به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، روباتاکسی که با نام‌های ربات‌تاکسی یا تاکسی بدون راننده نیز شناخته می‌شود، به خودروهای خودران تلقی می‌شود که در سیستم‌های حمل‌ونقل کار می‌کنند. بعضی مطالعات این فرضیه را مطرح کرده‌اند که روباتاکسی که در یک سرویس حمل‌ونقل خودمختار برحسب تقاضا عمل می‌کند، می‌تواند یکی از سریع‌ترین کاربردهای خودروهای خودران در مقیاس بزرگ به‌ویژه در مناطق شهری باشد. روباتاکسی‌ها می‌توانند تأثیر بسیار مثبتی بر ایمنی جاده، تراکم ترافیک و پارکینگ داشته باشند، همچنین آلودگی شهری و مصرف انرژی را کاهش دهند.
روباتاکسی با از بین بردن نیاز به راننده انسانی، هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهد و پیش‌بینی می‌شود که به شکلی مقرون‌به‌صرفه از حمل‌ونقل تبدیل خواهد شد، با این وجود چنین پیشرفت‌هایی می‌تواند منجر به نابودی بعضی مشاغل شود و چالش‌های جدیدی در مورد تعهدات اپراتورها به دنبال داشته باشد.
در سال ۲۰۱۹، ایلان ماسک با اطمینان اعلام کرد که روباتاکسی‌های تسلا به‌زودی وارد بازار خواهند شد، اما تحقیقات او همچنان ادامه دارد. ایلان ماسک آینده‌ای را تجسم می‌کند که در آن از طریق یک ناوگان از وسایل نقلیه و ربات‌های خودران خودکفایی و هوش مصنوعی به واقعیت می‌پیوندند. هرچند تسلا تنها شرکتی نیست که در این زمینه فعالیت می‌کند و رقبای دیگر ممکن است جلوتر از آن در حرکت باشند.
سایبرکب
تسلا به‌تازگی از سایبرکب، روباتاکسی خود رونمایی کرده است؛ خودرویی آینده‌نگر با دو صندلی که درهای پروانه‌ای دارد و بدون فرمان و پدال است که احتمال مداخله انسانی در صورت بروز نقص سیستم را از بین می‌برد. این تاکسی خودران به چند دوربین و یک سیستم هوش مصنوعی مجهز است که سیگنال‌ها را برای اتخاذ تصمیمات رانندگی تفسیر می‌کند. یکی از نوآوری‌های قابل‌توجه سایبرکب، استفاده از شارژ القایی است که نیاز به روش‌های سنتی شارژ با کابل را از بین می‌برد.
ایلان ماسک اعلام کرد که تسلا تولید سایبرکب را با قیمت حدودی ۳۰ هزار دلار تا قبل از سال ۲۰۲۷ آغاز خواهد کرد. تسلا هزینه عملیاتی سایبرکب را ۰.۲۰ دلار به ازای هر کیلومتر تخمین زده است و مدلی شبیه به ایربی‌ان‌بی خواهد بود و مالکان می‌توانند هنگام نیاز نداشتن به خودرو، آن را در دسترس دیگران قرار دهند و به این ترتیب هزینه‌های سرمایه‌گذاری خود را جبران کنند.
۴ بازیکن پیشگام در صحنه روباتاکسی‌ها
چهار شرکت دیگر در صنعت روباتاکسی‌ها فعال هستند که ارزش فعالیت‌های آنها کمتر از تسلا نیست؛ ویمو، روباتاکسی تحت مالکیت آلفابت، در حال حاضر در خیابان‌های سان‌فرانسیسکو فعالیت می‌کند، کروز تحت مالکیت جنرال موتورز به مدت ۱۶ ماه خدمات ارائه داد، اما پس از چند حادثه مجوز آن لغو شد و بحث درباره وضعیت فعلی فناوری رانندگی خودران را افزایش داد.
زوکس، زیرمجموعه شرکت آمازون، در سال ۲۰۱۹ آزمایش روباتاکسی خودران خود را در لاس‌وگاس آغاز کرد و شرکت چینی بایدو خارج از ایالات متحده، آپولو آرتی ۶ را به مرحله تولید آزمایشی رساند که در ادامه ویژگی‌ها و گسترش بازار هر شرکت بیان می‌شود.
