و به طوری که به صورت یک کوکتل بسیار سمی درآیند مورد استفاده قرار گرفته اند.
بی بی سی، رادیو دولتی انگلستان در ۰۶/۰۱/۱۳۶۷ گزارش داد که یک دکتر بلژیکی و یک دکتر هلندی از سازمان بهداشت بین‌المللی موسوم به پزشکان بدون مرز و یک متخصص مسائل شیمیایی به اتفاق آرا تأیید کردند که در حلبچه و مناطق اطراف آن، علیه مردم غیرنظامی از سلاح‌های شیمیایی استفاده شده است.
خبرگزاری فرانسه در ۱۲ فروردین ۱۳۶۸ در واکنش به این اتفاق نوشت که "حلبچه شهری از کردستان عراق که به تصرف ایران در آمده و طی روزهای ۲۷ و ۲۸ اسفند ماه توسط عراق بمباران شیمیایی شده، منجمد و ساکن در خوابی عمیق فرو رفته است. "
نیویورک تایمز آمریکا در ۱۶ فروردین نوشت که"این عمل از هر جهت و به هر مفهوم یک جنایت جنگی است که با انکارهای سست و رسمی عراق و عذر و بهانه‌های غیررسمی در مورد استفاده از یک سلاح ناجوانمردانه در آمیخته است."
سرلشکر رفیق السامرایی، رئیس پیشین استخبارات (اطلاعات) نظامی عراق در مورد بمباران شیمیایی گفته است که "جنایتی که در حلبچه اتفاق افتاد، توسط ۵۰ فروند جنگنده عراقی بود. محموله هر یک از این جنگنده‌ها چهار بمب شیمیایی بود. این حمله به دستور صدام انجام شد. بمباران حلبچه به دلیل ناامیدی و یأسی بود که در صدام به وجود آمده بود."
نظر شما