به گزارش خبرنگار ایمنا، سریال های نوروزی که در ایام عید نوروز سال ۱۳۹۹ روانه آنتن شدند، حجم عجیب و تازه‌ای از سانسور را تجربه کردند. حتی پایتخت که برگ برنده تلویزیون و رسانه ملی در سریال‌های مناسبتی است نیز از این چاقوی تیز در امان نماند و صدا و سیما برگ برنده خود را سلاخی نمود.
در میان سریال‌های نوروزی امسال، کامیون را می توان نمونه‌ای موفق در طنز دانست که بدون آن که شوخی‌های نامناسب و سطح پایین فضاهای مجازی را دستاویز خود قرار دهد، روی بیان مشکلات و دغدغه های امروزی جوان‌ها دست گذاشت.
مسعود اطیابی، کارگردان سریال کامیون ساخت آثار سینمایی چون "تگزاس"، "خروس جنگی" و "اخلاقتو خوب کن" را در کارنامه دارد. او در دومین تجربه سریال سازی خود پس از "سهمی برای دوست" سراغ "کامیون" رفت و در این اثر ترکیبی متشکل از بازیگران سرشناس و کهنه کار همچون مهدی هاشمی و جهانبخش سلطانی را در کنار بازیگران جوان و کمتر شناخته شده همچون علی عامل هاشمی، بهنام شرفی و هادی مرتضی زاده قرار داده تا از ترکیب کلیشه‌ای مجموعه های طنز در امان باشد.
اگرچه کامیون در سایه رقیب قدرتمندی همچون پایتخت که با پیش زمینه‌ای چندین ساله، تماشاگران را به تماشای همیشگی خود عادت داده است، چندان فرصت عرض اندام نداشت، اما توانست مخاطبان خاص خود را بیابد ولی کامیون هم نتوانست از تیغ تیز سانسور رسانه ملی به سلامت بگذرد و بارها و بارها در تله سانسورهای سلیقه ای گرفتار شد.
اما مورد عجیب سانسور این مجموعه، در سه قسمت پایانی آن اتفاق افتاد. این سریال قرار بود بر اساس اعلام قبلی تلویزیون در ۳۰ قسمت روی آنتن شبکه دوم سیما برود. اما بعد از پخش قسمت ۲۶، یک شب تکرار و یک شب نیز خلاصه قسمت های قبل پخش شد.
در برخی از خبرها آمده بود که "کامیون" در سه قسمت پایانی خود به بیان مشکلات سه فوتسالیست دختر پرداخته و در قالب آن به معضلات فوتسال بانوان اشاره می‌کند. صحنه‌های مربوط به فوتسال بانوان در ورزشگاه آزادی و با رعایت کامل شئونات در فروردین ماه ۹۹، جلوی دوربین رفت. اما آن طور که عوامل کامیون در صفحات شخصی خود در فضای مجازی آورده‌اند، در اقدامی حیرت‌انگیز تلویزیون از پخش صحنه‌های مربوط به فوتسال بانوان جلوگیری کرده و با سانسور بیش از هفتاد دقیقه‌ای، باعث شد تا داستانی ناقص و بی سر و ته روانه پخش گردد.
حالا سوال اینجاست که مگر مسئولان رسانه ملی از پخش مسابقات فوتسال بانوان در شبکه‌های ورزشی تلویزیون خبر ندارند که حالا از نمایش مشکلات آنها در این عرصه واهمه دارند؟ مگر می‌شود دختران جنگجویی که با همه این مشکلات، با چنگ و دندان افتخار و اقتدارشان را حفظ کرده اند نادیده گرفت؟ مگر می‌شود به همین راحتی بر زحمات گروه هفتاد نفره‌ای که در اوج شیوع کرونا و در زمانی که همه دنیا در قرنطینه بودند، جوانمردانه پای انجام تعهد خود برای اتمام کار ایستادند خط بطلان کشید؟
تا چه زمانی قرار است نگاه‌های سلیقه ای افرادی انگشت شمار، به جای سلیقه میلیونی تماشاگران تصمیم بگیرد؟ چرا به جای تشویق، جلوی ورود به مضامین تازه و نو و به دور از کلیشه های همیشگی گرفته می شود تا ریشه های خلاقیت در نطفه بخشکد؟
حالا باید دید بعد از این مسعود اطیابی باز هم گذرش به رسانه ملی می افتد یا عطای آن را برای همیشه به لقایش می بخشد.
نظر شما