به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این سندرم در بین آمریکاییهای آفریقایی تبار، اسپانیایی‌ها، آسیایی‌ها و بومیان آمریکا شیوع بیشتری دارد. ابتلا به سندرم متابولیک بدین معنا است که فرد به طور همزمان به بیش از سه نارسایی مرتبط با متابولیسم شامل چاقی به ویژه چاقی شکمی، افزایش فشار خون سیستولیک یا فشار دیاستولیک و افزایش سطح گلیسرید و کاهش سطح کلسترول خوب یا HDL دچار شود. خطرات ایجاد سندرم متابولیک با افزایش سن افزایش می‌یابد. در واقع بسیاری از افراد به این سندروم مبتلا هستند، اما هیچ کس اطلاعات زیادی در مورد آن ندارد. در ادامه شما را با شیوه تشخیص سندرم متابولیک و عوامل خطرآفرین برای ابتلا به این بیماری آشنا می‌کنیم:
تشخیص سندرم متابولیک
سندرم متابولیک به خودی خود یک بیماری نیست، بلکه گروهی از عوامل خطرآفرین مانند فشار خون بالا، قند خون بالا، کلسترول ناسالم و چربی شکمی را شامل می‌شود. این عوامل، خطر ابتلا به بیماری‌های عروق خونی و امراض قلبی را دو برابر می‌کند و می‌تواند زمینه ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی را فراهم کند. همچنین عوامل خطرآفرین سندرم متابولیک، ابتلا به دیابت را نیز تا پنج برابر افزایش می‌دهند؛ اما خبر خوب اینکه سندرم متابولیک، تا حد زیادی با تغییر سبک زندگی قابل کنترل است.
عوامل خطرآفرین در سندرم متابولیک
اندازه دور کمر: دور کمر بیش از ۱۰۱.۵ سانتی‌متر برای آقایان و بالای ۸۹ سانتی‌متر برای خانم‌ها
کلسترول: تری گلیسیرید بیش از ۱۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
کلسترول خوب (HDL) پایین: کمتر از ۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر برای آقایان و کمتر از ۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر برای خانم‌ها
فشار خون: فشار خون بالای ۱۳۰ بر ۸۵ میلی‌متر جیوه
قند خون: سطح قند خون ناشتای بیش از ۱۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
چه عواملی باعث سندرم متابولیک می‌شود؟
کارشناسان هنوز در مورد علت بروز سندرم متابولیک مطمئن نیستند. افراد باید ابتلا به سندرم متابولیک را به عنوان زنگ خطر در نظر بگیرند و با ایجاد تغییرات ساده در عادات غذایی و رفتاری از بروز این بیماری جدی در آینده جلوگیری کنند. مجموعه‌ای از عوامل خطرآفرین در ایجاد این بیماری نقش دارد که بعضی از آن ها شامل موارد زیر است:
مقاومت به انسولین: انسولین هورمونی است که به استفاده بدن از گلوکز و تبدیل آن به انرژی کمک می‌کند. در افراد مقاوم به انسولین، این هورمون درست عمل نمی‌کند؛ بنابراین بدن برای مقابله با افزایش سطح گلوکز، انسولین بیشتری تولید می‌کند که این امر می‌تواند منجر به بیماری دیابت شود؛ مقاومت به انسولین ارتباط نزدیکی با افزایش وزن شکمی دارد.
چاقی: به عقیده کارشناسان چاقی به خصوص چاقی شکمی، احتمال ابتلا به سندرم متابولیک را افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد داشتن چربی شکمی، در کنار چربی سایر اندام‌های بدن، نقش موثری در افزایش خطر ابتلا به این سندروم دارد.
سبک زندگی ناسالم: رژیم غذایی سرشار از غذاهای فرآوری‌شده و نداشتن فعالیت بدنی کافی، می‌تواند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.
عدم تعادل هورمونی: هورمون‌ها ممکن است در بروز این سندروم نقش داشته باشد؛ به عنوان مثال، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) که در باروری موثر است باعث برهم‌خوردن تعادل هورمونی و ابتلا به سندرم متابولیک می‌شود.
نظر شما