به گزارش خبرنگار ایمنا از نجف‌آباد، همین چند وقت پیش بود که حاصل زحمت هایش در همان مغازه کارگاه شده را برای اولین بار به نمایش گذاشت و آثاری که آرام آرام خلق می‌کرد اکنون تحسین همگان را برانگیخته است.
محسن مختاری؛ هنرمندی که در کنار مهرسازی آثار دیگری را خلق کرد و اکنون هیچ کدام از تابلوهایش شبیه هم نیست و در هر کدام گوشه‌ای از توانایی و هنرش در رشته‌هایی مانند خط، سفالگری، نقاشی و معرق را می‌توان دید به خبرنگار ایمنا می‌گوید: «همیشه تلاش می‌کنم که کارهایم جذاب و متفاوت باشد نمی‌خواهم کار تکراری و خسته کننده بسازم.»
او ادامه می‌دهد: «گاهی یک هفته تا ده روز روی ایده و طرح اولیه اثر جدیدم فکر می‌کنم ولی ساختش حداکثر دو روز طول می‌کشد. آیات قرآن و احادیث، محور اصلی بیشتر تابلوها را تشکیل می‌دهند و اولین نمایشگاه را هم با موضوع اسماء الهی و عنوان ملاقات با خدا برگزار کردیم.»
برادرم نیز یک هنرمند بود
این هنرمند که از سنین جوانی به طور جدی وارد کار هنری شد و اکنون که پا در میانسالی گذاشته است درخواست اولین نمایشگاه خود را به اداره ارشاد می‌دهد، در خصوص علت علاقه‌مندی‌اش به هنر می‌گوید: «اولین چیزهایی که کشیدم، بر می‌گردد به هفت سالگی و دیوارهای اطراف پشت‌بام خانه. خانواده‌مان هنری هستند ولی فقط من به صورت جدی وارد این عرصه شدم. تنها کلاسی که رفتم، دوره ۱۰جلسه‌ای خوشنویسی پیش مرحوم سیدکمال اسماعیلیان بود. بقیه هنرها را به صورت تجربی آموختم.»
از دیگر اعضای خانواده‌اش می‌پرسیم که برایمان بگوید کدام یک از برادرانش هنر را دنبال کرده اند و او پس از کمی سکوت ادامه می‌دهد: «محمد یکی از برادرهایم که در بیست سالگی و در اسفند ۶۶ به عنوان سرباز نیروی انتظامی در منطقه فکه به شهادت رسید، در عکاسی و فیلمبرداری انجمن سینمای جوان فعالیت داشت و رشته‌های مختلف ورزشی را دنبال می‌کرد؛ او نیز یک هنرمند بود.»
مختاری با موسیقی نیز آِشناست و مدتی شاگرد داشته است ولی از سه سال پیش بیشتر تمرکز خود را برای خلق تابلوهای هنری متفاوت گذاشته است و معتقد است که کارهایش به دلیل مذهبی بودن، مشتریان خاص خود را دارد و تلاش‌هایش برای برپایی نمایشگاه در اصفهان و حتی تهران، هنوز به نتیجه نرسیده است.
جست‌وجو برای فضای کارگاهی مناسب
این هنرمند مهمترین مشکل حال حاضر خود را نداشتن فضای کارگاهی و نمایشگاهی مناسب می‌داند و می‌گوید: «نزدیک به ۱۱ سال است که در همین مغازه کارهایم را آماده می‌کنم. فضا برای کار بسیار محدود است و از آن مشکلتر نبود جایی برای نمایش آثار است. تمامی مسئولانی که کارهایم را دیدند، لذت بردند و زبان به تحسین باز کردند ولی هیچ‌کدام از رفع مشکلاتم نگفتند.»
مختاری همسرش را تنها همراه همیشگی و دلسوز این سال‌ها می‌داند و او را همراه و همقدم خود در تمام مسیر هنری معرفی می‌کند و ادامه می‌دهد: «برای به حداقل رساندن هزینه‌هایم، بسیاری از دستگاه‌های مورد نیاز برای آماده‌سازی تابلوها را خودم به کمک وسایل دورریختنی و شیوه‌های ابتکاری درست کرده‌ام.»
این هنرمند، دستی هم بر کار نقاشی دیواری دارد و تاکنون چندین اثر شاخص از او در گوشه و کنار شهر نجف‌آباد در معرض دید شهروندان قرار گرفته است.
با اینکه این هنرمند برپایی اولین نمایشگاهش را به خوبی پشت سر گذاشت اما به نظر می‌رسد بیشترین عاملی که بتواند به کسب و کار او رونق بدهد، برپایی نمایشگاه در شهرهای دیگر باشد. کاری که این هنرمند به تنهایی از عهده‌اش بر نمی‌آید.
نظر شما