به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، دانشگاه فرهنگیان به عنوان یکی از اصلی‌ترین مراکز پرورش و تربیت معلم از اهمیت و حساسیت ویژه‌ای برخوردار است؛ فرایند و نحوه جذب دانشجو در این دانشگاه قاعده‌های خاص خودش را دارد و دانشجویان پس از قبول شدن در گزینش و مصاحبه به عنوان کارمند رسمی آموزش‌وپرورش استخدام می‌شوند.
سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان از زمان تشکیل آن تاکنون هفت بار از ۲۲ سال به ۲۴ سال تغییر پیدا کرد و اکنون زمزمه‌های افزایش سقف سنی به ۳۰ سال از جانب کمیسیون آموزشی مجلس به گوش می‌رسد.
افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال اثرات زیادی بر وضعیت نیروی انسانی آموزش‌وپرورش می‌گذارد، بالا بودن فاصله سنی میان معلم و دانش‌آموز، نبود امکان تحصیل دانشجومعلمان به شکل شبانه‌روزی و تفاوت فاحش سنی میان محصلان دانشگاه از جمله نتایج افزایش سقف سنی ورود به مراکز تربیت معلم است.
فعالان دانشجویی دانشگاه فرهنگیان در سراسر کشور با اقدامات گوناگون مخالفت خود را با تصویب این طرح عنوان کردند؛ ۸۲ پایگاه بسیج دانشگاه فرهنگیان از جمله بسیج دانشجویی فرهنگیان بجنورد با ارسال نامه‌ای به رئیس مجلس خواستار تصویب نشدن طرح و بالا بردن سقف سنی ورود به دانشگاه، شدند.
در این نامه با عنوان کردن آسیب‌های فراوان این اقدام، بر غیر کارشناسانه بودن آن تاکید شده است و دانشجومعلمان مطالبه خود را به شکلی جدی پیگیری کردند.
سیدعلی هاشمی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان خراسان‌شمالی به خبرنگار ایمنا عنوان می‌کند: تصمیم کمیسیون آموزشی برای بالا بردن سقف سنی ورود به دانشگاه، غیرکارشناسانه است.
وی می‌افزاید: این تصمیم به حدی بدون منطق است که اگر از مدافعان آن سوال کنیم چرا سی سال را برگزیدند و سی و یک سالگی را انتخاب نکردند، پاسخی نخواهند داشت.
مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان خراسان‌شمالی با بیان اینکه این وضعیت در حالی است که منتقدان طرح دلایل علمی و روایی بیشتری ارائه می‌دهند، تصریح می‌کند: هیچ تضمینی وجود ندارد که آقایان پس از تصویب ۳۰ سال تمایل به افزایش سن ورود به دانشگاه نداشته باشند و آن را تا ۴۰ سال نیز محقق می‌کنند.
شکل‌گیری هویت معلمی در جوانی
حسن پسندیده، فعال دانشجویی دانشگاه فرهنگیان خراسان‌شمالی در این خصوص به خبرنگار ایمنا عنوان می‌کند: هویت و خلق‌وخوی معلمی در سنین جوانی و در بستر تربیت شبانه‌روزی در دانشجومعلمان شکل می‌گیرد.
وی ادامه می‌دهد: افرادی که با ۳۰ سال سن وارد دانشگاه فرهنگیان می‌شوند، متأهل هستند و درگیری ذهنی آن‌ها اجازه انس گرفتن با محیط دانشگاه و تأثیرپذیری از برنامه‌های تربیتی و فرهنگی آن را نمی‌دهد.
این فعال دانشجویی تصریح می‌کند: مسئله کاهش و کمبود نیرو طی سال‌های اخیر در آموزش و پرورش مطرح بوده است و در هر صورت نباید کیفیت تربیت نسل آینده کشور را فدا کرد.
محمد طوسی از دانشجو معلمان بجنوردی است که از طرح این برنامه توسط کمیسیون آموزشی مجلس گلایه می‌کند و ادامه می‌دهد: افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، رسالت و کسوت معلمی را در حداقل‌ترین جایگاه خود قرار می‌دهد.
وی خاطرنشان می‌کند: پس از تصویب این طرح افرادی با سن‌بالا و پس از تجربه‌کردن دانشگاه و حرفه‌های مختلف به دلیل مسائل معیشتی و شغلی به معلمی روی می‌آورند.
این دانشجومعلم اضافه می‌کند: این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که معلمی نیازمند شوق، علاقه و عشق به فرایند تدریس است.
فرسودگی معلمی را جدی بگیریم
محمدرضا خرمی، مسئول سیاست‌ورزی بسیج دانشگاه فرهنگیان خراسان‌شمالی دراین‌باره به خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: بالا بودن اختلاف سنی میان معلم و دانش‌آموزان مانعی بزرگ برای تدریس مؤثر است و از کارآمدی آموزش می‌کاهد.
وی ادامه می‌دهد: زمانی که فاصله سنی معلمان بالاتر از دانش‌آموزان باشد، قدرت درک و هم‌ذات‌پنداری با شاگردان از دست می‌رود.
حمید رفیعی، مسئول بسیج فرهنگیان وزارت آموزش‌وپرورش و فعال تربیتی نیز در مناظره با عضو کمیسیون آموزشی مجلس بر فرسودگی بالای شغل معلمی تاکید می‌کند و افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان را غیرکارشناسانه می‌داند.
وی با اشاره به تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر فشار عمومی در ادوار گذشته مجلس بر لزوم توجه به نظر کارشناسان و دانشجومعلمان تاکید دارد و معتقد است: مجلس در گذشته نیز در سایر قوانین مربوط به دستگاه تعلیم و تربیت همچون کنکور و رتبه‌بندی موفق عمل نکرده است.
به نظر می‌رسد جبران کمبود معلم از طریق افزایش سن، زیان‌های جبران‌ناپذیری بر پیکره تعلیم و تربیت وارد می‌کند که تجدیدنظر در اتخاذ این تصمیم ضروری قلمداد می‌شود.
نظر شما