از کافه های پاریس تا شبکه های تلویزیونی

به گزارش ایمنا، با نزدیک شدن به انتخابات سیل برنامه های ضد ایران با هدف تغییر وضع سیاسی به نفع خود از سوی برخی جریانات خارج از کشور بیشتر شده است و یکی از شبهاتی که برخی روشنفکران ضد جمهوری اسلامی و وابسته به جریان های ملی مذهبی مطرح می کنند این است که امام خمینی (ره) از ابتدا نمی دانست چه حکومتی می خواهد تشکیل دهد یا می گویند آقای خمینی ما را فریب داد چون نگفته بود که می خواهد جمهوری اسلامی بر پا کند.
این گروه حرف شان این است که ما نقش اساسی در سقوط شاه داشته ایم و به عبارت ساده تر ما بودیم که انقلاب کردیم اما آقای خمینی حکومت را از ما گرفت.
این که نقش روشنفکران ملی مذهبی در انقلاب چقدر بوده؟ یا پاسخ به این سؤال که آیا مردم به رهبری امام قیام کردند یا روشنفکران؟ یا این که چرا در طول انقلاب یک بار هم شعار حمایت از روشنفکران و ملی مذهبی ها از سوی مردم داده نشده است؟ جای بحثی طولانی دارد.
بی بی سی فارسی برای بحث از ماهیت جمهوری اسلامی و به این بهانه که آیا محتوای جمهوری اسلامی برای امام خمینی(ره) روشن بوده است یا نه، به سراغ سه فعال مخالف جمهوری اسلامی رفت: عبدالکریم لاهیجی نایب رئیس فدراسیون حقوق بشر، تقی رحمانی فعال ملی مذهبی و مهدی خلجی پژوهشگر انستیتو مطالعات خاور نزدیک واشینگتن.
اما خلاصه سخنان میهمانان رسانه انگلیسی این می شود که هم امام می دانست که چه حکومتی می خواهد تشکیل دهد و هم روشنفکران، سخنان امام را شنیده بودند اما اشتباهات روشنفکران موجب شد نتوانند جلوی تشکیل آن را بگیرند.
"تقی رحمانی" با اشاره به ضعف مفرط، جدال درون گروهی و قدرت طلبی روشنفکران گفت: در جنگ اولی که بر سر رفراندوم وجود داشت برخی می گفتند در رفراندوم "جمهوری سوسیالیستی" را کنار "جمهوری اسلامی" به رأی بگذاریم؛ اما مگر جمهوری سوسیالیستی چقدر رأی می آورد؟ جمهوری اسلامی انتخاب مردم بود؛ منتهی این که چه می شد معلوم نبود. روشنفکران باید این را روشن تر می کردند؛ اما آن ها نیروی تعیین کنند نبودند...
دیگر کارشناس برنامه "مهدی خلجی" بود که با وجود آن که رفراندوم را دولت موقت و ملی مذهبی ها برگزار کردند؛ آن را کاملا دموکراتیک ندانست ولی در عین حال اذعان کرد: اگر همه پرسی کاملا دموکراتیک هم برگزار می شد اکثریت مردم به جمهوری اسلامی رأی می دادند به خاطر کلمه اسلام فارق از این که جمهوری اسلامی چه معنایی می دهد.
وی در ادامه به انتقاد شدید از مدعیان روشنفکری پرداخت: آن چه که بسیار عجیب است خود فریبی روشنفکران است از نهضت آزادی ایران و جبهه ملی گرفته تا احزاب چپ.
مهدی خلجی به بی بی سی فارسی گفت: این ها یک تصور غیر واقعی از آیت الله خمینی و از آراء و تفکراتش داشتند. نکته جالب این است که وقتی آیت الله خمینی بر اوضاع مسلط می شود این ها همه شوکه هستند. بسیاری از این ها معتقدند که آیت الله خمینی آن ها را فریب داده است؛ در حالی که اگر کسی آراء آقای خمینی از خرداد۴۲ تا بعد از انقلاب را دنبال کند می بینید آقای خمینی خیلی منسجم و بدون تناقض سخن گفته است و همواره از حکومت اسلامی سخن گفته است.
