به گزارش خبرگزاری ایمنا به نقل از در نشریه معتبر Canine Medicine and Genetics، در حادثه هسته‌ای چرنوبیل که یکی از فاجعه‌بارترین رویدادهای تاریخ محسوب می‌شود، دو گله سگ‌های ولگرد توانسته‌اند در محیطی بسیار سمی زنده بمانند، این سگ‌ها با وجود قرار گرفتن در معرض تشعشعات رادیواکتیو و شرایط سخت زندگی، همچنان به تولیدمثل ادامه داده‌اند و در سرمای شدید زمستان‌های منطقه دوام آورده‌اند.
مطالعه روی سگ‌های چرنوبیل
پژوهشگران نمونه‌های خون از دو جمعیت سگ‌های نیمه‌وحشی را که در نیروگاه هسته‌ای و شهر چرنوبیل پرسه می‌زنند، جمع‌آوری کردند. این مطالعات نشان داده است که با وجود شباهت‌های ژنتیکی، این سگ‌ها به‌صورت مستقل از یکدیگر تولیدمثل می‌کنند. همچنین، بررسی ژنوم این سگ‌ها ۳۹۱ ناحیه غیرمعمول را شناسایی کرده است که می‌تواند نتیجه تطبیق ژنتیکی با شرایط محیطی آلوده به رادیواکتیو باشد.
انعطاف‌پذیری ژنتیکی سگ‌ها
دکتر نورمن کلایمن، سرپرست این تحقیق اظهار کرد که سگ‌های چرنوبیل با قابلیت تطبیق ژنتیکی خود مثال بارزی از انعطاف‌پذیری حیوانات در شرایط محیطی سخت هستند، این تغییرات ژنتیکی ممکن است نه‌تنها بقای این حیوانات را تضمین کرده باشد، بلکه نشان‌دهنده تأثیرات احتمالی تشعشعات رادیواکتیو بر روند تکامل نیز باشد.
پیامدهای رادیواکتیویته بر حیات وحش
فاجعه چرنوبیل تأثیرات گسترده‌ای بر محیط زیست و حیات وحش داشته است. در جنوب غربی جمهوری چک، حدود نیمی از گرازه‌ای وحشی به دلیل تغذیه از قارچ‌های آلوده به رادیواکتیو غیرقابل مصرف گزارش شده‌اند، همچنین در کشورهای اتریش و آلمان، حیوانات وحشی با مشکلات مشابهی روبه‌رو شده‌است.
اهمیت تحقیقات آینده
دانشمندان امیدوارند که با مطالعات بیشتر روی سگ‌های چرنوبیل و بررسی تغییرات ژنتیکی آن‌ها بتوانند اطلاعات بیشتری در مورد تأثیرات تشعشعات رادیواکتیو بر حیات وحش و انسان به دست آورند، این تحقیقات می‌تواند در مواجهه با پیامدهای حوادث هسته‌ای و زیست‌محیطی مشابه، راهکارهای جدیدی ارائه دهد.
نظر شما