تغییر سوخت و ساز بدن با کمک هورمون "لیپتین"

به گزارش خبرنگار ایمنا و ترجمه از "مدیکال اکسپرس"، مغز انسان در هنگامی که با کمبود مواد غذایی مواجه است، از ذخیره انرژی کمک می گیرد، پستانداران توانایی تغییر سوختن کربوهیدرات ها به سوزاندن چربی را برای حفظ عضله اسکلتی دارند که در غیر این صورت عضلات متابولیزه شده و به گلوکز تبدیل می شود. دانشمندان مدتها معتقد بودند که انتقال سوخت و ساز چربی تنها با کاهش انسولین آغاز می شود. اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که لپتین، هورمون ساخته شده توسط سلولهای چربی به عنوان یک واسطه اصلی در این فرایند بیولوژیکی اساسی نقش دارد.

مطالعه Yale، به رهبری "جرالد آی شُلمن" استاد پزشکی و فیزیولوژی سلولی و مولکولی به بررسی میزان متابولیسم چربی و کربوهیدرات در موش های صحرایی در هنگام گرسنگی  وحالت تغذیه ای در هنگام ناشتا پرداخت. تجزیه و تحلیل داده های این تیم تحقیق، بینش جدیدی راجع به زیست شناسی لپتین نشان داد.

شلمن گفت: "در طول گرسنگی، سطح لپتین پلاسما کاهش می یابد و مسیری که باعث تخریب چربی است فعال می شود و این تغییر بحرانی از سوخت گلوکز به سوخت چربی تغییر می یابد."

محققان کشف کردند، در حالی که کاهش انسولین نیز رخ می دهد، کاهش لپتین نیز برای ادامه این روند ضروری است.

وی ادامه داد: "نقش جدیدی برای لپتین در زمینه نگهداری انرژی و نگهداری مواد مغذی در مغز در هنگام گرسنگی پیدا کرده ایم."

به گزارش ایمنا، لپتین یک هورمون پروتئینی است که نقش مهمی در متابولیسم یا همان سوخت و ساز چربی‌ها دارد و اشتها را کنترل می‌کند. برای همین در تنظیم وزن بدن نیز موثر است. لپتین هورمونی است که اشتها و وزن بدن را کنترل می کند. این هورمون در سلول های چربی ساخته شده و پیام هایی را در مورد اینکه چه مقدار از انرژی ذخیره شما قابل دسترس است، به مغز می فرستد. هر چه سلول ها چربی بیشتری داشته باشد، لپتین بیشتری نیز خواهید داشت. به نظر می رسد که وقتی لپتین ترشح نمی شود، مغز فکر می کند که تودة چربی در بدن وجود ندارد و شخص را تحریک به خوردن بیشتر و تجمع چربی بیشتر می کند.