به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، زامبیا به دلیل خشکسالی شدید شاهد بدترین و طولانی‌ترین خاموشی‌های برق منطقه‌ای است، چراکه نبود آب کافی پشت سد کاریبا، فعالیت توربین‌های برق‌آبی را غیرممکن کرده است. کاریبا بزرگترین دریاچه مصنوعی جهان از نظر حجم است و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب لوزاکا، پایتخت زامبیا و در مرز زیمبابوه قرار دارد.
دیوار عظیم سد در دهه ۱۹۵۰ با این هدف ساخته شد که با ذخیره آب رودخانه زامبزی، بستر آن تبدیل به دریاچه‌ای عظیم برای ارائه منبع بی‌پایان انرژی آبی تجدیدپذیر فراهم و منابع انرژی این کشور و همسایه‌های آن را متحول کند، با این‌حال ماه‌ها خشکسالی ناشی از پدیده آب‌وهوایی ال‌نینو و تشدید گرمایش جهانی، پایگاه برق‌آبی زامبیا را برای نخستین بار در آستانه تعطیلی کامل قرار داده است.
زامبیا در مارس سال جاری که به دلیل خشکسالی طولانی‌مدت وضعیت اضطراری اعلام کرد. این خشکسالی پیامدهای مخربی بر بسیاری از بخش‌ها همچون کشاورزی، در دسترس بودن آب و تأمین انرژی بر جای گذاشت و امنیت غذایی ملی و معیشت میلیون‌ها نفر از مردم را به خطر انداخت.
از سوی دیگر مشاغل را برای ادامه فعالیت‌های خود به ژنراتورهای دیزلی متکی کرد، در غیر این صورت بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک نیازمند برق به‌طور کامل تعطیل خواهند شد.
به این ترتیب با طولانی شدن بحران برق، اقتصاد زامبیا به شدت کاهش و سطح فقر به میزان قابل‌توجهی افزایش خواهد داشت. این یک زنگ هشدار به دولت زامبیا و به‌طور کلی قاره آفریقا در مورد خطر توسعه اتکای شدید به یک منبع انرژی وابسته به آب‌وهوا است. تأمین بیش از ۸۰ درصد برق ملی زامبیا به کاریبا وابسته است، بنابراین به‌دنبال خشکسالی، اغلب زامبیایی‌ها برای روزها بدون برق می‌مانند. سطح آب کاریبا به حدی پایین است که تنها یکی از شش توربین در سمت سد زامبیا قادر به فعالیت است، این‌امر تولید برق را به کمتر از ۱۰ درصد میزان عادی کاهش داده است.
بحران آب و برق در آفریقا
آفریقا کمترین سهم را در گرم شدن کره زمین دارد، اما آسیب‌پذیرترین قاره در برابر رویدادهای شدید و تغییرات آب‌وهوایی است، زیرا کشورهای فقیر نمی‌توانند هزینه‌های مالی بالای سازگاری با این شرایط را تأمین کنند. خشکسالی سال جاری در جنوب آفریقا بدترین خشکسالی طی دهه‌های اخیر به‌شمار می‌رود و محصولات را خشک کرده، میلیون‌ها نفر را گرسنه گذاشته و موجب رخ‌دادن فاجعه‌های ملی شده است.
انرژی آبی ۱۷ درصد از تولید انرژی آفریقا را تشکیل می‌دهد، اما بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، انتظار می‌رود این رقم تا سال ۲۰۴۰ به ۲۳ درصد افزایش داشته باشد، در این میان انرژی آبی نه‌تنها زامبیا، بلکه بیش از ۸۰ درصد از ترکیب انرژی موزامبیک، مالاوی، اوگاندا، اتیوپی و کنگو را تشکیل می‌دهد. بنابراین الگوهای آب‌وهوایی شدید از جمله خشکسالی‌های طولانی، روشن می‌کند که اتکای بیش از حد به آب دیگر پایدار نیست.
کشورهای اغلب کم‌درآمد آفریقایی توان پرداخت هزینه‌های نصب پنل‌های خورشیدی را ندارند، این امر آن‌ها را به سمت ژنراتورهای دیزلی و نیروگاه‌های زغال‌سنگ سوق داده است که به هیچ وجه پایدار نیست.
نظر شما