ژن‌ها بر اینکه چرا ما موسیقی را دوست داریم تاثیر می‌گذارد

به گزارش خبرگزاری ایمنا، مطالعه‌ای که در Nature Communications منتشر شده است، اساس ژنتیکی لذت بردن از موسیقی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که ۵۴ درصد از تفاوت در میزان لذت مردم از موسیقی ارثی است؛ این تحقیق که توسط جاکومو بیگناردی و محققان مؤسسه روان‌شناسی ماکس پلانک هدایت می‌شود، مسیرهای ژنتیکی متمایز را برجسته می‌کند که بر پاسخ‌های عاطفی، ریتمیک و اجتماعی به موسیقی تأثیر می‌گذارد و بینش‌هایی را در مورد مکانیسم‌های بیولوژیکی منحصربه‌فرد زیربنای لذت موسیقی ارائه می‌دهد.

مبنای ژنتیکی لذت موسیقی

این مطالعه از داده‌های بیش از ۹۰۰۰ دوقلو برای کشف اساس ژنتیکی لذت بردن از موسیقی استفاده کرد؛ با مقایسه دوقلوهای همسان و همسان، محققان دریافتند که ۵۴ درصد از تنوع در میزان لذت مردم از موسیقی با تفاوت‌های ژنتیکی مرتبط است. جالب توجه است، مشخص شد که حدود ۷۰ درصد از این اثرات ژنتیکی مستقل از درک موسیقی یا حساسیت کلی به پاداش هستند، که بر مسیرهای بیولوژیکی منحصربه‌فرد درگیر در لذت موسیقی تاکید می‌کند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که DNA ما نقش مهمی در شکل‌دهی واکنش‌های فردی به موسیقی، فراتر از عوامل فرهنگی یا محیطی بازی می‌کند، این تحقیق پیچیدگی لذت بردن از موسیقی را به عنوان یک ویژگی متأثر از مکانیسم‌های ژنتیکی خاص متمایز از مکانیسم‌های حاکم بر سایر تجربیات پاداش‌دهنده برجسته می‌کند.

مسیرهای متمایز برای لذت موسیقی

این مطالعه نشان می‌دهد که جنبه‌های مختلف لذت بردن از موسیقی تحت تأثیر مسیرهای ژنتیکی جداگانه است؛ پاسخ‌های عاطفی، درگیری ریتمیک و ساخت موسیقی اجتماعی هر کدام تحت تأثیر عوامل ژنتیکی مشخصی هستند؛ این ماهیت چند وجهی لذت موسیقایی نشان دهنده یک تعامل پیچیده بین مکانیسم‌های مختلف بیولوژیکی است؛ مشخص شده که تأثیرات ژنتیکی بر لذت موسیقی تا حدی مستقل از تأثیراتی است که بر حساسیت کلی پاداش یا توانایی‌های ادراک موسیقی تأثیر می‌گذارند، که نشان می‌دهد لذت حاصل از موسیقی یک ویژگی منحصربه‌فرد با زیربنای بیولوژیکی خاص خود است.

جنبه‌های چند وجهی لذت بردن از موسیقی

این مطالعه نشان می‌دهد که لذت بردن از موسیقی یک ویژگی پیچیده است که تحت تأثیر عوامل ژنتیکی متعدد است؛ این ماهیت چندوجهی لذت موسیقی توضیح می‌دهد که چرا افراد ممکن است واکنش‌های متفاوتی به عناصر مختلف موسیقی داشته باشند؛ به عنوان مثال، برخی از افراد ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد این باشند که از لحاظ عاطفی توسط موسیقی احساس ارتقا پیدا کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است میل شدیدتری به مشارکت در ساخت موسیقی مشترک داشته باشند؛ این یافته‌ها رابطه پیچیده بین ژن‌های ما و نحوه تجربه و تعامل ما با موسیقی را برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که ترجیحات و رفتارهای موسیقیایی ما ممکن است ریشه‌های بیولوژیکی عمیق‌تری نسبت به آنچه قبلاً تصور می‌شد داشته باشد.

مفاهیمی برای موسیقیایی انسان

این تحقیق راه‌های جدیدی را برای درک موسیقایی انسان و اهمیت تکاملی آن باز می‌کند؛ این یافته‌ها کاربردهای بالقوه ای را در زمینه‌هایی مانند موسیقی درمانی، آموزش و علوم شناختی نشان می‌دهد؛ مطالعات آتی ممکن است بر شناسایی نواحی ژنومی خاصی که مسئول لذت موسیقی هستند تمرکز کنند و به طور بالقوه بینش عمیق‌تری را در مورد شناخت و احساسات انسان ارائه دهند؛ علاوه بر این، این مؤلفه ژنتیکی برای لذت بردن از موسیقی می‌تواند به توضیح تفاوت‌های فردی در ترجیحات و توانایی‌های موسیقی کمک کند و به درک ما از تنوع فرهنگی در سنت‌ها و شیوه‌های موسیقی کمک کند.