به گزارش خبرگزاری ایمنا، هرمز جزیره پیری است؛ جزیره‌ای که میلیون‌ها سال به خود دیده تا به این هیبت درآید و اگر بخواهیم سن و سال این جزیره پیر را بدانیم باید به روزگار پیش از پیدایش آن رجوع کنیم، یعنی به دوران پالئوزوئیک، همان عهد بی‌مهرگان دریایی، شروع زندگی انواع باکتری‌ها و موجودات زنده اولیه و درست زمانی که سطح خشکی‌ها بسیار پایین بود.
جزیره هرمز در میان زمین شناسان به علت اینکه از انواع خاک‌های مختلف تشکیل شده و تنوع بالایی دارد به بهشت زمین‌شناسی مشهور شده است.
خاک، یکی از دیدنی‌های هرمز است؛ ذره ذره خاکش، ترکیب افق، ساحل رنگی و نقش خلیج‌فارس نقره‌ای و طلایی و سرخ، فقط واژه است. نقره‌ای خود طیفی می‌شود که با رنگ آفتاب بازی می‌کند، گاهی کم رنگ‌تر و گاهی پررنگ‌تر، گاهی از فرط روشنایی به رنگ آسمان‌ها نزدیک می‌شود و گاهی از فرط تیرگی‌گویی می‌شود ذره‌ای از دل شب که نور مهتاب بر آن می‌تابد و بقیه رنگ‌ها نیز همین است، خاک است و آفتاب و رنگ، آن‌قدر پرتلالو که نقش خیال می‌زند و بسیاری که نقش هنر در ذهن دارند.
خاک سرخ این جزیره که همانند هموگلوبین خون انسان، دارای ترکیبی آهن‌دار است با ورودش به دریا بخشی از آب ساحل را به گونه‌ای قرمز کرده که کوسه ماهیان گهگاه فریب آن را می‌خورند و خود را به دام می‌اندازند.
سواحل رنگی هرمز که هر یک رنگ خاص خود را دارد، نمونه‌ای از شاهکار طبیعت می‌باشد که از کوه‌های رنگی‌اش آغاز و در ساحل زیبایش به اوج می‌رسد. این سواحل تنوعی کم‌نظیر دارند به طوری که هر کدام به تنهایی می‌تواند با زیبایی خویش آدمی را مبهوت کنند.
مردم اطراف این جزیره، هرمز را با «گلَک» می‌شناسند و آن را می‌خورند؛ همان خاک سرخ هرمز که با ماهی ساردین و نارنج مخلوط می‌شود تا آن را روی نان بریزند و خوردنی خوشمزه‌ای به نام «سوراغ» تهیه کنند؛ نانی که از پر طرفدارترین خوردنی‌ها در استان هرمزگان است. همچنین مردم محلی این کوه را «گِلک» می‌نامند و این کوه با ارتفاع تقریبی ۲۰۰ متر در جنوب جزیره هرمز قرار گرفته و از خاک آن در صنایع سرامیک سازی و رنگ‌سازی نیز استفاده می‌شود.
هرمز موزه کانی‌های جهان است، یعنی همان عناصر اولیه‌ای که از مجموع آنها، سنگ‌ها شکل می‌گیرند.
کانی‌ها برای زمین شناسان بسیار ارزشمند هستند چراکه از طریق مطالعه آنها نه تنها پی به ماهیت آن سنگ می‌برند و می‌توانند ترکیب کلی سنگ‌های منطقه را به دست آورند، بلکه می‌توانند رابطه خویشاوندی بین لایه‌های زمین‌شناسی یک منطقه را هم با مناطق دورتر بیابند شاید این مطالعات به نتایج شگفت‌آوری هم برسند؛ مثلاً خانواده‌ای از سنگ‌هایی که در اثر حوادث طبیعی مانند شکافته شدن یا حرکت لایه‌های زمین از هم دور افتاده‌اند به نوعی به هم مربوط شوند.
سطح جزیره هرمز را طبقات رسوبی و آتشفشانی تشکیل داده است، طبقات نمکی نیز به صورت تپه‌هایی قسمت اعظم جزیره را پوشانده‌اند و اغلب از جنس نمک طعام هستند. از طرفی در مسیر دریایی قشم به جزیره هرمز کوه‌هایی به رنگ زرد، سفید و قرمز دیده می‌شود.
به دلیل بارش‌های اندک جوی و نمکی بودن خاک و شور بودن آب، هیچ نوع مرتع و گیاهی در جزیره وجود ندارد. همچنین استخراج و صدور خاک سرخ جزیره هرمز یکی از مهم‌ترین منابع درآمد اهالی است.
نمک آبی و سنگ لاشه از دیگر معادن این جزیره است و هرمز معروف است به ساحل‌های رنگین و خاک رنگین‌تر از ساحل جزیره، ساحل‌های طلایی و نقره‌ای بکر؛ خاک سرخ جزیره هرمز نیز زبان زد است و همه ساله جهانگردان زیادی را به خود جلب می‌کند و دره نمکی و نمک‌هایی که هنگام بارندگی با ترکیبی از رنگ‌های سپید و سرخ و طلایی حالت روان به خود می‌گیرند.
خاک سرخ هرمز ارزش اقتصادی بالایی دارد و تا همین چند سال قبل، هزاران تن از این خاک گران بها به کشورهای دیگر صادر می‌شد تا در صنایع مختلف رنگ‌سازی، لوازم آرایش، شیشه و سرامیک‌سازی از آن استفاده کنند؛ البته آخرین خبرها از کم شدن این صادرات بی‌رویه حکایت می‌کند، صادراتی که اگر بخواهد ادامه یابد، به از بین رفتن خاک سرخ هرمز می‌انجامد.
در قسمت نیمه جنوبی جزیره، ساحل دیگری واقع شده که بیشتر صخره‌ای است و از صخره‌های کم ارتفاع و حفره‌های متنوع کوچک تشکیل شده است؛ همچنین ساحل دیگر هرمز به ساحل نقره‌ای معروف است چراکه این ناحیه به گونه‌ای است که ظاهری نقره فام دارد و بسیار زیبا است.
از جمله صنایع دستی مهم این منطقه می‌توان به خوس‌دوزی، بادله‌دوزی، زری‌دوزی، گلابتون‌دوزی، حصیربافی و سفالگری اشاره کرد. همچنین سوزن‌دوزی‌های ظریف روی پارچه و نقاشی‌هایی که با الهام از زندگی بومی توسط خاک‌های رنگی روی شیشه از حمله صنایع دستی این جزیره است.
از دیدنی‌های جزیره هرمز می‌توان به معدن خاک سرخ، جنگل حرای هرمز، دره مجسمه، کوه برفی، جزیره ساحل فرش، قلعه پرتقالی‌ها و… اشاره داشت.
نظر شما