شعر، میراثی که در برابر تکنولوژی دیرتر تسلیم می‌شود

عباس احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به فعالیت خود در زمینه شعر و ادبیات اظهار کرد: از دوران دبستان و کودکی به ادبیات و شعر علاقه داشتم.

وی افزود: در دهه ۶۰ و ۷۰ زمینه‌ای برای شعر طنز وجود نداشت و ما بعدها خودمان در قالب نشریات دانشجویی در دانشگاه تهران، نشریه‌هایی را منتشر کردیم و به این مسیر را ادامه دادیم.

این شاعر با اشاره به شعر طنز تصریح کرد: شعر همچون هنرهای دیگر یک تراوش درونی است، در ایران جزو هنرهای اول است، تعداد افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند زیاد است و بین مردم رسوخ دارند، چرا که محفل تاریخ ایران بوده و تأثیرگذار است؛ در همین راستا به خلوتی نیاز است تا بتوانیم برای شعر وقت بگذاریم.

وی با بیان اینکه جهان‌بینی یکی از تفاوت‌های میان شاعران بزرگ است، افزود: جهان‌بینی در سنین کم به دست نمی‌آید و زمان‌بر است و شاعران بزرگ نیز در طول دهه‌های سوم تا چهارم به بعد آثار فاخر خود را تولید کردند.

احمدی گفت: شعر هنر اصلی ایران است و ظرفیتی که زبان فارسی دارد ظرفیتی شاعرانه است و در حقیقت با فرهنگ همیشه همراه بوده است.

وی اظهار کرد: فرهنگ‌سازی کار دولت‌ها و حکومت‌ها نیست، بلکه توسط خود مردم شکل می‌گیرد؛ شاعران در فرهنگ‌سازی نیز دخیل هستند و در طول تاریخ مؤثر بوده‌اند.

این شاعر ادامه داد: شعر یک زاییده اعتراضی و جنبه انتقادی دارد و بارها دیده‌ایم که شعری موجب ایجاد حرکت شده است و حتی هنرهای دیگری همچون طنز نتوانسته‌اند چنین فرایندی را رقم بزنند؛ برای مثال در حال حاضر در ایران یک شعر فاخر بهتر از استندآپ کمدی می‌تواند پیام را منتقل کند؛ با اینکه استندآپ کمدین زیاد داریم اما شاعر طنز خوب کم داریم.

احمدی با اشاره به نقص هوش مصنوعی در شعر و ادبیات افزود: هوش مصنوعی همه کار می‌کند، اما به نظرم آخرین سنگری که فتح می‌کند همین شعر است، چراکه سخت‌ترین هنر و انتزاعی است و نیاز به جهان‌بینی و الهام دارد.

وی با بیان اینکه هوش مصنوعی بر بسیاری موارد تأثیر گذاشته است و نمی‌توان این تأثیرگذاری را در ادامه پیش‌بینی کرد، گفت: هوش مصنوعی این زودی‌ها روی شعر تأثیر نخواهد داشت، چراکه شعر ساخته ما انسان‌ها است و حتی روی هنر ایرانی نیز کمتر و دیرتر تأثیر خواهد گذاشت.