ویمو
ویمو برند متعلق به آلفابت است و به نظر می‌رسد در این رقابت پیشتاز باشد، چرا که در حال حاضر ۱۰۰ هزار سفر هفتگی در سان‌فرانسیسکو، لس‌آنجلس، آستین و فونیکس ارائه می‌دهد. کالیفرنیا ایالتی است که ویمو با کمترین موانع در توسعه فناوری و استقرار خودروهای بدون راننده در جاده‌های عمومی آن روبه‌رو بوده است.
فناوری ویمو با فناوری تسلا متفاوت است و دوربین‌ها را با لیزر لیدار ترکیب می‌کند، سیستمی که فاصله‌ها را اندازه‌گیری و نقشه سه‌بعدی از محیط ایجاد می‌کند، علاوه بر دوربین از رادار و حسگرهای اضافی نیز استفاده می‌کند که به‌طور هماهنگ کار می‌کنند و تصاویر ویدئویی زمان واقعی را با داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط خودرو ترکیب می‌کنند.
کروز
کروز بر پایه پلتفرم شورولت بولت ساخته شده است و مسیر پرفرازونشیبی را طی کرده است. این شرکت پس از چند حادثه مرتبط با خودروهای خودران، آزمایش‌ها را از سر گرفته است تا سیستم و فناوری‌های خودران خود را بهبود ببخشد. در حال حاضر این آزمایش‌ها با حضور رانندگان انسانی در خودروها انجام می‌شود.
هدف کروز جمع‌آوری داده‌های مسیریابی و توسعه نقشه‌های مجازی دقیق است که امکان رانندگی به‌طور کامل خودران را در آینده فراهم می‌کند. فناوری کروز به‌صورتی است که سیستم خودران می‌تواند با لاستیک‌ها و سایر سیستم‌های کنترل ارتباط برقرار کند و آنها را در مسیر انتخابی هدایت کند و به هرگونه تغییر غیرمنتظره در طول مسیر واکنش نشان دهد.
زوکس
زوکس در لاس‌وگاس مستقر است و قصد دارد خدمات روباتاکسی خود را در سال ۲۰۲۵ راه‌اندازی کند. وسیله آزمایشی این شرکت بر اساس تویوتا هایلندر ساخته شده است و دو شرکت آمازون و تویوتا اطلاعات و فناوری‌های اولیه خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشته‌اند. این همکاری مسیر را برای طراحی اختصاصی وسایل نقلیه زوکس هموار می‌کند که دارای ظاهری منحصربه‌فرد و ویژه است.
روباتاکسی‌های آمازون دارای چهار صندلی و قابلیت چهارچرخ متحرک خواهند بود و یکی از ویژگی‌های بارز آنها قابلیت حرکت در هر دو جهت به تقلید از حرکت خرچنگ، همچنین سیستمی پیشرفته با حسگرهایی است که فناوری‌های لیدار، رادار، تصویربرداری حرارتی و دوربین‌ها را ترکیب می‌کند.
بایدو آپولو آرتی ۶
بایدو با همکاری با شرکت جی‌ام‌سی ورود چین به عرصه روباتاکسی را تسریع کرده است. سیستم این تاکسی خودران به‌عنوان تنها راه‌حل مبتنی‌بر فناوری پیشرفته هوش مصنوعی شناخته شده است که بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده از بیش از ۱۰۰ میلیون کیلومتر رانندگی بهینه‌سازی شده است. آپولو آرتی ۶ مجهز به پنج واحد لیدار و ۴۰ حسگر در هفت بخش مختلف است که امکان حداکثر دامنه تشخیص تا ۴۴۰ متر را فراهم می‌آورد. هدف بایدو این است که هزار دستگاه از روباتاکسی‌هایش تا پایان سال ۲۰۲۴ در خیابان‌های ووهان در حرکت باشند.
تأثیرات و چالش‌های روباتاکسی‌ها
روباتاکسی‌ها می‌توانند به‌عنوان سریع‌ترین راه‌حل حمل‌ونقل در مناطق شهری تأثیر مثبتی بر ایمنی جاده، کاهش ترافیک و نیاز به پارکینگ داشته باشند و آلودگی شهری و مصرف انرژی را کاهش دهند. اندازه و برد عملکرد این تاکسی‌های خودران نسبت به وسایل نقلیه شخصی کمتر است که می‌تواند به معنای مصرف انرژی کمتر باشد.
