به گزارش خبرگزاری ایمنا، فیلم «خدایِ جنگ» به کارگردانی حسین دارابی روایتی از حساس‌ترین برهه تاریخی ایران در دوران جنگ دفاع مقدس است؛ زمانی که ایران از تجهیزات نظامی ناچیز و کمی در برابر دشمن برخوردار بود و جوانان و نخبگان میهن‌دوست به‌دنبال راهکاری برای مبارزه و پیروزی بودند.
این فیلم که بر اساس واقعیت ساخته شده با نگاهی ویژه به مسائل سیاسی و نظامی، توانسته است تماشاگران را در قالب یک داستان هیجان‌انگیز و مهیج با بخشی از تاریخ معاصر ایران آشنا کند، همچنین داستان آن روایتی از ابراهیم شریفی، یکی از دوستان شهید حسن طهرانی مقدم، پدر موشکی ایران است که به همراه چند تن از نخبگان، زمانی که لیبیایی‌ها تلاش می‌کنند قطعاتی از موشک‌های ایرانی را به سرقت ببرند و از استفاده آن‌ها در جنگ جلوگیری کنند، این تیم با هدایت ابراهیم شریفی شبانه‌روز تلاش و پژوهش می‌کند تا پیچ‌هایی با آلیاژ خاص که برای ادامه کار ضروری است را تولید و قطعات را در موشک جایگزین کند و در نهایت، تلاش‌های این گروه موفق به پرتاب موشک‌های مورد نیاز می‌شود.
در این فیلم شاهد هستیم که لیبیایی‌ها از ضعف تجهیزاتی، موقعیت و وضعیت ایران برای پیشبرد اهداف انتقام‌جویانه خود استفاده می‌کنند و می‌خواهند با روی خوب نشان دادند به ایران و نقشه‌هایی که برعکس آن را اجرا می‌کنند از عراق و لیبیایی‌های مقیم آنجا که از آن‌ها نفرت دارند انتقام بگیرند و آن‌ها را به هر نحوی نابود کنند که این فرایند با هوشیاری و توانایی نخبگان ایرانی با ناکامی روبه‌رو می‌شود.
تلاش این گروه نخبه ایرانی برای خودکفایی در تولید و پرتاب موشک زمینه‌ای شد که دیگر برای تجهیزات به سایر کشورها از جمله لیبی وابسته نباشیم و قدرت واقعی نخبگان ایرانی را به جهانیان نشان دهیم.
در فیلم «خدای جنگ» شاهد حضور و نقش‌آفرینی جمعی از بازیگران توانمند سینمای ایران از جمله ساعد سهیلی، داریوش کاردان، حسین سلیمانی، پیام احمدی‌نیا، نادر فلاح، سید مهدی حسینی، مهدی فریضه، دانیال نوروش، پیمان پورنیکدست، علی دل‌پیشه، آزاده سیفی، عبدالرضا نصاری، بهار داورزنی، محمدرضا سروستانی، هومن دارابی، احمد یاوری و کبری گودرزی هستیم.
از نقاط قوت این فیلم می‌توان به طنزهای بجا و غافلگیرکننده و جذاب آن اشاره داشت، همچنین استفاده از بازیگران توانمند و حضور بازیگری با لهجه اصفهانی، حرکات خوب و مناسب دوربین، و استفاده از موسیقی‌های حماسی بی‌کلام جو دیگری را به فیلم می‌بخشد.
پیوستگی و انتخاب موضوع خوب تا حدودی توانسته است نقاط ضعف را کم‌رنگ کند و مخاطب را به‌خوبی قانع کند، اما با این حال رنگ صحنه‌ها و استایل اشخاص می‌توانست بهتر انتخاب شود.
نظر شما