فرزاد مؤمنی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهارکرد: شهرداری از جمله نهادهای خصوصی است که بر پایه مجموعه قوانین مدیریت دولتی بنا شده و از مهمترین اهداف آن تامین نیاز شهروندان هر شهر در زمینه‌های محیط زندگی، سکونت، فراغت و خدمات مرتبط به آنها است.
وی با بیان اینکه اقتصاد شهر باید بر پایه نیازمندیهای شهروندان و نه کسب درآمد پایه‌ریزی شود، تصریح کرد: افول شهرها وقتی اتفاق می‌افتد که مدیران شهری اهداف اصلی را کنار گذاشته و در قالب یک بنگاه معاملاتی با هدف کسب درآمد به فعالیت بپردازند و به جای مدیریت شهری و شهرسازی به مدیریت مالی و سود و زیان حسابداری مشغول شوند.
این کارشناس ارشد شهرسازی ادامه داد: با توجه به شرایط اقتصادی جامعه در سال‌های اخیر و تاکید مقام معظم رهبری در راستای عملیاتی کردن اقتصاد مقاومتی، برداشت بسیاری مصرف نکردن بود، در صورتی که حلقه‌های اقتصاد مقاومتی به گونه‌ای طراحی شده که نه تنها مصرف نکردن مورد تاکید نیست، بلکه بیشتر برنامه‌ریزی و طراحی جریان‌های اقتصادی به دو شکل انبوه و مویرگی بوده که به مدل FDREM یا مدل حلزونی اقتصاد مشهور است.
وی گفت: فاکتورهای مبتنی بر الگوی حلزونی، به کارگیری علم اقتصاد و ایجاد مسیری گزینشی، پویا و برپایه عوامل برقرارسازی عدالت و رفاه اجتماعی و اقتصادی، بحران‌زدایی و ترمیم ساختارهای درونی، توجه به کاهش وابستگی و استفاده از ظرفیت و توان عوامل بیرونی است.
مؤمنی ادامه داد: با توجه به رشد سریع شهرها، اگر طرح‌ها و برنامه‌های یک شهر بر پایه مدیریت سنتی اداره شود، شهرها در ابهامی فلج کننده درجا خواهند زد، بنابراین مدیران شهری باید در برخورد با شهر، آن را همچون موجودی زنده انگاشته و قاطعانه و مدبرانه برای آینده آن برنامه‌ریزی و پیش‌بینی‌های لازم را به درستی انجام دهند.
وی تاکید کرد: شهر به مدیرانی جسور، هوشمند و خلاق نیاز دارد که آینده را پیش‌بینی کرده و از مدیریت تدافعی، کنترلی و تجویز نسخه‌های مسکنی به شدت بپرهیزند و در فضایی شیشه‌ای و شفاف به شکلی دموکراسی، تهاجمی و با استفاده از الگوی اقتصاد حلزونی، شهر را مدیریت کنند.
این کارشناس ارشد شهرسازی به ارکان ساختاری مدیریت تهاجمی بر پایه اقتصاد حلزونی پرداخت و گفت: از جمله ارکان مدیریت تهاجمی بر پایه اقتصاد حلزونی، تعریف از آینده ۱۰۰ ساله شهر نه چهار سال مدیریت خود، برنامه‌ریزی استراتژی گام به گام جهت دستیابی به اهداف دوره‌ای ۱۰ ساله به جای برنامه‌ریزی مقطعی برای دوران کوتاه به شکل مسکّن و ظاهرسازی است.
مومنی ادامه داد: همچنین طراحی پروژه‌های اولویت‌دار شهروندان و به رأی گذاردن انجام و یا عدم انجام پروژه‌ها پس از شکافتن تحلیلی و ارائه سه بُعدی پروژه برای شهروندان در فضای مجازی به شکل کاملاً دموکراسی به جای عدم تعریف پروژه‌های شهری به بهانه نبود نقدینگی، شروع پروژه‌ها با استفاده از منابع خارجی و تامین نقدینگی از دل پروژه جهت اتمام آن با مشارکت شهروندان به جای منتظر ماندن جهت تامین بودجه از کسب درآمد از شهروندان و تامین هزینه‌های شهر از طریق اجاره داری، بانک زمین و مستقلات و استفاده از فرصت‌ها و رویدادهای اجتماعی و ایجاد درآمد پایدار به جای فروش زمین، زیر زمین و هوا و خیانت به آیندگان از دیگر ارکان مدیریت تهاجمی بر پایه اقتصاد حلزونی است.
نظر شما