پدران آسمانی فرشته‌های نگهبان هستند که در نبود خود باز هم تکیه‌گاه فرزندانشان می‌مانند.
عادت کرده‌ایم بودن پدران‌مان را حتی اگر نمادین هم باشد جشن بگیریم و ناگفته‌هایی از عمق وجودمان را که هیچ پناهی ندارد، به استواری پدر تکیه دهیم تا همچون همیشه سخنان، نگاه و دستان گرم‌شان گره‌های روزگارمان را باز و نفس‌هایمان را قرین آسودگی کند.
نظر شما