به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری ایمنا، در اغلب وسایلی که با هدف قرارگیری در پوست تولید می‌شوند، بخش‌های الکترونیکی در موادی همچون پلاستیک تعبیه شده و سپس آن مواد وارد پوست می‌شود. مشکلی که وجود دارد، سختی این مواد است که به مصرف‌کننده اجازه حرکت آن را نداده و در نتیجه عرق می‌کند. در مقاله‌ای که روز گذشته در مجله نیچر نانوتکنولوژی منتشر شد، دانشمندان برای تولید این وسیله پوشیدنی جدید از ماده‌ای استفاده کرده‌اند که زیر آب حل شده و باعث می‌شود تا بخش الکترونیکی با امکان خم شدن، زیر پوست قرار گیرد. در آزمایشی که انجام شد نیز 20 نفر این وسیله را به مدت یک هفته و بدون هیچ مشکلی استفاده کردند. طی این زمان هم هیچ کسی از سوزش یا خارش پوست خود خبر نداد و گجت پوشیدنی نیز نشکست.
تا به امروز وسایل بسیار خلاقانه‌ای طراحی شده که با قرارگیری زیر پوست، امکان کنترل گوشی را فراهم کرده و حتی آن را به صفحه‌ای لمسی برای ساعت های هوشمند تبدیل می‌کنند. توسعه چنین ابزاری بسیار جذاب هستند، اما نظارت بر سلامتی در اولویت قرار دارد. تقریبا تمام روش‌های نظارت بر سلامتی، از اندازه‌گیری سیگنال‌های مغز تا ضربان قلب، به معنی قرار دادن الکترودها روی پوست هستند. شاید انجام این کار در آزمایشگاه مشکلی نداشته باشد، ولی احتمالا برای کنترل مداوم سیگنال‌های حیاتی در خانه مناسب نخواهند بود.
از این سنسور پوشیدنی انعطاف پذیر می‌توان برای روشن کردن لامپ LED استفاده کرد
این سیستم جدید از یک شبکه مش استفاده می‌کند که این شبکه، از موادی با نام پلی وینیل الکل که دانشمندان پیشتر نیز در ساخت لنزهای تماسی و غضروف‌های مصنوعی استفاده کرده بودند. ساخته شده است. دانشمندان برای تولید این سنسور، از روشی با نام الکتروریسی استفاده می‌کنند. در این روش، ابتدا یک نیروی الکتریکی برای ایجاد رشته‌های این مواد مورد استفاده قرار گرفته و سپس آن را به منظور افزایش رسانایی، با طلا می‌پوشانند. بعد از آن، شما تمام این مواد را روی پوست (در این مورد، روی دست) خود قرار داده و مقداری آب را با اسپری روی آن می‌ریزید. در این مرحله، پلی وینیل الکل ناپدید می‌شود، اما رشته‌های طلایی، باقی مانده و از آنها می‌توان به منظور روشن کردن لامپ ال ای دی یا انتقال اطلاعات به لپ تاپ استفاده کرد.
اگرچه از این سنسور پوشیدنی انعطاف پذیر به راحتی می‌توان استفاده کرد، اما شاید مقاومت کافی را در طولانی مدت نداشته باشد. در نتیجه هنوز دانشمندان معایب آن را برطرف نکرده‌اند.
به هر صورت احتمالا خطوط طلایی الکترونیکی روی پوست بسیار بهتر از سنسورهای بزرگ و بعضا زشت خواهند بود.
نظر شما