وی جمهوری اسلامی مورد نظر امام خمینی را این طور توضیح می دهد: مراد او از جمهوری اسلامی، بیعت مردم با حاکم و فقیه اسلامی بود...ایشان از ابتدا بحث حکومت الله را مطرح کرده اند. بعد از همه پرسی هم پیام صادر می کند و می گوید "امروز روز امامت است. امروز روز حاکمیت الله است." این ها خیلی روشن است. اکنون که ما حوادث آن زمان را می خوانیم تعجب می کنیم که چرا این سخنان روشن را روشنفکران نشنیدند و یا تفسیرهای عجیب و غریب از آن می کنند؟
"عنایت فانی" مجری برنامه صفحه ۲ هم با تأیید این سخنان گفت: این سخنان منطبق است با صحبت های که آقای خمینی قبل از انقلاب در پاریس داشت مثلا در جواب به خبرنگار "روزنامه لوموند" که می پرسد "جمهوری اسلامی شما چه نوع جمهوری است؟" خیلی صریح و روشن می گوید: "به همان معنایی که در جمهوری های دیگر است اما این جمهوری اسلامی بر یک قانون اساسی متکی است که قانون اسلام است. این که ما جمهوری اسلامی می گوئیم برای این است که هم شرایط منتخب و هم احکامی که در ایران جاری می شود بر اسلام متکی است؛ لکن انتخاب با ملت است..." این صحبت ها را آقای خمینی به صورت مکرر دارند.
اما نکته جالب استدلال عجیب کارشناس دیگر یعنی "عبدالکریم لاهیجی" بود که می گفت با توجه به این که در ۲۰ تا ۲۲ بهمن دولت بختیار از طریق غیر مسالمت آمیز و درگیری مسلحانه کنار گذاشته شد، دیگر رفراندوم موضوعیت نداشت!
حال این که کنار زدن بختیار چه ارتباطی با برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی دارد را باید از آقای لاهیجی پرسید و بر فرض اگر رفراندوم موضوعیتی نداشت پس چرا دولت موقت که از همفکرانش بوده اند رفراندوم را برگزار کردند؟
مهدی خلجی در ادامه و در پاسخ به لاهیجی گفت: روشنفکرانی که در آن زمان از نظر سیاسی، فعال بودند دو دسته بودند: یک دسته کسانی بودند که مثل حزب توده و بسیاری دیگر از روشنفکران می دانستند که آقای خمینی چه می گوید؛ اما فکر می کردند آقای خمینی و روحانیت توانایی تشکیل و اداره حکومت را ندارند بنابراین در کافه های پاریس می نشستند و می گفتند که آقای خمینی می آید و مردم را بسیج می کند و حکومت شاه را ساقط می کند، بعد ما می آئیم حکومت را اداره می کنیم. در حقیقت به شکل ابزاری به آقای خمینی نگاه می کردند.
وی درباره گروه دیگری از روشنفکران هم گفت: یک عده ای هم بودند که حتی هنوز هم مدام می گویند آقای خمینی در پاریس چنین و چنان گفت...همین متنی که خواندید آقای خمینی از احکام شریعت صحبت می کند.
کارشناس بی بی سی افزود: فراموش نکنید ما راجع به افغانستان، عراق یا مصر صحبت نمی کنیم؛ بلکه راجع به ایرانی صحبت می کنیم که چند دهه پیش در آن انقلاب مشروطیت اتفاق افتاده است. نزاع بین قانون سکولار و قانون شریعت به شکل بسیار تنش آمیزی صورت گرفته است. علما در آن نقش مهمی داشتند. کلمات معنای خودش را داشتند. روشنفکران در آن زمان فکر می کردند روحانیت از لحاظ فکری و سیاسی مرده است و فقط ارزش بسیج گری اجتماعی دارد و باید از این بسیج گری استفاده کرد. روشنفکران اشتباه می کردند.