سینما چیزی فراتر از تماشای فیلم است

به گزارش ایمنا، اولین باری که پس از پیدایی سینما، تهدیدی بر این پدیده عجیب شکل گرفت تلوزیون بود، همه می گفتند خب، حالا دیگر هر کس در خانه اش سینمای کوچکی دارد و دیگر کسی به سینما نمی رود. اما ظاهرا سینما در ذات خود چیزی فراتر از فیلم دیدن است، شبیه رستوران که فراتر از غذا خوردن است. یکی از راز های ماندگاری سینما را باید در همین موضوع جستجو کرد. علاوه بر این سینما محفلی شد که از همان ابتدایی ترین روزهایش واقعیات اجتماع بشری را بازتاب دهد. کارگرانی که از کارخانه خارج می شوند و انسانی که چارلی چاپلین در قالبی دیگر، خرد شدنش را بین چرخ دنده های مدرنیته نشان می دهد. بعد از این قرار است سینما چرخ های خود را به کار بیندازد، به سرعت حرکت کند و پا را از بازتاب واقعیات بالاتر بگذارد تا بر این پرده عظیم تخیلات بشر جان بگیرند و به حرکت در آیند اگرچه پیش از آن هم تمام این تخیلات در فیلم های اولیه لومیر شبیه به سفر به ماه متجلیست.
سینما دارای ویژگی هایی با وسعتی غیر قابل تصور است، در جایی داستانی را نمایش می دهد بی آن که بخواهیم خطی از آن را بخوانیم و در جایی دیگر، دی یک نگاه، در یک قاب عنصری انسانی را چنان نمایش می دهد که صدها کتاب در نمایشش ناتوانند.سینما می تواند، بازسازی تاریخ باشد و یک رویداد تاریخی را چنان بر تصویر در آورد که مخاطب خود را در آن روز و روزگار تصور کند. همین سینما توانایی آ را دارد، تا مخاطب را در آن سوی دنیا به بطن زندگی و آدام و رسوم کشوری دیگر ببرد، با دغدغه ها و ویژگی های آن آشنا کند و دنیایی جدید را بر پیش چشم مخاطبانش بگستراند.
 در ایران اما، 116 سال از آشنایی ایرانیان با سینما می گذرد. سال 1279 است که مظفردین شاه در سفری به اروپا با سینماتوگرافی آشنا می شود و این آغاز آشنایی، تنها پنج سال پس از رواج این پدیده فرهنگی هنری در اروپاست. سالها اما هنر هفتم، با کم توجهی هایی مواجه می شود و باعث ایجاد فاصله با جریان روز سینما در ایران با جهان می شود تا سالها بعد فعالیت هایی گسترش می یابد و سینمای ایران را رونقی دوباره می بخشد.باز هم باید گفت، سینما چیزی فراتر از فیلم دیدن است... مثلا به سوختن سینما رکس دقت کرده اید؟ به اسکاری که اصغر فرهادی کسب کرد؟
کارحتی بجایی رسید که یکی از مقامات عربستان گفت، امروز سینمای ایران از سیاست آن خطرناک تر است...
 سینمای ایران فرود و فرازهای زیادی را طی می کند، ستاره های درخشانی را به عرصه هنر این مرز و بوم ارائه می کند تا بالاخره در سال 1379 در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران 21 شهریور ماه به عنوان «روز ملی سینما» شناخته می شود و هر سال جشن خانه سینما در این روز برگزار می شود و 21 شهریور ماه به عنوان روزی نمادین وارد تقویم ایران می شود. این روند تا سال 1391 ادامه پیدا می کند و بعد ناگهان در تقویم های این سال، این روز از رویداد های تقویم حذف می شود و دلیل حذف این روز شلوغی تقویم اعلام شد. این روند ادامه داشت، تا در سال 1394، روز سینما برای دومین بار به تقویم های ایران بازگشت تا یادآور شود، سینما چیزی فراتر از فیلم دیدن است./
/میلاد باقری/
12135/176