به گزارش خبرگزاری ایمنا، نشریات دانشجویی به‌عنوان تریبونی برای بیان عقاید و آرا دانشجویان و بلندگویی برای بیان مسائل و مشکلات درون دانشگاهی و درسطحی وسیع‌تر و در جامعه مطرح هستند؛ انتشار یک نشریه دانشگاهی در حقیقت زمینه مناسبی برای ابراز وجود یک دانشگاه است و رسالت اصلی این نشریات روی آوردن به ترویج عقلانیت، هدایت و راهنمایی برای از بین بردن مشکلات و استفاده از عقل جمعی است، این نوع فعالیت یک نوع فعالیت فراتشکلی و فرا جناحی محسوب می‌شود و کاری گروهی است که بیشتر دانشجویان فعال به نوعی با آن در ارتباط هستند، از این‌رو فعالیت نشریات باید به‌گونه‌ای تسهیل شود که به عنوان ابزار تعالی فرهنگی در دانشگاه عمل کند.
سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، این مجموعه کلمات به ظاهر مرتبط روی جلد بسیاری از نشریه‌ها نقش بسته و اینگونه انتظار می‌رود که آن نشریه از عینک فرهنگ و جامعه و سیاست به ابعاد اتفاقات رایج در جامعه بپردازد و روایتی نو از آن‌ها ارائه دهد؛ نشریه را که ورق می زنی اما با یک قربانی مواجه می‌شوی، با یک واژه پنج حرفی مقطع که انگار سطحی‌ترین رکن نشریه و عمیق‌ترین زیربنای یک تمدن است: فرهنگ!
حالا اگر موافق باشید به سراغ چند جلد از نشریات دانشجویی اخیر در حوزه سیاسی، فرهنگی، اجتماعی برویم و آن‌ها را واکاوی کنیم:
نشریه صفیر به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی دانشگاه اصفهان از بن مایه فکری حزب الله می‌نویسد و با توجه به اتکای آن به مقاومت، رسیدن به ورطه نابودی حزب الله به صرف شهید شدن فرمانده را خیالی پوچ می‌داند و در عین حال پرده از حیله پوشالی رسانه‌های وابسته به رژیم صهیونیستی مبنی بر القای ناامیدی و سیاه نمایی بر می‌دارد.
نشریه مدار شاهد به صاحب امتیازی ستاد اقامه نماز دانشگاه شاهد با نگاهی مهرورز و دینی مقاومت را «برادر» خطاب می‌کند و حق برادری را بر گردن خود نهاده و دعوت می‌کند که تا آخرین قطره خون بر عهد این اخوت الهی بمانیم.
نشریه انعکاس در بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر هم ۵۰ روز است که سید ابراهیم شهید را صدا می‌زنند و حالا از انعکاس این جستجوی عاشقانه می‌نویسند.
نشریه تب به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی دانشگاه نوشیروانی بابل، از پیشینه شخصیتی سید مقاومت می‌گوید و تمام قد از «پشتیبانی بدون واهمه» پشتیبانی می‌کند، چاشنی توئیت نگاری و معرفی مستند را هم فراموش نمی‌کند.
نشریه سمر به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، قلم را به دست یک جوان لبنانی می‌دهد و در جای دیگر نسبت جمهوری اسلامی ایران را با مقاومت می‌سنجد.
روی جلد نشریه ضربان به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، تصویر کارگران معدن طبس روی دیوار اتاقی دیده می‌شود که تصویر شهید سید حسن نصرالله هم روی میز همان اتاق است، یعنی همه در یک مسیر می‌رویم؛ مسیر کسب روزی حلال و زیر یوغ ذلت و حرام الهی نرفتن همان ایستادن در سمت درست تاریخ و فریاد برای نپذیرفتن حاکمیت غیر الهی طاغوت است و همه ی این راه‌ها به یک مقصد می‌رسد، شهادت!
بچه‌های بسیج دانشجویی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در نشریه بهمن ۵۷ هنوز المپیک ننگین و خونین ۲۰۲۴پ اریس را از یاد نبرده اند و به تبع مقتدای صادق خود برای دانشجویان اسیر در چنگال تظاهر و ستم روشنگری می‌کنند و تمدن غرب را به دادگاه محکومیت می‌کشانند.