چنین پیشرفت‌هایی می‌تواند منجر به نابودی مشاغل و چالش‌های جدیدی در مورد تعهدات اپراتورها شود. به‌عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳ بعضی از روباتاکسی‌ها با مسدود کردن جاده‌ها به‌دلیل از دست دادن اتصال سلولی، موجب ایجاد ازدحام شدند و بعضی دیگر نتوانستند به‌درستی در برابر خودروهای اضطراری تصمیم بگیرند. تا سال ۲۰۲۳ تنها یک مورد مرگ مرتبط با روباتاکسی ثبت شده است و آن هم یک عابر پیاده بود که در سال ۲۰۱۸ توسط یک وسیله نقلیه آزمایشی اوبر مورد برخورد قرار گرفت و جان خود را از دست داد.
به نظر می‌رسد آینده روباتاکسی‌ها به‌شدت وابسته به توسعه فناوری، اجرای مقررات و نحوه پذیرش عمومی این خدمت باشد. با پیشرفت‌های سریع در فناوری و استفاده از داده‌های بزرگ می‌توان انتظار داشت که این صنعت تغییراتی عمده‌ای در زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی ایجاد کند.
تاکسی‌های عمودپرواز
وسایل نقلیه عمودپرواز یک دسته نوظهور دیگر در صنعت حمل‌ونقل است که از نظر فیزیکی شبیه به پهپادها است و این قابلیت منحصربه‌فرد را دارد که همچون هلی‌کوپترها به‌صورت عمودی برخاست و فرود داشته باشد و همچون هواپیماها پرواز کند. یکی از چالش‌های کلیدی این تاکسی‌ها عمر باتری است؛ در حالی که عملکرد باتری‌های لیتیوم‌یونی در وسایل نقلیه برقی به‌خوبی بررسی شده است، اما قابلیت اطمینان و کارایی آنها در بخش هوانوردی هنوز نامشخص است. دو شرکت برجسته در این بخش جابی آوییشن و اس‌ای۲ است که در ادامه معرفی می‌شود.
جابی آوییشن که مورد حمایت تویوتا قرار دارد، تاکنون بیش از ۱۵۰۰ پرواز انجام داده است و ۵۳ هزار کیلومتر در آزمایش‌های خود طی کرده است. این شرکت به‌طور فعال با اداره هوانوردی فدرال ایالات متحده آمریکا همکاری می‌کند تا مجوزهای لازم برای عملیات تجاری را از آنها دریافت کند.
اس‌ای۲ متعلق به شرکت هیوندای قادر است در ارتفاع ۴۵۰ متری با سرعت کروز ۱۹۰ کیلومتر در ساعت پرواز کند که سرعتی مناسب برای فعالیت شهری است. طراحی این وسیله به‌گونه‌ای است که بی‌صدا باشد، به‌طوری‌که حین برخاست و فرود ۶۵ دسی‌بل و حین پرواز افقی فقط ۴۵ دسی‌بل صدا تولید می‌کند.
قوانین استقرار وسایل نقلیه خودران
بسیاری از کشورها حتی در مناطقی که آزمایش وسایل نقلیه خودران مجاز است، با چالش‌های قانونی روبه‌رو شده‌اند؛ شرکت کروز پس از چندین حادثه در چند شهر ایالات متحده مجوز خود را از دست داد و تسلا نیز به‌دلیل حوادث مربوط به سیستم خودران خود نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. در ایالات متحده آمریکا هر ایالت مسئول صدور مجوز برای استفاده از این وسایل در جاده‌های خود است که منجر به تفاوت‌های قابل‌توجهی در معیارهای اجرا می‌شود.
چین مقرراتی را در دسامبر ۲۰۲۳ برای عملیات تجاری وسایل نقلیه خودران به مرحله اجرا گذاشت و پس از آن، بایدو مجوزهایی برای ارائه خدمات روباتاکسی به‌طور کامل بدون راننده در شهرهای چونگ‌کینگ و ووهان دریافت کرد. این شرکت شروع به استقرار پنج وسیله نقلیه در هر شهر کرد که در مناطق مشخص و در ساعات خاصی فعالیت می‌کنند.
نظر شما