سقاخانه در معماری سنتی ایرانی، به فضاهای کوچکی در معابر عمومی گفته می‌شد که اهالی و کسبه برای دسترسی رهگذران تشنه به آب سالم درست می‌کردند. سقاخانه معمولا ظروف سنگی بزرگی بود که آب آشامیدنی را در آن می‌ریختند.
در گذشته‌های دور در هر محله‌ای که از شهر شیراز قدم می‌گذاشتی، چشمانت به سقاخانه‌ای می‌افتاد که تداعی کننده سقا بودن حضرت عباس(ع) در کربلا بود، این بناها ارتباط تنگاتنگی با احیای هویت ایرانی-اسلامی در شهرها دارند و به همین خاطر طرح «شیراز، شهرسقاخانه‌ها» به دنبال زنده کردن این هویت ارائه شده…
