به گزارش خبرگزاری ایمنا، در جهانی که گاه زنگار یکنواختی روزمرگی روح هنرمند را می‌آزارد، تئاتر به‌سان دفتری ست با ورق‌هایی از جنس رؤیا و تأمل، که هر سطر آن نقشی جاودانه از تفکر و احساس انسان بر صحنه‌ای بیکران می‌نگارد.
در این میان تئاتر «عقربه‌های خموده»، با ترکیب استادانه متادرام و تلفیق سبک‌های متنوع، به روایت داستان‌هایی می‌پردازد که از دل فرهنگ و اجتماع سر برآورده‌اند و هر لحظه‌اش همچون نغمه‌ای است که بر جان و دل بیننده می‌نشیند. خلاقیتی که در هر حرکت این تئاتر جاری است، بی‌شک نمایانگر توانایی بی‌بدیل هنرمندانش در خلق اثری ماندگار است.
بر این اساس بهرنگ شجاع، نویسنده، کارگردان، بازیگر و آهنگساز تئاتر عقربه‌های خموده یا شاعر تاریخ در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به خلاصه‌ای از داستان تئاتر خود اظهار می‌کند: داستان این تئاتر به‌دلیل سبک تلفیقی و متادرامی که دارد، از چند نوع درام تشکیل شده است و روایت‌های مختلفی با خرده‌داستان‌های متنوع پیش می‌رود؛ این ویژگی‌ها موجب شده است که خلاصه کردن داستان کار آسانی نباشد.
وی با اشاره به بزرگ‌ترین چالش‌ها در راستای به صحنه بردن این تئاتر می‌افزاید: چالش‌های زیادی داشتیم، ولی بزرگ‌ترین و یکی از مهم‌ترین چالش‌ها مسائل نرم‌افزاری و سخت‌افزاری بود؛ ما در انتخاب سالن مناسب و نحوه اجرای این کار با مشکلات زیادی روبه‌رو بودیم. کمبود صحنه‌های خوب و حرفه‌ای با بک استیج‌های مناسب و همچنین مشکلات در بخش نور و صدا از دیگر چالش‌های ما بود.
کارگردان به توضیح بیشتر درباره بخش نرم‌افزار می‌پردازد و می‌گوید: بخش نرم‌افزار منوط به بازخوانی متن و بازبینی رسیدنش است؛ این کار تاکنون کمتر انجام شده و اجرای آن به دلیل سبک متادرامش بسیار نو و یکتا بوده است. فضای این تئاتر کمی متفاوت و یونیک بوده و به همین دلیل تا حالا کار نشده بود.
با این وجود، شجاع تأکید می‌کند که این تئاتر باز هم به صحنه خواهد رفت و می‌گوید: این کار پیش‌تر نسخه‌های دیگری دارد و حتماً نسخه‌های بعدی آن هم اجرا خواهد شد.
وی یادآوری می‌کند: هنر تئاتر اندیشمند تئاتر فاخر است. کاری که تنها مختص به افراد فرهیخته نیست، بلکه باید بر عموم جامعه اثرگذار باشد و آن‌ها را متأثر کند؛ وظیفه تئاتر این است که مخاطب را سرگرم کند و کاتارسیز برای او به همراه بیاورد. تئاتر باید اثری بر مغز و روح مخاطب بگذارد و انگیزه‌ای برای زندگی به او بدهد.
در ادامه عباس خودسیانی، نوازنده گروه تئاتر عقربه‌های خموده یا شاعر تاریخ نیز درباره تجربه نخستین اجرای موسیقی زنده در تئاتر می‌گوید: این اولین تجربه من در خصوص اجرای موسیقی زنده در تئاتر و البته تجربه خوبی بود و احتمالاً این کار را ادامه خواهم داد.
وی با اشاره به چالش‌های هنرمندان در حوزه‌ی موسیقی زنده تئاتر می‌افزاید: بزرگ‌ترین چالش این است که هنرمندی که در حوزه موسیقی فعالیت می‌کند، باید با تئاتر و ادبیات آشنایی داشته باشد؛ هماهنگی با بازیگران و خط داستان و متن بسیار مهم است،. همچنین وظیفه نوازنده موسیقی زنده این است که کار گروه خوب نمایش داده شود.
خودسیانی درباره مشکلات و چالش‌های هنرمندان در این حوزه عنوان می‌کند: یکی از اصلی‌ترین معضلات حمایت نشدن است؛ هنرمندان باید کار خوب تولید و عرضه کنند، اما حمایت نشدن از طرف مخاطبان و سازمان‌های دولتی یکی از موانع اصلی است.
به گزارش ایمنا، «عقربه‌های خموده» آیینه‌ای است که واقعیت و خیال را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد تا انسان امروز در پس نور و سایه‌های صحنه به پرسش‌های عمیق و بنیادین خویش بیاندیشد؛ این اثر نمایشی، پژواکی است از توانایی تئاتر در ایجاد کاتارسیز و اثری که فراتر از لحظه‌های نمایش، همچون شعری بر ذهن و قلب مخاطب می‌ماند. چنین است شکوه هنر، که در هر قدم خود، جهانی تازه می‌آفریند.
نظر شما