به گزارش ایمنا، نخستین روز از آغاز ماه اکتبر برابر با نهم مهرماه سال جاری، از سال ۱۹۹۰ تا به امروز به گرامیداشت این اعضای پر برکت در هر جای دنیا، روز جهانی سالمندان نام گذاری شده است.عزیزانی که وجودشان آرامش است و حضورشان مهر. گرفتن دستهای لرزانشان تکیه زدن بر استوارترین لرزنده دنیاست و کلامشان همه مهر و محبت است و درس حیات.
سپیدموهایی که نامشان در کنار عشق آمده است؛ چه سال‌هایی از عمر را در کنار ایشان از نردبان عمر بالا رفتیم و هر چه بیشتر قامت راست کردیم، خمودگی کمر آنها بیشتر مشهود شد و هر چه پوست صورتمان روشن‌تر شد لک‌های صورت‌شان همچون گل‌های نشسته بر خاک بیشتر هویدا گشت. عزیزانی که حتی غُرزدن‌هایشان آوای مهر است و دلنشین، حتی برای اعصاب ضعیف و دل زودرنج جوانان امروزی؛ چرا که وجودشان گرمابخش خانه و کاشانه است و دلیلی برای دور همی‌های هفتگی به بهانه دیدن روی ماه پدربزرگ و مادربزرگ.
کوه تجربه‌ای که سال‌های خوشی را برای خوشی عزیزانش به ناخوشی سپری کرده و اکنون نیازمند مراقبت و نظارت بیشتر است. هر چه سالخورده تر می‌شود گویا کودک درونش رشد بیشتری دارد؛ قهر می‌کند که نازش بکشیم و رنجیده خاطر می‌شود که دلجویی‌اش کنیم. همچون کودکی که دل به امید یک بستنی چوبی بسته است، اگر در آغوشش بگیری و ناز و نوازشش کنی گل لبخند به روی لبانش گشوده می‌شود و باز سفره دل می‌گشاید و درس ایام می‌دهد.
و چه زیبا و روشن است خانه‌ای که برق نقره گون موهای سپید شده از دست روزگار، روشنی بخش آن است. خانه‌ای که عطر یاس پیراهن مادربزرگ هنوز در آن پیچیده است و آوای صدای پر مهر پدربزرگ در گوشه گوشه آن زنگ می‌زند و می‌گوید هنوز سایه ام سایه‌بان سرتان است، هراس نداشته باشید که ما هستیم. و چه زیباست بوسیدن دستهایی که جوی گذران عمر چروکیده شان کرده ولی هنوز نتوانسته بوی خوش آرامش را از آن بگیرد. دوست داشتنی ترین روشنا بخش خانه ها، روزتان پیروز و سایه تان مستدام.
یادداشت از مریم زمانی، خبرنگار ایمنا
نظر شما