سیدعباس شیرانی

روایت سید عباس شیرانی از خاطرات روزهای اسارت:

فرهنگبا یاد زندانی بغداد، رنج‌ها آسان می‌شد

وطن دلواپس پسرانش بود و شهرها پر از دلواپسی. غمِ انتظار کنج خانه‌ها چادر زده بود. بی‌خبری مثل پیچک، به تنهایی مادر پیچیده بود و لب‌های پدر دلشوره داشت. هرجا چراغی از آمدن اسیری خبر می‌داد، مادری که اسیر اشک‌های سرگردانش بود با قاب عکس پسر، خود را می‌رساند به در آن خانه به امید یک نشانی...