به گزارش خبرگزاری ایمنا، در چارچوب هفته پنجم رقابت‌های لیگ نخبگان آسیا، امشب استقلال مقابل پاختاکور صف‌آرایی کرد و نماینده کشورمان نمایش پر ایرادی را مقابل نماینده ازبکستان به نمایش گذاشت. در نهایت این بازی با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رسید.
عملکرد دو تیم استقلال ایران و پاختاکور ازبکستان توسط هوتن نگاری، دارنده مدرک آنالیزوری و مربی فوتبال کشورمان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا بررسی شده است که در ادامه می‌خوانیم:
اگر کسی این بازی را از رادیو ماشین دنبال می‌کرد، هیچ چیز مهمی را از دست نمی‌داد؛ هر دو تیم برای صعود به مرحله بعد به برد نیاز داشتند، اما کیفیت بازی بسیار پایین بود.
فوتبال ایران کم‌کم به سمت فوتبال عربستان در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ می‌رود، جایی که با یک یا دو باخت، مربی برکنار می‌شد. جابه‌جایی‌های فوتبال ما به حدی خنده‌دار شده که گاهی نمی‌توان آن را جدی گرفت. قصد حمایت از جواد نکونام را ندارم، اما بعد از کلی جست‌وجو و صرف هزینه‌های دلاری، مربی‌ای مانند موسیمانه به استقلال آمده که سبک بازی‌اش تفاوت چندانی با نکونام ندارد. همچنان رامین رضائیان از راست و میلاد زکی‌پور از چپ نفوذ می‌کنند، به امید اینکه توپ به آرمان رمضانی یا بلانکو برسد و دروازه حریف باز شود.
قرار دادن ماشاریپوف در ترکیب اشتباه بود / اسلامی را نابود کردیم
اگر شما مربی استقلال بودید، آیا ماشاریپوف، که تمام ازبکستان او را می‌شناسند و بازیکن سابق پاختاکور هم بوده، را از ابتدا در زمین قرار نمی‌دادید و حتی تعویضش هم نمی‌کردید؟ او اصلاً در بازی حضور مؤثری نداشت و کاملاً از دست رفته بود و در خط حمله تنها اسلامی و بلانکو حضور داشتند.
سوال بعدی من از شما این است که آیا محمدحسین اسلامی، همان بازیکنی است که فصل قبل در ذوب‌آهن بازی می‌کرد؟ ما یک بازیکن جوان را خیلی زود زیر فشار نام و حواشی استقلال قرار دادیم. به شما قول می‌دهم که اگر شرایط همین‌طور پیش برود، محمدحسین اسلامی خیلی زود از فوتبال ما محو خواهد شد.
نمایش استقلال تکراری است
ما شاهد یک بازی حفظی مشابه دوران مربیگری جواد نکونام بودیم. وقتی بازیکنانی مثل رامین رضائیان و میلاد زکی‌پور در تیم حضور دارند، حتی با چشم بسته هم می‌توان فهمید که برنامه تیم نفوذ از کنارها و ارسال توپ به محوطه جریمه برای ایجاد خطر روی دروازه حریف است. استقلال موسیمانه، مانند دوران مربیگری نکونام، در زمان دفاع با سیستم ۱-۴-۵ و در حمله با آرایش همیشگی ۳-۴-۳ بازی می‌کرد.
تعویض‌های تکراری نیز یکی از مشکلات استقلال به شمار می‌رود. در دوران مربیگری نکونام، آرمان رمضانی در دقایق پایانی وارد زمین می‌شد تا با ضربه سر گره بازی را باز کند، اما این تاکتیک همراه با ارسال‌های زودهنگام از میانه میدان، نه برای تیم و نه برای فوتبال ما هیچ تغییری ایجاد نمی‌کرد.
