به گزارش خبرگزاری ایمنا، نشست غیرعلنی شورای امنیت سازمان ملل به درخواست آمریکا و متحدانش درباره برنامه هسته‌ای ایران، عصر چهارشنبه برگزار شد. این نشست که پشت درهای بسته و با حضور نمایندگان انگلیس، فرانسه، کره‌جنوبی، یونان و پاناما همراه بود، بار دیگر نشان داد که واشنگتن و هم‌پیمانانش، به‌جای دیپلماسی و پایبندی به تعهدات بین‌المللی، مسیر فشار و اتهام‌زنی را دنبال می‌کنند.
نمایندگی آمریکا در سازمان ملل، در بیانیه‌ای که بامداد پنجشنبه منتشر شد، مدعی شد که برنامه هسته‌ای ایران تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی است، این در حالی است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تاکنون بارها تأیید کرده که فعالیت‌های هسته‌ای ایران در چارچوب مقررات بین‌المللی است، اما گویا سیاست‌های کاخ سفید نه بر مبنای گزارش‌های فنی، بلکه بر اساس دستور کار سیاسی تنظیم می‌شود.
واشنگتن؛ ناقض تعهدات یا مدعی اجرای قوانین؟
امیرسعید ایروانی، نماینده دائم ایران در سازمان ملل در واکنش به این نشست تأکید کرد که ایران هرگز برجام را نقض نکرده و این آمریکا بوده که با خروج از توافق هسته‌ای، بحران کنونی را رقم زده است.
وی تصریح کرد که «مایه تعجب و انزجار است که کشوری که خود قطعنامه ۲۲۳۱ را نقض کرده، امروز در جایگاه مدعی ایستاده است و دیگران را به نقض آن متهم می‌کند.»
ایروانی با انتقاد از سوءاستفاده آمریکا از شورای امنیت، تأکید کرد که این نهاد نباید ابزار فشار سیاسی واشنگتن باشد. ایران برخلاف ادعاهای مطرح‌شده، همچنان به تعهدات خود پایبند است و تعاملاتش با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادامه دارد.
فشار حداکثری؛ سیاستی که به بن‌بست رسیده است
از سال ۲۰۱۸، زمانی که دولت ترامپ از برجام خارج شد، سیاست «فشار حداکثری» آمریکا علیه ایران آغاز شد. این سیاست که با تحریم‌های گسترده اقتصادی همراه بود، در دوران بایدن نیز ادامه یافته است. هدف واشنگتن، به‌زعم خود، مهار برنامه هسته‌ای ایران و محدود کردن نفوذ منطقه‌ای تهران بوده است. اما آنچه در عمل رخ داده، نتیجه‌ای معکوس است:
- ایران توانسته است با اتکا به توان داخلی و گسترش همکاری‌های منطقه‌ای، اثر تحریم‌ها را به حداقل برساند.
- سیاست‌های تحریمی آمریکا نه‌تنها موجب تغییر رفتار ایران نشده، بلکه تهران را به افزایش ظرفیت‌های هسته‌ای و استقلال بیشتر در اقتصاد سوق داده است.
- ائتلاف‌سازی واشنگتن علیه ایران نیز با چالش مواجه شده، چراکه بسیاری از کشورها دیگر حاضر نیستند سیاست‌های یک‌جانبه آمریکا را بدون قیدوشرط بپذیرند.
دیپلماسی یا نمایش سیاسی؟ آینده چه خواهد شد؟
در شرایطی که مذاکرات هسته‌ای میان ایران و طرف‌های غربی همچنان در بلاتکلیفی قرار دارد، نشست شورای امنیت بیش از آنکه به حل مسئله کمک کند، نشان‌دهنده یک بازی سیاسی جدید بود. ایران تأکید کرده است که مسیر دیپلماسی را باز نگه می‌دارد، اما اجازه نخواهد داد که از این مسیر به‌عنوان ابزاری برای باج‌خواهی استفاده شود.
آنچه مسلم است، تاریخ نشان داده است که ایران در برابر فشارها تسلیم نمی‌شود. همان‌گونه که تحریم‌های گذشته نتوانستند مسیر توسعه و پیشرفت این کشور را متوقف کنند، این بار نیز سیاست‌های واشنگتن راه به‌جایی نخواهد برد. شاید وقت آن رسیده است که برخی بازیگران بین‌المللی، به‌جای تکرار نمایش‌های بی‌ثمر، حقیقت را بپذیرند: ایران را نمی‌توان با تهدید و تحریم مهار کرد.
نظر شما