به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، گزارش سالانه شهرهای جهانی کرنی Kearney (شرکت بین‌المللی مشاوره مدیریت) متشکل از شاخص شهرهای جهانی (GCI) و چشم‌انداز شهرهای جهانی (GCO)، به‌دنبال اندازه‌گیری و تجزیه‌وتحلیل ارتباطات و ویژگی‌های جهانی تأثیرگذارترین مناطق شهری جهان در سطح بین‌المللی است.
شاخص شهرهای جهانی (GCI) به دنبال تعیین میزانی است که یک شهر می‌تواند جریان‌های جهانی سرمایه، مردم و ایده‌ها را جذب، حفظ و تولید کند و شهرها در آن بر اساس پنج بعد کلیدی سنجیده می‌شوند که شامل سرمایه انسانی، تبادل اطلاعات، تجربه فرهنگی، مشارکت سیاسی و فعالیت تجاری است.
چشم‌انداز شهرهای جهانی (GCO) با هدف شناسایی شهرهایی شکل گرفته است که احتمال دارد در آینده به شهرت جهانی دست پیدا کنند، شهرهایی که همچنان امنیت، ثبات، سلامت و محیط زیست را در اولویت قرار می‌دهند و از چنان موقعیتی قوی برخوردارند که می‌توانند در برابر شوک‌های اقتصادی مستمر مقاوم باقی بمانند.
شهرهای خاورمیانه به‌طور کلی در شاخص سال جاری کرنی تا حد زیادی در امتیازات خود ثابت بودند. عملکرد قوی‌تر در معیار شرکت‌های خدمات جهانی در بعد فعالیت تجاری، نشان‌دهنده فشار قوی در سراسر شورای همکاری خلیج فارس به سمت اقتصادهای متنوع‌تر است.
پیشتازی خاورمیانه در جذب استعدادها
بر اساس بررسی‌های جدید شاخص شهرهای جهانی، دبی و ابوظبی به دلیل سهولت ورود مهاجران در رتبه نخست جهانی قرار گرفتند. دبی جایگاه پیشروی خود را در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (Mena) در شاخص جهانی شهرهای کرنی) حفظ کرده، رتبه بیست‌وچهارم جهانی را به‌خود اختصاص داده و برای چهارمین سال متوالی در بین ۲۵ شهر برتر جهان قرار گرفته است. سهولت ورود، یک معیار جدید در بعد سرمایه انسانی است که بر موفقیت شهرها در جذب و حفظ استعدادهای خارجی تأکید دارد.
طبق گزارش حاضر دبی، ابوظبی، ریاض و دمام در عربستان سعودی نیز در رویارویی با چالش‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی جهانی از خود سازگاری نشان دادند. دمام شاهد افزایش قابل‌توجه ۱۹ رتبه‌ای در بعد فعالیت تجاری بود که به‌طور عمده از افزایش ۷۱ درصدی در بخش خدمات آن ناشی شد. پنج شرکت برتر خدمات جهانی در این شهر حضور دارند.
این امر بر اهمیت روبه‌رشد خدمات به‌ویژه در منطقه شورای همکاری خلیج فارس تأکید دارد که در آن تنوع اقتصادی یک اولویت کلیدی است. رتبه‌های برتر ابوظبی و دبی از سیاست‌های مهاجرتی باز برای هدف خاص جذب استعدادها حاصل شده است، اما ریاض شاهد افزایش قابل توجهی در رتبه‌بندی شرکت‌های یونیکورن (استارت‌آپ‌هایی با ارزش بالای یک میلیارد دلار) بوده است.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد که شکل جدیدی از جهانی‌سازی در حال ظهور است، شکلی توزیع‌شده‌تر و شبکه‌ای‌تر که وضعیت آن در کوتاه‌مدت بسیار نامشخص است. با تغییر الگوهای تجارت جهانی و جریان سرمایه، شهرهای خاورمیانه فرصت زیادی برای استفاده از موقعیت استراتژیک، اقتصاد قوی، سیاست‌های مهاجرتی جذاب و زیرساخت‌های دیجیتالی زیربنایی دارند تا نه‌تنها خطرات را کاهش دهند، بلکه رشد اقتصادی را نیز پیش ببرند.
پیشتازی خاورمیانه در نوآوری
به‌رغم تنش‌های تجاری جهانی و کاهش سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI)، بسیاری از شهرها موفق به حفظ نوآوری به‌ویژه در تولید پتنت (سند اختراع) و جذب سرمایه‌گذاری خصوصی شده‌اند و شهرهایی که هزینه‌های متوسط سرمایه و زیرساخت‌های دیجیتال پیشرفته را حفظ کرده‌اند، حتی در میان فقدان اطمینان گسترده‌تر جهانی نیز به جذب سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی ادامه داده‌اند.
دبی، مکه و مسقط در خاورمیانه، نمونه این روندها هستند. دبی شاهد افزایش ۱۰ رتبه‌ای، مکه ۸ رتبه‌ای و مسقط ۱۱ رتبه‌ای در نوآوری بود که به‌طور عمده از دستاوردهای شاخص سرمایه‌گذاری خصوصی حاصل شده است. این شهرها در حالی که برنامه‌های متنوع‌سازی اقتصادی بلندپروازانه خود را پیش می‌برند، از توانایی حفظ نرخ‌های بهره واقعی پایین و تقویت رشد بازار خصوصی بهره‌مند شده‌اند، تمرکز آن‌ها بر نوآوری و انعطاف‌پذیری سرمایه‌گذاری، آن‌ها را به ایفاگران نقش‌های کلیدی در اقتصاد جهانی به‌رغم شرایط چالش‌برانگیز اقتصاد کلان در سراسر جهان قرار داده است.
ضرورت سازگاری شهرها با تغییرات آب‌وهوایی
در حالی که شهرهای جهانی با فشارهای ژئواکونومیکی سازگار شده‌اند، با چالش‌های زیست‌محیطی فزاینده‌ای مواجه هستند که به‌واسطه تغییرات آب‌وهوایی تشدید می‌شود. بلایای آب‌وهوایی خسارات مالی قابل‌توجهی را به بار آورده است و شهرها به‌عنوان مصرف‌کنندگان اصلی انرژی و تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای، نه‌تنها قربانی این مسائل هستند، بلکه در بروز آن‌ها نقش چشمگیری دارند.
شهرها در حال به‌کارگیری تلاش‌های قابل‌توجهی برای مقابله با چالش‌های مربوط به پایداری و تغییرات آب‌وهوایی هستند، اما این تلاش‌ها اغلب واکنش‌های مقطعی به علائم فردی محسوب می‌شود. شهرها باید دیدگاه خود را به سمت سیستم‌محور و فعال بودن بیشتر تغییر دهند. این اقدام از طریق اتخاذ رویکردی احیاکننده امکان‌پذیر است که بر ایجاد قابلیت‌های نهادی و آمادگی برای رسیدگی به چالش‌های امروز و فردا به‌طور جامع و در راستای منفعت همه تمرکز دارد.
نظر شما