ارزش اقتصادی طبیعت در مقابل تولید ناخالص داخلی جهانی + اینفوگرافی

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، طبیعت ارزشمندترین دارایی انسان‌هاست، بااین‌وجود ذهن انسان برای داشتن بیشترین درک از ارزش دارایی‌های خود، به اعداد و ارقام اقتصادی نیاز دارد. گروه تحقیقاتی بین‌المللی «تجزیه‌وتحلیل کربن‌صفر Zero Carbon Analytics»، ارائه‌دهنده بینش و تحلیل در مورد تغییرات آب‌وهوایی و گذار انرژی که به درک و ترکیب تحولات سیستم‌های انرژی، استفاده از زمین، علم آب و هوا، گذار عادلانه و سایر موضوعات مهم در مباحث آب‌وهوایی تخصص دارند، با استفاده از داده‌های گروه مشاوره بوستون (BCG) ارزش اقتصادی سالانه‌ای را که طبیعت برای انسان فراهم می‌کند، به زبان اعداد و ارقام اقتصادی ارائه داده‌اند تا ارزش گسترده آن را برای ذهن بشر ملموس‌تر کنند.

۱۷۹ تریلیون دلار ارزش سالانه

ارزشی که طبیعت فراهم می‌کند به‌طور معمول به چهار بخش اکوسیستمی تقسیم می‌شود:

خدمات تنظیمی: سیستم‌های طبیعت که آب‌وهوا، آب و کیفیت هوا را کنترل می‌کنند.

خدمات تأمینی: کالاهای ملموسی از آب شیرین و غذا گرفته تا چوب و گیاهان دارویی که بشر به آن‌ها تکیه می‌کند.

خدمات فرهنگی: الهام، تفریح و ارزش معنوی که بشر از طبیعت می‌گیرد.

خدمات حمایتی-زیستگاهی: فرایندهایی از تشکیل خاک و چرخه مواد مغذی گرفته تا تهیه خانه برای حیات وحش که اکوسیستم‌ها را حفظ می‌کند.

تخمین زده می‌شود که ارزش سالانه این چهار مورد بالغ‌بر ۱۷۹ تریلیون دلار است؛ برای مقایسه، تولید ناخالص داخلی جهانی در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰۵ تریلیون دلار بود. این بدان معناست که طبیعت سالانه خدمات اکوسیستمی را ۱.۷ برابر بیشتر از تولید ناخالص داخلی جهانی ارائه می‌دهد.

تقسیم‌بندی این مجموع بر اساس چهار بخش اکوسیستم به شرح زیر است:

خدمات تنظیمی: ۱۰۷ تریلیون دلار

خدمات فرهنگی: ۳۶ تریلیون دلار

خدمات زیستگاهی: ۱۸ تریلیون دلار

خدمات تأمین: ۱۸ تریلیون دلار

مجموع: ۱۷۹ تریلیون دلار

این اعداد با محاسبه هزینه فرصت از دست دادن این خدمات برآورد شده است. به‌عنوان مثال، ارزش تنظیم آب‌وهوا با ضرب نرخ ترسیب کربن اکوسیستم‌ها در قیمت کربن به ازای هر تن محاسبه می‌شود.

قابل‌توجه این است که طبیعت فراتر از ارزش ذاتی، ارزش اقتصادی بسیار زیادی برای جامعه فراهم می‌کند، با این حال، طبق گزارش صندوق جهانی طبیعت، ادامه تجارت طبق روال معمول برای طبیعت بهای سنگینی دارد، زیرا هزینه کاهش منابع و دارایی‌های طبیعی تا سال ۲۰۵۰ سالانه حداقل ۴۷۹ میلیارد خواهد بود. با در نظر گرفتن این امر، حفاظت از طبیعت ممکن است تنها در مورد حفاظت نباشد و یک استراتژی اقتصادی برای جلوگیری از تلفات شدید در آینده باشد.