به گزارش خبرگزاری ایمنا از چهارمحال‌وبختیاری، از چند روز قبل کارت دعوت تولدش به دستم رسیده بود، مراسم قرار بود رأس ساعت ۱۰:۳۰ صبح روز دوشنبه شروع شود، سرمای هوا در میانه زمستان شهرکرد استخوان‌سوز است اما امروز آسمان صاف بود و آفتابی و رنگ آبی روشنش را مرتب به رخ اهل زمین می‌شکاند تکه‌های سفید ابر زیبایی آسمان آبی شهرم را دو چندان کرده بود. برای رسیدن به جشن تولد بهترین لباسم را به تن کردم باید قبل از شروع مراسم می‌رسیدم تا بهترین جا گیرم بیاید که بتوانم خوب مهمان‌ها را رصد کنم.
شروع مراسم رأس ساعت ۱۰:۰۰ صبح بود و مهمان‌ها یک به یک می‌رسیدند و هر کدامشان در گوشه‌ای می‌ایستادند هر لحظه بر تعدادشان افزوده می‌شد، برایم جالب بود تعداد نوجوانان و جوانان زیاد بود البته در میانشان پیرمردها و جاافتاده‌ها هم بودند هر سمت که سر می‌چرخادم گروهی را می‌دیدم که به بی‌اعتنا به سوز سرما مشغول صحبت کردن و بگو بخند بودند صدای اشعار حماسی و وطنی از گوشه و کنار مراسم بلند بود.
امروز ۲۲ بهمن سال است و جمهوری اسلامی شمع ۴۶ سالگی خود را فوت می‌کند و وارد چهل‌وهفتمین سال از زندگی خود می‌شود، از همه قشر و تیپ به این مراسم دعوت شده‌اند، آقا پسرهایی با قد رعنا و موهای اصلاح شده مدرن که نامشان را هم نمی‌دانم، شلوارهای زاپ‌دار پوشیده‌اند حسابی به خودشان رسیده‌اند، برخی موهایشان را از پشت سرشان بسته‌اند و ژل و واکس مو زده‌اند و دست‌بندهای چرمی به دست دارند و با وجود سوز سرما تیشرت به تن کرده‌اند.
آن سوی میدان دختر خانم‌هایی را می‌بینیم که حسابی به خود رسیده‌اند و عینک آفتابی به چشم دارند، سن‌وسالشان کم است، تیپ‌های امروزی دارند، تیپ‌هایی توجهم را می‌گیرد.
مراسم با شعارهای بلند که از بلندگوها به گوش می‌رسد شروع می‌شود و مردم هم یک صدا تکرار می‌کنند.
حضور پیرمردی با عصا و قدی کمانی نظرم را جلب می‌کند در میانه جمعیت حرکت می‌کند به سختی راه می‌رود گاهی سرش را بالا می‌گیرد و شعارها را با عشق تکرار می‌کند و گاهی سرش را به زیر می‌اندازد تا خدای نکرده زمین نخورد چشم چرخاندم ببینم با چه کسی آمده است اما تنها بود شاید همسرش هم عقب‌تر در میان جمعیت زنان بود.
جانباز مسنی را در مقابل جمعیت می‌بینم که ویلچرش را هم‌سنگرش به جلو می‌راند، نوشته‌ای را به سینه چسبانده که روی آن نوشته شده مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، این جانباز سرافراز روزگاری روی پاهای خود ایستاده و تمام قد از انقلاب و وطنش دفاع کرده و حالا که پاهایش را در منطقه جا گذاشته با بقیه وجودش به میدان آمده است تا بگوید تا وقتی که جان در بدن دارم برای این انقلاب به میدان می‌آیم این آدم‌هایی که من می‌بینم مردان و زنان میدان هستند.
تا چشم کار می‌کند جمعیت آمده است و مهمانان ویژه این مراسم دختر و پسرهای کوچولویی هستند که یا در آغوش پدران و مادران خود هستند یا داخل کالسکه که با سن کم مشق عشق می‌کنند، کاپشن صورتی‌ها هم به یاد ریحانه آمده بودند.
در این بین حضور بانویی که صورتش را با ماسک پوشانده بود و سربندی با مضمون جانم فدای رهبر به پیشانی بسته بود نظرم را جلب کرد، کیک تولد آبی رنگی به دست داشت و شمع ۴۶ سالگی انقلاب را رویش گذاشته بود و سوژه دوربین عکاسان و قلم خبرنگاران شده بود.
در آن طرف هم بانوی میان‌سالی را دیدم که عینک آفتابی به چشم داشت و بسیار خوش‌پوش بود و مهربان به نظر می‌رسید و عکس رهبری را دست داشت و لبخند می‌زد.
از این سوژه‌ها کم نبودند قاب‌هایی را می‌دیدم که چندین نسل در آن قرار گرفته پدربزرگ خانواده به همراه پسر و نوه‌هایش در مراسم تولد انقلاب حضور داشتند.
سن‌وسالش بالا بود، گرد پیری موهایش را حسابی سفید کرده بود، نگاهش‌گیرا بود و به دورترها خیره مانده بود یک پا نداشت و محکم بر عصاهایش تکیه کرده بود و وسط خیابان ایستاده بود، نمی‌دانم باید پیرمرد خطابش کنم یا مرد میدان، آنچنان محکم ایستاده بود که خیلی‌ها باید از ایستادنش پای انقلاب خجالت می‌کشیدند.
صدای بگو بخند نوجوان‌ها هم یک لحظه قطع نمی‌شد شور و نشاط مراسم را بالا برده بودند شعارها را با صدای بلند می‌گفتند و پرچم‌هایشان را در هوا تکان می‌دادند با دیدنشان یک لحظه فکر کردم شاید به زور مدرسه و آقای مدیر آمده باشند اما مگر می‌شود کسی به زور جایی برود و تا این حد شاد و شنگول باشد.
سر که می‌چرخاندم صحنه‌هایی را می‌دیدم که برایم به یاد ماندنی بود و مردم شهرم در این مراسم تولد قاب‌هایی را خلق کرده بودند که در تاریخ انقلاب ماندگار شد، این مردم که همه جوره پای انقلاب مانده‌اند لیاقت بهترین‌ها را دارند و مسئولان باید قدر این مردم همیشه در میدان را بدانند که با وجود تمام مشکلات امروز خودشان را در این سرما به مراسم تولد انقلاب رسانده‌اند و آن را جشن گرفته‌اند و این سخنان رهبری در گوشم نجوا می‌شد که آقایان حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن را پای گلایه نداشتن از فعالیت‌های ما مسئولان نگذارند، مردم گله‌مند هستند و حساب این دو از هم جداست.
سخن این مردم امروز در چهل‌وششمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی با مسئولان این است که ما با جان و دلمان پای این انقلاب و نظام ایستاده‌ایم شما هم همت کنید و مشکلات مملکت را حل کنید.
نظر شما