نشریه وجهه مطالبه‌گرایانه دانشجو است
پس از نگاهی به این نشریات، بدنیست که به سراغ یکی از مدیرمسئولان نشریات دانشجویی نیز برویم؛ بر این اساس فاطمه جزینی، مدیر مسئول نشریه رقیب به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی دانشگاه اصفهان و عضو سابق دانشجویی کمیته ناظر بر نشریات اظهار می‌کند: فکر می‌کنم که امروز به نوعی عافیت طلبی در بین قشر جوان و به خصوص دانشجو دیده می‌شود که باعث می‌شود به سراغ موضوعاتی برویم که بسیار ملموس‌تر و واضح‌ترند؛ همه تقریباً چیزی از آن شنیده‌اند و معلومات کلی پیرامونش دارند، مثل همان موضوعات جنجالی سیاسی؛ نمی‌گویم اجتماعی چون معتقدم به موضوعات اجتماعی هم آنطور که باید پرداخته نشده و کسی در بطن آن وارد نشده تا بتواند خیلی خوب برایش بنویسد و به آن بپردازد، درباره موضوعات فرهنگی هم این مسئله صدق می‌کند.
وی می‌افزاید: موضوعات فرهنگی و اجتماعی از موضوعاتی هستند که بسیار عمیق‌اند و فرد شاید همان نظریه ابتدایی و اولیه را هم در موردشان نداند و در عین حال پیچیدگی خاص خودش را هم دارد، به نظر می‌رسد از جایی به بعد موضوعات فرهنگی و اجتماعی کف میدانی‌تر است و اگر شخص تجربه زیسته زیادی داشته باشد در این دو حوزه خیلی بهتر می‌تواند بنویسد و به آن بپردازد.
این فعال دانشجویی عنوان می‌کند: با این وجود وقتی اتمسفر اطلاعاتی کشور سیاست زده است و هر روز با بمباران خبرهای سیاسی مورد تهاجم قرار می‌گیریم؛ طبیعتاً بسیاری از نویسندگان و به تبع آن نویسندگان نشریات دانشجویی تصمیم می‌گیرند بیشتر پیرامون موضوعات سیاسی بنویسند، چرا که هم نوشتن درباره آن‌ها ساده‌تر است و هم حاشیه‌ها جریان مخاطب را بیشتر به سمتش سوق می‌دهند.
جزینی با اشاره به تأثیرگذاری نشریات دانشجویی بر شرایط فرهنگی دانشگاه و جامعه توضیح می‌دهد: نشریه وجهه مطالبه‌گرایانه دانشجو است؛ آن جایی است که دانشجو خیلی رسمی و جدی، می‌آید نظر خودش را، تحلیل خودش را، فکر خودش را بیان می‌کند و مطالبه می‌کند و در یک قالب رسمی آن را ارائه می‌کند و همین وجهش می‌تواند تأثیر زیادی بر فرهنگ غالب دانشگاه و البته جامعه داشته باشد، اما درباره اینکه چگونه روی شرایط فرهنگی اثر می‌گذارد، ما معتقدیم که تغییرات بنیادین فرهنگی از دانشگاه اتفاق می‌افتد و رشد جامعه هم به واسطه دانشگاه است پس وقتی چیزی می‌تواند دانشگاه را تکان بدهد، تحول بدهد، تغییر بدهد، قاعدتاً جامعه هم ذیل این تحولات قرار خواهد گرفت.
نشریات دانشجویی حتی در اذهان دانشجویان دانشگاه هم جایگاه خود را پیدا نکرده است
وی عنوان می‌کند: یکی از مهم‌ترین تأثیراتی که این نشریات می‌توانذ داشته باشد تأثیر افزایش روحیه مطالبه‌گری و تحلیل موقعیت و شرایط فرهنگی دانشگاه است و تأثیر ارائه راهکار است و این موارد در کنار آن وجه رسمی و بار حقوقی که دارد باعث می‌شود آن حرف جدی گرفته شود و از بسیاری از مطالعات گفتاری بیشتر مورد پیگیری قرار بگیرد.
این فعال دانشجویی تاکید می‌کند: فکر می‌کنم فارغ از حوزه‌های قانون‌گذاری مدیریت، در اولین وهله نشریات دانشجویی حتی در اذهان دانشجویان دانشگاه هم جایگاه خود را پیدا نکرده‌اند و هنوز نگاهی که باید به آن‌ها نیست، به همین علت ما شاهد هستیم که در بروکراسی اداری هم آنقدرها به آن پرداخته نمی‌شود، چرا که آن‌ها هم معتقد هستند که مخاطب علاقه‌ای به مطالبه و پیگیری نشریات دانشجویی ندارد و به همین دلیل به وضع قانون‌های حداقلی برای صرفاً وجود و نه توسعه آن‌ها بسنده می‌کنند.
