به گزارش ایمنا، شهرداران و سایر رهبران شهری می‌توانند نقش کلیدی در سلامت و رفاه کلی شهرها ایفا کنند. آنها می توانند با سرمایه گذاری در استراتژی‌های بهبود سلامت، وضعیت شهرهای خود را بهبود بخشند. آنها متعهد به ایجاد جوامعی هستند که در آن همه ساکنان رشد کنند و به طور فعال در ایجاد فضایی از شهر مشارکت داشته باشند.
تمایل شهرداران برای پرورش جوامع سالم، نشان دهنده نیازهای جامعه است. شهرهای مختلف دارای ارزش ها و اولویت های مختلف در حوزه سلامت و بهداشت هستند و کار مقامات منتخب محلی ارزیابی این اولویت ها است.
در حالی که هیچ فرمول خاصی برای ایجاد یک جامعه سالم وجود ندارد، تمام جوامع می‌توانند طرح های عملی خود را بر پایه ویژگی های خاص، نیازها و دارایی‌های ساکنان جامعه پیش ببرند. بر این اساس پنج استراتژی بر بهبود وضعیت سلامت و بهزیستی تاثیر می‌گذارد: مشارکت جامعه، تعهد سیاسی، سیاست عمومی سالم، همکاری چند جامعه و توسعه جامعه مبنی بر دارایی افراد.
مشارکت جامعه: مردم یک جامعه می توانند بر تصمیماتی که در سلامت آنها نقش دارد، تاثیر بگذارند. بنابراین مشارکت جامعه برای موفقیت اهداف بهداشت محلی حیاتی است. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد توانمندسازی و تعامل افراد در ترویج سلامتی موثر است. جوامعی که همه شهروندان را قادر می‌سازند تا نقش کامل و مفیدی در زندگی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه خود ایفا کنند، سالم‌تر از جوامعی هستند که ناامنی و محرومیت در آنها حرف اول را می زند.
همکاری بین بخشی: در یک جامعه سالم تمام بخش‌ها از جمله دولت، بهداشت، تجارت، آموزش و پرورش، خدمات اجتماعی و بخش داوطلبانه، متوجه هستند که تامین سلامت وظیفه ایفای نقش تک تک آنها است. در این میان وجود یک شهرداری سالم می‌تواند پیوندی سالم را بین نهادهای مختلف مدنی برای ارتقاء سلامت شهری ایجاد کند.
تعهد سیاسی: تعهد سیاسی در حوزه شهرداران، برای ایجاد زندگی سالم و کمک به مردم برای انتخاب های سالم از طریق ایجاد محیط‌های استاندارد فیزیکی و اجتماعی مهم است.
سیاست های عمومی سالم: این سیاست‌ها عبارتند از استانداردسازی بخش‌های مرتبط با بهداشت از قبیل سیستم حمل و نقل عمومی و طراحی آنها متناسب با حال تمام افراد جامعه.
توسعه جامعه مبتنی بر دارایی افراد: رویکرد مبتنی بر دارایی به توسعه جامعه با تمرکز بر نقاط قوت شهروندان، مهارت ها، دانش و دارایی و ... کمک میکند.
بر این اساس، سال گذشته میلادی برای حل مشکلات بهداشتی و سلامت در جوامع، شهرداران هفت شهر ایالات متحده دور هم آمدند تا با بررسی چالش ها و فرصت های حوزه سلامت، تلاش های خود را برای بهبود وضعیت سلامت جوامع با هم به اشتراک بگذارند. در این میان 3 تصمیم نهایی آنها برای ارتقاء فرهنگ سلامت و عدالت در سلامت به طور کامل به تصویب رسید:
افزایش سطح ایمنی اجتماعی: یکی از شاخص‌های سلامت شهری افزایش سطح ایمنی اجتماعی است که مواردی مانند مبارزه با فقر، تبعیض‌های جنسی و ملیتی، ایمن سازی محیطی (ایمنی ساختمان ها، جاده ها، بهداشت، محیط زیست مانند هوا، صوت، اشعه، بیماری‌های شهری مانند چاقی، افسردگی و ...)، ایجاد امنیت اقتصادی، برقراری عدالت اجتماعی، افزایش امید به زندگی (مبارزه با ایدز، سرطان، توسعه اخلاق و ...) را در بر می‌گیرد.
ارتباط مستقیم با شهروندان: شهردارها می توانند با درگیرشدن و ارتباط مستقیم با شهروندان، به خصوص کسانی که کمترین خدمات بخش بهداشت را دریافت می‌کنند، در مورد موانع ایجاد یک زندگی سالم، اطلاعات بیشتری کسب کنند و به پیاده سازی سیاست‌های مختلف برای رفع این موانع بپردازند.
اتصال سلامت به دیگر اولویت های شهری: شهردارها می توانند با تقویت ارتباط بین سلامت و دیگر اولویت های شهری مانند توسعه اقتصادی و امنیت عمومی، منجر به ارتقاء خدمات بهداشتی در سطح محلی و حتی وسیع تر شوند.
منبع: شهرنوشت
نظر شما