بیماری که بانوی تکواندوکار ایرانی را به بیمارستان کشاند/ همه چیز در مورد "سندرم گلین باره"

 به گزارش گروه علم وفناوری خبرگزاری ایمنا، برخی از سایت های خبری از ابتلای بانوی تاریخ ساز تکواندوی ایران به سندرم '"گلین باره" خبر دادند.

سارا جمهوری فیزیوتراپ این بانوی ورزشکار درباره آخرین وضعیت او بعد از بازگشت از مسابقات جهانی کره جنوبی در یک گفت وگوی رسانه ای اظهار کرد: علیزاده دچار نوعی سندرم (گلین باره) است که به نوعی سیستم عصبی و عضلات محیطی وی را درگیر و سبب عدم تعادل و فلجی موقت می‌شود. البته درمان این بیماری تا سه هفته‌ طول می کشد.
در همین حال، مهرو کمرانی سرمربی تیم ملی تکواندوی بانوان ایران با تاکید بر این که مشکل «کیمیا علیزاده» حاد نیست، گفت: او نیز همچون تمامی انسان ها به دلیل استرس و فشارهای عصبی ناشی از مسابقات حساس جهانی، دچار بیماری شده و تا یک هفته دیگر از بیمارستان مرخص می شود.

سندرم گلین باره چیست؟
سندرم گلین باره (Guillain-Barre syndrome) یک اختلال خود ایمنی نادر و جدی است که بر سیستم عصبی محیطی (هربخش از سیستم عصبی خارج از مغز و نخاع) تاثیر می‌گذارد و معمولا پس از ۱۲ ماه به‌طور کامل بهبود می‌یابد.
اختلالات خود ایمنی به حالتی گفته می شود که در آن سیستم ایمنی بدن به جای دفاع از بدن در مقابل عوامل بیماری زا، سلول های سالم را به عنوان یک عامل خارجی قلمداد می کند و به آن حمله می کند. 
این اختلال می تواند بسته به پیشرفت، به یک یا چندین بافت بدن آسیب وارد کند. دیابت نوع ۱، ام اس، آرتریت روماتویید و لوپوس از شایع ترین بیماری های خود ایمنی هستند. بیماری گلین باره نیز یکی از اختلالات خودایمنی نادر است. در این بیماری، پوشش اعصاب محیطی (میلین) مورد هدف سیستم ایمنی قرار می‌گیرد. 
گاهی اوقات آکسون‌های عصبی نیز مورد حمله قرار می‌گیرند. زمانی‌که پوشش سلول‌های عصبی از بین می‌رود، اعصاب در انتقال احساس لمسی به مغز با مشکل مواجه می‌شوند و از طرفی مغز قادر به انتقال سیگنال به اندام‌های بدن نیست و به همین دلیل ماهیچه‌ها ضعیف می‌شوند. این بیماری کاملا اورژانسی است و به محض مشاهده اولین علایم درمان آغاز می‌شود.
آمار نشان می دهد از هر ۱۰۰ هزار نفر، یک نفر به این اختلال مبتلا می‌شود. مهمترین مشخصه این بیماری حمله به سیستم عصبی محیطی است که به ضعف و فلج بیمار منجر می‌شود و می‌تواند تا ماه‌ها ادامه داشته باشد. 
معمولا این بیماری به دنبال یک عفونت ویروسی ملایم آغاز می‌شود و علایم آن ۱۰ تا ۱۴ روز بعد از عفونت بروز می‌کند. این بیماری در زنان و مردان در هر سنی دیده می‌شود؛ ولی احتمال بروز آن در مردان میانسال بیشتر است. دلیل قطعی این بیماری هنوز مشخص نیست ولی معمولا پس از بیماری های عفونی دیده می‌شود.

ناگفته هایی از بیماری "گلین"
-سندرم گلین باره یک بیماری خود ایمنی است.
-علایم اولیه بیماری شامل سوزن‌سوزن شدن و ضعف عضلانی است.
- این بیماری در مراحل پیشرفته می‌تواند منجر به فلج شدن کل بدن شود.
-بیماری به میزان پنج درصد احتمال عود دارد.
-این بیماری برای اولین بار در سال ۱۸۵۹ میلادی توسط یک پزشک فرانسوی به نام جین لاندری معرفی شد. 
-دلیل اصلی این اختلال هنوز ناشناخته است.
-علایم بیماری در عرض چند روز به طور کامل بروز می‌کنند.
-یک نوع نادر از سندرم گلین باره میلر فیشر نام دارد که روی عضلات صورت و حرکات چشم تاثیر می‌گذارد.
-اکثر بیماران پس از ۱۲ ماه به طور کامل بهبود می یابند.

علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست

علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، ولی معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق می افتد.

دلیلش می‌تواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش می‌کند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلول‌های عصبی خودی حمله کند.

همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام کامپیلوباکتر هم ممکن است بیماری بروز نماید. عفونت با کامپیلوباکتر ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ  و ماهی و...) رخ دهد.

بعضی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی اتفاق بیفتد.

گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد.

مهمترین علایم سندرم گلین باره 
-احساس ضعف در قسمت پایین بدن و به مرور قسمت‌های بالای بدن
-عدم تعادل و ثبات هنگام راه‌رفتن
-عدم کنترل ماهیچه‌های صورت، به ویژه هنگام جویدن و صحبت‌کردن
-گرفتگی و درد عضلات به ویژه در شب
-عدم کنترل روده و مثانه 
-احساس درد در ۵۰ درصد بیماران 
-افزایش ضربان قلب
-نوسانات فشار خون 
-ایجاد لخته 
-تنفس دشوار 
-بروز مشکلات روانشناختی به دلیل روند سریع بیماری و علایم ناتوان‌کننده‌

پس از حداکثر ۱۲ ماه بیماری به طور کامل بهبود می یابد

پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک می‌کند.  بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قمست پشت انجام خواهد داد.

دو آزمایش دیگر هم انجام می‌شود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است. این آزمایش‌ها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دست‌ها و پاها انجام می‌شوند.

این بیماری درمان خاصی ندارد ولی با استفاده از دارو می‌توان علایم را کاهش داد و معمولا پس از حداکثر ۱۲ ماه بیماری به طور کامل بهبود می یابد. 

این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد.

معمولا افراد مبتلا به گیلن باره بهبود می یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد.

در اکثر افراد، ضعف در طی ۲ تا ۳ هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می رود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.

بعضی افراد تا ماه ها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سال ها باقی می ماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمی گردد.

گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود می کند.

بعضی وقت‌ها بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخ‌دار یا با کمک عصا راه برود تا این که دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک، قدم بردارد.

فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامه‌ای برای تمرین و ورزش به شخص بیمار آموزش می‌دهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او کمک کند.

بیماری که دوره درمان سندروم گیلن باره را می‌گذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه این‌ها را داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور می‌تواند در کنترل احساسات و خشم‌های روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم می‌توانند با حمایت و درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا این که به بهبودی کامل برسد.