به گزارش ایمنا، وزیر خارجه کشورمان نیز که در این کنفرانس حضور داشت، به تهدیدهای نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی درباره ایران ، پاسخ داد و صحبت‌های نتانیاهو را «سیرکی مضحک و فاقد ارزش پاسخگویی» دانست و گفت: افسانه شکست‌ناپذیری ارتش اسراییل فروریخته و اسراییل در پی ترمیم آن است.
بر این اساس خبرگزاری ایمنا برای روشن کردن ابعاد و اهداف کنفرانس امنیتی مونیخ و تحلیل عملکرد نخست وزیر رژیم صهیونیستی در این نشست، گفت‌وگویی با مرتضی موسوی خلخالی، کارشناس مسائل خاورمیانه و جهان عرب انجام داده است که شرح آن را در زیر می‌خوانید:
کنفرانس مونیخ با چه هدفی برگزار می‌شود؟
کنفرانس امنیتی مونیخ از سال ۱۹۶۵ باهدف حفظ امنیت جهانی و همکاری کشورهای جهان در حفظ صلح و امنیت بین‌المللی در آلمان برگزار می‌شود و معمولاً کشورهای مختلف بر اساس میزان اهمیت در سطح رهبران، نخست‌وزیر و وزرای مرتبط در این کنفرانس شرکت می‌کنند که از کشور ما آقای ظریف در آن شرکت کرده‌اند.
مسئله محوری نشست امسال کنفرانس مونیخ را چه می‌دانید؟
مسئله‌ای که امسال در این کنفرانس مطرح و جلب‌توجه کرده، مسائل مربوط به منطقه خاورمیانه است، در این کنفرانس سه نفر صحبت کرده‌اند که تمامی این صحبت‌ها در خصوص ایران، فعالیت‌های کشور ما در منطقه، روابط ما با عربستان و فعالیت‌های اسراییل در منطقه بوده است.
اظهارات نتانیاهو نخست‌وزیر اسراییل در این کنفرانس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
باید توجه کرد اسراییل با ۹ میلیون یهودی نفوذ زیادی در کاخ سفید، کنگره و تمام قسمت‌های سیاسی، امنیتی، نظامی، رسانه‌ای و اقتصادی آمریکا دارد به عبارتی آمریکا توسط اسراییل اداره می‌شود و دفاع همه‌جانبه آمریکا از اسراییل تعجب چندانی ندارد. این جانبداری در اروپا قدری کمتر است که به نفوذ کمتر یهودیان در کشورهای اروپایی بازمی‌گردد. از سوی دیگر عربستان که به‌غیر از دلار و نفت از هیچ امکان و مزیتی برای دیپلماسی و ارتباطات بین‌المللی برخوردار نیست، توانسته با همین دلارها از حمایت آمریکا و اسراییل بهره‌مند شود. اسراییل به هیچ‌یک از قواعد بین‌المللی پایبند نیست، تاریخی غیر از تجاوز ندارد و به صراحت این تجاوز را حق خود می‌داند، دارای بیشترین تسلیحات اتمی است و به‌هیچ‌وجه اجازه بازدید از فعالیت‌های نظامی خود را نمی‌دهد، همه این مسائل و شوکت کاذب اسراییل از تبلیغات دنیا و حمایت کشورهای غربی از رژیم اشغالگر صهیونیستی ناشی می‌شود. صحبت‌های وقیحانه نتانیاهو و اعتراض او به تجاوز ایران به مرزهای اسراییل در کنفرانس مونیخ هم به دلیل همراهی همه کشورها ازجمله اعراب، آمریکا، فرانسه و انگلیس با اسراییل است و اقدام شورای امنیت در پیشنهاد قطعنامه جدید علیه ایران به علت فعالیت در یمن هم گواه این مسئله است.
فعالیت‌های ایران در یمن که کمک‌هایی به دفاع مردم مظلوم یمن در مقابل تجاوز دولت سعودی است در حالی مورد سؤال قرار می‌گیرد که هیچ‌وقت از حضور عربستان سعودی و آمریکا در عراق، سوریه، پاکستان و افغانستان سؤال نشده است.