جزینی ادامه می‌دهد: وقتی این جایگاه هنوز برای دانشجو تثبیت نشده باشد قاعدتاً انتظار نمی‌رود که در جامعه ظرفیت زیادی برای آن وجود داشته باشد، در حالی که اگر جایگاه نشریات دانشجویی در ذهن دانشجو پر رنگ شود خواه ناخواه در طی ارتباطی که با بیرون دانشگاه و جامعه دارد، می‌تواند رسانه این نشریه باشد اما اگر بخواهیم به بحث مدیریت‌ها و قانون گذاری‌ها بپردازیم، به شخصه بر این عقیده‌ام که این فراوانی نشریات موجب شده‌اند که کمیت بالا برود و کیفیت افول کند و باز هم همین فراوانی باعث شده که اعمال مدیریت ویژه بر روی نشریات دانشگاهی امکان پذیر نباشد.
وی با اشاره به اولویت‌های مطرح در نشریات دانشجویی می‌گوید: ما وقتی درباره نشریات دانشجویی صحبت می‌کنیم باید ابتدا مسائل فرهنگی داخل دانشگاه مورد بحث قرار گیرد، نگاه دانشجو نگاهی است به بلندای جامعه، به بلندای حکمرانی که به بلندای تمدن هم می‌رسد اما نکته اساسی همان فرمایش حضرت امام است که «هرجای عالم که هستید همانجا را مرکز دنیا بدانید»؛ وقتی من از مسائل فرهنگی داخل دانشگاه خبر نداشته باشم وقتی وارد جامعه هم شوم نمی‌توانم منشأ معضلات را به درستی پیدا کنم و تحلیل درستی ارائه بدهم چرا که دانشگاه هم صورت کوچکی از جامعه است و البته صورت مهمی، پس ابتدا باید به مسائل فرهنگی دانشگاه پرداخته شود.
این فعال دانشجویی عنوان می‌کند: هرکدام از اعضای نشریه، اعم از مدیرمسئول، سردبیر، اعضای تحریریه، طراح و ویراستار هرکدام نقطه نظری دارند و از زاویه به خصوصی به مسئله نگاه می‌کنند، برای مثال اگر عضوی از تحریریه در دانشکده اقتصاد باشد یقیناً تفسیر متفاوتی نسبت به عضو دیگر در دانشکده دیگر خواهد داشت، حالا با نگاه به این دو وجه مهم‌ترین و اساسی‌ترین مسئله این است که فرهنگ را یاد بگیریم، آن را بشناسیم و بعد برای اعتلای آن گام برداریم، وقتی هنوز به درستی نمی‌دانیم فعالیت فرهنگی چیست چه بسا دست به اعمال ضد فرهنگی به اسم فرهنگ در دانشگاه بزنیم، این مسئله‌ای است که مکرراً به فرهنگ در دانشگاه‌ها ضربه‌های شاید سخت جبران پذیری را وارد کرده است.
جزینی در پایان تاکید می‌کند: البته نباید دیدگاهمان را انحصار دهیم به موضوعات فرهنگی، به این خاطر که حیطه فرهنگی بسیار گسترده است تا جایی که می‌تواند رسانه را هم در بر بگیرد، با توجه به تجربیات بنده به عنوان یک مدیر مسئول که عضو تشکل هم هست، از اینجا که من ایستاده‌ام این‌طور به نظر می‌رسد که فهم درستی از فرهنگ نشده و همین کار فرهنگی را به غیر آن تبدیل کرده است.
به گزارش ایمنا، نشریات دانشجویی به عنوان یکی از ابزارهای مهم در دنیای آموزش عالی، نقش بسزایی در تقویت فرهنگ نقد و بررسی، تبادل نظر و پیشرفت‌های علمی دارند؛ این نشریات به دانشجویان این امکان را می‌دهند که نظرات و ایده‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و از تجربیات هم‌مباحث خود بهره‌مند شوند، همچنین، با ایجاد فضایی برای بحث و گفتگو، آن‌ها به توسعه تفکر انتقادی در بین دانشجویان کمک می‌کنند و افراد را تشویق می‌کند تا به موضوعات مختلف با دیدگاهی عمیق‌تر نگاه کنند.
نظر شما