دستیابی به توسعه پایدار شهری در جهان امروزی یک آرمان قلمداد می‌شود و بیشتر کشورهای جهان برای رسیدن به آن هزینه می‌کنند؛ دستیابی به شهر اخلاق‌مدار که از شاخص‌های دینی و هم‌خوان با فرهنگ جامعه ایران است، به‌عنوان یکی از الزامات دستیابی به توسعه پایدار، به ایجاد جامعه شهروندمدار منتهی می‌شود.
طراحی شهری می‌تواند بر افسردگی، اضطراب، استرس و رفاه ساکنان شهر تأثیر بگذارد. سرعت بالای شهرنشینی باعث شده است تا برنامه‌ریزان توجه کمی به شاخص‌های کیفی برای سلامت شهروندان داشته باشند به طوری‌که اغلب ساختارهای شهری فاقد معیارهای لازم برای شادی و سلامت جسمی‌روانی ساکنان است.