به نظر شما پاسخ وزیر امور خارجه کشورمان به اظهارات نتانیاهو پاسخ کامل و جامعی بود؟
به نظر می‌رسد آقای ظریف در کنفرانس مونیخ باید دقیقا جنایات اسراییل را از سال‌های تأسیس تاکنون تشریح می‌کردند اگرچه تاریخ تجاوزگری رژیم صهیونیستی را همه می‌دانند، اما در مقابل رفتار احمقانه اسراییل و نشان دادن تکه‌ای از آهن که معلوم نیست از پهباد ایرانی هست یا نیست، وزیر امورخارجه باید تجاوز شبانه‌روزی پهبادهای اسراییلی در سوریه و لبنان و سکوت کشورهای غربی همچون آمریکا، انگلیس، فرانسه و حتی روسیه را مورد سؤال قرار می‌داد. متأسفانه در حال حاضر ایران در دنیا مظلوم و تنها است و نیاز به دیپلماسی قوی برای ارتباط با کشورهای عربی و غربی وجود دارد؛ دیپلماسی که پاسخی به درشت‌گویی‌های عربستان، اسراییل و امارات باشد.
پیامد مثبت این کنفرانس برای کشورمان را چه می دانید؟
پیامد مثبت کنفرانس مونیخ این است که ایران موضع خود را در خصوص وضع تحریم‌های مجدد باوجود امضای برجام اعلام کرد و خوشبختانه جان کری، وزیر امور خارجه پیشین آمریکا با حضور در این کنفرانس در خصوص عواقب خروج از برجام به رییس جمهور این کشور اخطار داد.
به نظر شما دیپلماسی ایران در منطقه و در مقابل کشورهای عربی باید دارای چه ویژگی‌هایی باشد؟
اگرچه در حال حاضر شاید بهترین دیپلماسی خارجی بعد از انقلاب را داریم، اما باید مسیری که با ۱+۵ طی کردیم را با اعراب هم طی کرده و آن‌ها را راضی به مذاکره کنیم. این مذاکره به‌هیچ‌وجه به معنای گذشت ما از منافعمان نیست، اما تاریخ نشان داده اعراب در جنگ بی‌عرضه‌اند و با صلح میانه بهتری دارند. بنابراین تجربه برجام باید در منطقه و در میان اعراب هم تکرار شود، دشمنی ما با اعراب بیشتر از دشمنی ما با آمریکا نیست باید آن‌قدر مذاکره کرد که به نتیجه رسید و به اعراب فهماند که ایران نسبت به آمریکا و اسراییل به شما نزدیک‌تر است. در جریان جنگ عراق علیه ایران، اولین کشوری که در کنار عراق قرار گرفت، کویت بود و در مقابل در جریان حمله عراق به کویت اولین کشوری که به کویت کمک کرد، ایران بود .
با توجه به این پیشینه تاریخی و تجربه ما از بدعهدی و خصومت اعراب، آیا مذاکره با این کشورها نتیجه‌بخش خواهد بود؟
در حال حاضر چاره‌ای جز این نداریم، این کشورها در همسایگی ما هستند و ما ناگزیر به ارتباط فرهنگی، سیاسی با آن‌ها هستیم؛ بنابراین با همه بدعهدی این کشورها باید با آن‌ها مذاکره کنیم تا به نتیجه برسیم، نمی‌توان در محله‌ای زندگی کرد و ارتباطی با همسایه نداشت و کشورهای عربی همسایه ما هستند.
تحریک و رودررو قرار دادن ما با اعراب توطئه‌ای است که این روزها تمام کشورهای غربی آن را دنبال می‌کنند و در هر مسئله‌ای در منطقه ما را در مقابل کشورهای عربی قرار می‌دهند و تنها راه مواجهه با این توطئه مذاکره با کشورهای منطقه و باز گذاشتن همه راه‌ها برای جهان عرب است، بنابراین نباید این‌طور باشد که اگر آن‌ها مذاکره را نپذیرفتند، ما عقب‌نشینی کنیم. باور من بر این است که هرچقدر هم دنیای عرب با ما دشمنی می‌کند و باوجود تمام بدعهدی‌ها باید آنقدرمذاکره کنیم که به نتیجه برسیم و خود را از شرایط فعلی که در یک کنفرانس همه حاضران با اسراییل همراه باشند خارج کنیم، ما در دنیا دوستان ظاهری زیاد داریم، اما هیچ‌یک جرأت حمایت از ما در مقابل اسراییل را ندارند.
نظر شما