ایل قشقائی یکی از سه ایلی هستند که مقصد کوچشان استان اصفهان است. قشقائی ها در اواخر خرداد از مناطق قشلاقی خود واقع در استان های فارس، بوشهر و کهگیلویه و بویر احمد به مناطق ییلاقی سمیرم، دهاقان و شهرضا در استان اصفهان کوچ می کنند.
شغل عمده آنها دامداری سنتی و باغ داری است و تا مهرماه در این مناطق اسکان خواهند داشت. گزارش پیش رو به زندگی روزمره عشایر قشقائی که ییلاق خود را در منطقه سمیرم و پادنا در استان اصفهان می گذرانند پرداخته است.
سبکی از زندگی که با سخت کوشی و ساده زیستی گره خورده، هرچند سبک دیرینه زندگی عشایری نیز با تغییر نسل در حال دگرگونیست به نحوی که خودروها جایگزین اسب ها و قاطرها، چادرهای برزنتی جایگزین سیاه چادرهای دست باف و حتی خانه هایی از بلوک و سیمان جایگزین چادرها شده اند اما هنوز هم می توان نشانه های روشنی از زندگی اصیل عشایری که نسل به نسل در بین این مردمان مرسوم بوده در زندگی روزمره آن ها یافت.
به طور کلی عشایر به دلیل قرارگرفتن در مناطق محروم، کمتر توسعه یافته و بعضاً صعب العبور از کمترین شاخص های توسعه انسانی نظیر بهداشت و درمان، دامپزشکی، راه مناسب، سوخت، سوادآموزی، دسترسی به مطبوعات، وسایل ارتباط جمعی و... برخوردارند و به دلیل خشکسالی سالی های اخیر دچار کمبود آب کافی و مناسب جهت مصارف شرب و روزمره خود است. اما هنوز هم وسعت دشت ها و بزرگی کوه هایی که خانه شان است در دل هایشان آشکار.
هنوز هم میمهانشان که می شوی با هر آنچه دارند و با سخت کوشی به دست آورده اند با رویی گشاده پذیرایت هستند. سفره شان رنگین است از حاصل دسترنج صبح پیش از طلوع تا پاسی از شب دلاورمردان و شیرزنان ایل. همه چیزشان اصیل است مانند خودشان.
اینجا تنها جاییست که از دیدن اسلحه های برنو و قطار فشنگ بر دوش مردان احساس خطر نمی کنی. کافیست یک روز از زندگی را در کنارشان باشی تا بخشی از تو برای همیشه در آن دشت های سرسبز و کوه های سر به فلک کشیده و برای همیشه در بینشان جا بماند.
نظر شما