به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، حمله قلبی به سلول‌های عضله قلب آسیب وارد می‌کند؛ این سلول‌ها "کاردیومیوسیت" نامیده می‌شوند که نابودی‌شان افراد را در معرض خطر نارسایی قلبی قرار می‌دهد. چنانچه قلب دچار این وضعیت شود نمی‌تواند خون را به طور مؤثر به سایر قسمت‌های بدن برساند.
دانشمندان بر این باور هستند که قلب بزرگسالان کاردیومیوسیت‌های جدیدی نمی‌سازد. دلیل این ناتوانی از دست رفتن تعداد زیادی کاردیومیوسیت بعد از حمله قلبی است به گونه‌ای که قلب دیگر قادر به ترمیم خود نیست. محققان دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون امید دارند که با استفاده از مولکول‌های کوچکی به نام microRNA از بافت آسیب دیده قلب محافظت کنند.
این تحقیق بر دو عضو خانواده microRNA، با نام‌های miR-19a و miR-19b متمرکز بود. دانشمندان از یک نمونه موش مبتلا به سکته قلبی استفاده کردند و microRNA ها را به دو روش مختلف (مولکول‌های پوشش داده شده با لیپید و یا همراه با یک ویروس) به این حیوان آزمایشگاهی انتقال دادند.
نتایج هر دو روش انتقال در بلند مدت و کوتاه مدت امیدوار کننده بود. طی این مطالعه، اعضای تیم تحقیقاتی دانشگاه بوستون نشان دادند که چگونه این دو مولکول کوچک باعث ترمیم قلب بعد از سکته قلبی می‌شوند. به گفته محققان طی ۱۰ روز اول پس از حمله قلبی، microRNA ها باعث کاهش مرگ سلول‌های عضله قلب شدند و واکنش التهابی ایجاد شده در اثر حمله قلبی را متوقف کردند.
مزایایmicroRNA درمانی در این است که بر خلاف ژن درمانی، مولکول‌های microRNA پس از رسیدن به هدف خود در قلب باقی نمی‌مانند. آن‌ها بسیار سریع وارد می‌شوند و مدت زیادی دوام نمی‌آورند، اما اثراتشان در ترمیم قلب آسیب دیده پایدار است.
امید است کهmicroRNA به ابزاری قدرتمند برای مبارزه با بیماری‌های قلبی عروقی تبدیل شوند. حفاظت از قلب توسطmiR-19a/19b می‌تواند پنجره‌ای به سوی درمان مؤثر حملات قلبی باشد و برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزایای بی‌شماری به ارمغان آورد.
تحقیقات اخیر در مجله Nature Communicationsمنتشر شده است.
نظر شما