در نیمه دوم، تعویض‌های خنده‌داری از کادرفنی استقلال و موسیمانه شاهد بودیم؛ زمانی تعویض اتفاق می‌افتد که نیاز باشد تفکرات مربی تیم به داخل زمین منتقل شود؛ این تفکرات می‌تواند در سبک بازی یا سیستم بازی تغییر ایجاد کند. اگر دقت کنید، استقلال از اول با سیستم ۳-۴-۳ بازی کرد و تا آخر بازی با همین سیستم ادامه داد؛ با اینکه ۵ تعویض انجام دادیم اما تغییری مشاهده نشد. سامان فلاح که به علت مصدومیت از بازی خارج شد و به جای او ایمان سلیمی وارد بازی شد، زبیر نیکنفس دقیقاً به جای رضاوند رفت و جلالی هم به جای زکی‌پور وارد بازی شده که همان کارها و نقش زکی‌پور را ایفا کرده.
مدیران استقلال آفتابه را خرج لحیم کردند!
انگلیسی‌ها یک ضرب‌المثل دارند: «The game is not worth the candle»، که اگر بخواهیم ترجمه ساده‌ای از آن داشته باشیم، همان «آفتابه خرج لحیم کردن» خودمان است. به نظرم استقلال هم دقیقاً همین کار را کرده و با آوردن موسیمانه، خرج بیهوده‌ای انجام داده است. اگر مربی برکنار می‌شود و مربی جدیدی به جای او می‌آورید و برای آن دلار هزینه می‌کنید، باید تغییری در سبک بازی استقلال ایجاد شود، اما چنین تغییری در بازی‌های اخیر استقلال مشاهده نکردیم.
به جرئت می‌توانم بگویم موسیمانه یکی از ضعیف‌ترین مربی‌های خارجی است که به فوتبال ایران آمده است. استفاده از واژه «مدیران» برای مسئولان فعلی استقلال درست نیست؛ «صاحبان استقلال» واژه‌ای مناسب‌تر است، چرا که استقلال به هر کسی که پول بیشتری داشته باشد می‌رسد. آن‌ها مدیریت را نمی‌شناسند و تنها تلاش کردند تا سریعاً یک مربی خارجی به تیم بیاورند تا به این طریق به خودشان افتخار کنند و بگویند که یک مربی خارجی برای استقلال آوردیم و همه‌چیز درست شد، اما این اتفاق نیفتاد. استقلال از این وضعیت بهتر نخواهد شد؛ اگر بدتر نشود، از این سطح فراتر نخواهد رفت.
استقلال قدر جواهراتش را نمی‌داند
استقلال بازیکنان ارزشمندی دارد، اما نیاز به مربی‌ای دارد که بتواند از پتانسیل این بازیکنان به بهترین شکل استفاده کند. سال گذشته، رامین رضائیان و میلاد زکی‌پور در سپاهان عملکردی مثال‌زدنی داشتند. بلانکو نیز بازیکن با کیفیت بالایی است، اما موسیمانه، ماشاریپوف را وارد زمین کرد که همه ازبک‌ها او را می‌شناسند، اما در بازی کاملاً محو بود. شاید هدف از حضور ماشاریپوف به عنوان مهاجم سایه این بود که مدافعان حریف حواسشان به او باشد و بلانکو راحت‌تر کار کند، اما این تاکتیک موفق نبود. در کل ما با پاختاکور برابر بودیم.
صحبت پایانی: آنالیزور نداریم
من احساس می‌کنم اکثر تیم‌های فوتبال در ایران از فقر وجود آنالیزورهای تخصصی رنج می‌برند. هر تیمی که با استقلال بازی می‌کند، می‌داند که قرار است توپ‌ها از کناره‌ها ارسال شوند و مهاجمان بلند قامت برای ضربه سر آماده باشند. این سبک بازی سال‌هاست که مشخصه استقلال است و باعث شده تیم فوتبال تکراری و پیش‌بینی‌پذیری را به نمایش بگذارد. بلانکو و ماشاریپوف بازیکنان با کیفیت بالایی هستند، اما وقتی تیم‌ها مسیر را می‌بندند و توپ به این مهاجمان نمی‌رسد، طبیعی است که آن‌ها هم نمی‌توانند تأثیر زیادی بگذارند. استقلال از پاختاکور یک سر و گردن بالاتر است و نباید کار به این وضعیت کشیده می‌شد.
نظر شما