به گزارش ایمنا و به نقل از ستاد توسعه علوم و فناوری های سلول های بنیادی، تاخیر در بهبودی موش های ناقص از نظر p۷۳ بوسیله سطح افزایش یافته بیومارکرهای پاسخ آسیب DNA در کراتینوسیت های قاعده ای در لبه اپیدرمی زخم همراه است.
هم چنین این مطالعه نشان داده است که p۷۳ بوسیله سلول های بنیادی اپی درمی و فولیکول مو بیان می شود که برای بهبودی زخم مورد نیاز است.
علاوه براین، به نظر می رسد که ایزوفرم های p۷۳ که در پوست بیان می شوند بیان ژن های کراتینوسیتی به واسطه p۶۳ را طی بازبرنامه ریزی سلولی از سلول های مزانشیمی به سلول های شبه کراتینوسیتی قاعده ای تقویت می کنند.
این مطالعه نقش p۷۳ را در بهبودی زخم های جلدی از طریق تنظیم عملکرد کراتینوسیت های قاعده ای ثابت می کند.
بر اساس این گزارش، کراتینوسیت (Keratinocyte) سلول اصلی سازنده روپوست است و در واقع حدود ۹۰ درصد سلولهای اپیدرم کراتینوسیت هستند. به این سلولها بازال سل نیز گفته می‌شوند و این سلولها عملکرد دفاعی در برابر عوامل خارجی مانند میکروبها، حرارت، نور آفتاب دارند.
عوامل موثر در تمایز و تکثیر سلولهای کراتینوسیت عبارتند از کلسیم، ویتامین دی، عامل رشد اپیدرمال، کاتپسین E، کورتیزول و ویتامین آ می باشد.
نظر شما