به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، داده‌های جمع آوری شده توسط محققان نشان می‌دهد تمام سطح ماه، یون‌های کربن به بیرون منتشر می‌کند، اما انتشار این یون‌ها در بعضی مناطق ماه بیشتر است. به عنوان مثال دشت‌های بازالتی که از مواد جوان‌تری تشکیل شده است، انتشارات کربن بیشتری دارد. ممکن است دلیل این موضوع این باشد که مواد جوان تشکیل‌دهنده این منطقه، مدت زمان کمتری در معرض محیط قرار گرفته و در نتیجه یون‌های کمتری از دست داده باشند. همچنین مواد قدیمی بیشتر در معرض محیط قرار داشته و موجودی کربن خود را از دست داده‌اند.
گروهی از محققان با انجام بررسی‌های لازم به این نتیجه رسیدند که انتشار کربن بیش از منابع ورودی کربن ماه باشد؛ بنابراین می‌توان گفت که خود ماه منبع انتشار کربن است. چندین فرضیه در مورد وجود کربن فرار روی سطح ماه وجود دارد؛ اول اینکه این ماده در زمان شکل گیری ماه روی آن قرار گرفته و یا میلیاردها سال پیش روی سطح ماه تجمع پیدا کرده باشد.
ستاره‌شناسان معتقد هستند که دو منبع احتمالی کربن روی ماه بادهای خورشیدی و برخوردهای ماه با میکرو شهاب سنگ‌ها هستند. وجود کربن فرار روی سطح ماه این حقیقت را آشکار می‌کند که شکل گیری ماه با دمای بالایی صورت نگرفته است؛ زیرا در غیر این صورت مواد فرار روی سطح ماه از بین می‌رفت؛ ترکیبات فرار نقطه جوش پایینی دارند و معمولاً در پوسته و اتمسفر سیاره‌ها پیدا می‌شوند.
نظر شما