محمدحسین ساکت در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه در حوزه تاریخ خوشنویسی مطالعه داشته‌ام، اظهار کرد: از سال ۱۳۹۳ تا اوایل اردیبهشت ۱۴۰۲ نماینده وزیر ارشاد در انجمن خوشنویسان ایران بودم.
وی با اشاره به اینکه برادر مرحوم من در مشهد خوشنویس بود، افزود: در دوران دبستان و دبیرستان به خط علاقه داشتم و روی تخته با خط خوش می‌نوشتم، اما آموزش ندیده‌ام و خوشنویس نیستم.
نماینده سابق مقام عالی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران با بیان اینکه به تاریخ خوشنویسی و هنر علاقه داشتم، تصریح کرد: خط‌های نستعلیق که در کتاب‌های درسی سابق نوشته می‌شد مرا به خود جذب کرد و سعی می‌کردم در هر فرصتی آن‌ها را تمرین کنم. معتقد هستم خوشنویسی هنری است که اگر با اهل فن آن سروکار داشته باشید، به سمت آن کشیده می‌شوید و روی شما تأثیر می‌گذارد.
وی با اشاره به زندگی ماشینی و فضای مجازی ادامه داد: فضای مجازی انسان‌ها را حتی از نوشتن عادی دور کرده است و می‌بینیم بر اثر این دوری علاوه‌بر بدخط شدن افراد، بعضی محتواها از نظر املا غلط است.
ساکت گفت: به‌نظرم مسئولان آموزش و پرورش باید هنر را از دوران مدرسه به‌طور جدی پیگیری کنند؛ پیشنهاد می‌کنم تا میان انجمن خوشنویسان ایران و آموزش و پرورش هر استان تفاهم‌نامه‌ای بسته شود و کلاس‌های هنر را برگزار کنند.
وی اظهار کرد: پیشنهاد می‌کنم که خوشنویسی را به داخل زندان‌ها ببرند و به زندانیان و مددجویان خوشنویسی یاد دهند تا علاوه بر تأثیر معنوی، وقتی به خانواده برمی‌گردند بتوانند آن را به عنوان یک هدیه و ارمغان رواج دهند و مشوقی برای سایر اعضای خانواده باشند.
نظر شما