زهرا السادات انوری

روایت یک همسر شهید از جهادهایش(۲)؛

فرهنگروزهایی که گذشت!

«در ۱۷ سالگی با یک بچه یک‌سال‌ونیمه و فرزندی در شکم به تشییع پیکر مردی نمونه می‌رفتم که تکیه‌گاه محکم زندگی‌ام بود. بعد از مراسم دیگر حال خودم را نمی‌فهمیدم. روزها به سختی و به کندی می‌گذشت، من دیگر آن زن کوشا و فعال نبودم و افسردگی بر من چیره شده بود.»