به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، دهم اکتبر هر سال روز جهانی بی‌خانمان‌ها World Homeless Day و هدف آن تمرکز بر مسائل بی‌خانمانی و مسکن نامناسب است. فعالان این روز آگاهی جوامع را در مورد نیاز به فراهم کردن فرصت‌هایی برای مشارکت‌های اجتماعی در واکنش به بی‌خانمانی افزایش می‌دهند.
بی‌خانمانی برخلاف تصورات رایج به‌شدت در حال افزایش است. تورم نرخ املاک در کنار دستمزدهای پایین و فرصت‌های کاری نامتناسب، ازجمله دلایلی است که موجب تشدید این بحران می‌شود. مقابله با این مشکل جهانی راه‌حل‌های زیادی دارد که روز جهانی بی‌خانمان‌ها امیدوار است با ترویج آن‌ها، ضمن تشویق جوامع برای کمک در حل مشکل، دولت‌ها را ترغیب کند دست به اقدامات لازم برای کاهش بی‌خانمانی بزنند.
بی‌خانمانی فراگیر است و کارشناسان معتقدند نمی‌توان آن را به‌طور کامل ریشه‌کن کرد، با این حال امکان کاهش آن وجود دارد. روز جهانی بی‌خانمان‌ها فرصت مناسبی برای شروع تلاش‌های جهانی به‌منظور درک علل بی‌خانمانی است.
تاریخ روز جهانی بی‌خانمان‌ها ۱۴۰۳
روز جهانی بی‌خانمان‌ها هر سال در دهم اکتبر مصادف با نوزدهم مهر ۱۴۰۳ برگزار می‌شود.
تاریخچه روز جهانی بی‌خانمان‌ها
روز جهانی بی‌خانمان‌ها نخستین بار در دهم اکتبر ۲۰۱۰ برگزار شد. این روز از بحث‌های آنلاینی منشأ گرفت که میان فعالان مشارکت‌کننده در کمک به بی‌خانمان‌ها در کشورهای خود جریان داشت. از آن سال تاکنون دهم اکتبر هر سال، افراد هم‌فکر و هم‌دل را گرد هم می‌آورد تا به دنبال راه‌هایی برای کمک به بی‌خانمان‌ها در جوامع خود باشند.
این روز بیش از به صدا درآوردن زنگ خطر بی‌خانمانی، به نیازهای جوامع به ساخت مسکن مناسب، ایمن، تمیز و دارای تمام امکانات اولیه برای زندگی می‌پردازد و توجهات جهانی را به نیازهای بی‌خانمان‌ها و تأثیر آن بر جنبه‌های مختلف زندگی آن‌ها جلب می‌کند.
علل بی‌خانمانی
چهار دلیل اصلی بی‌خانمانی عبارتند از فقدان مسکن ارزان‌قیمت، بیکاری، فقر و دستمزدهای پایین. افراد دارای مشکلات روانی یا درگیر مشکل اعتیاد، همچنین زنان مواجه با خشونت خانگی بیش از سایرین مستعد تجربه بی‌خانمانی هستند.
گفته می‌شود که حدود ۱۵۰ میلیون نفر معادل ۲ درصد از جمعیت کل جهان، بی‌خانمان هستند. این افراد بیش از بدون خانه بودن، از بیماری‌های عفونی، مشکلات دندانی و دردهای مزمن نیز رنج می‌برند. کمبود درآمد و پس‌انداز منجر به گرسنه ماندن و بی‌توجهی این افراد نسبت به رسیدگی به نیازهای پزشکی‌شان می‌شود. دسترسی نداشتن به آب و سرویس‌های بهداشتی تمیز، قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض گرما، سرما، باران و برف، گرسنگی مداوم و تغذیه نامناسب از جمله مشکلات بی‌خانمان‌ها است.
انواع بی‌خانمانی
بی‌خانمانی به‌طور اساس به چهار دسته مزمن، اپیزودیک، انتقالی و پنهان تقسیم می‌شود.
بی‌خانمانی مزمن برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که حداقل یک سال و به‌طور مکرر بی‌خانمانی را تجربه کرده‌اند یا حداقل چهار دوره بی‌خانمانی در سه سال گذشته داشته باشد، در حالی که با یک بیماری ناتوان‌کننده از جمله یک بیماری جدی روانی، اختلال مصرف مواد یا ناتوانی جسمی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این دسته ۲۴ درصد از کل جمعیت بی خانمان را تشکیل می‌دهد و به‌طور معمول از جمعیتی مسن تشکیل شده‌اند.
یک فرد زمانی بی‌خانمانی اپیزودیک را تجربه می‌کند که کمتر از یک سال به‌طور مداوم بی‌خانمان بوده یا در سه سال گذشته کمتر از چهار دوره بی‌خانمانی داشته باشد. بسیاری از این نوع بی‌خانمان‌ها افراد جوان‌تری هستند که از مشکلات سلامتی یا اعتیاد رنج ببرند. بی‌خانمانی اپیزودیک می‌تواند به سرعت به بی‌خانمانی مزمن تبدیل شود و مشکلات را بسیار شدیدتر کند.
بی‌خانمان‌های انتقالی افرادی هستند که از هیچ شبکه ایمن حمایت خانوادگی یا مالی برخوردار نیستند و اگر شغل خود را از دست بدهند، بیمار شوند یا نوع دیگری از تغییر ناگهانی زندگی را تجربه کنند، خانه خود را از دست می‌دهند. این نوع بی‌خانمانی در واقع رایج‌ترین است و در نتیجه همه‌گیری‌ها شیوع بیشتری پیدا می‌کند. این افراد به‌طور عموم جوان‌تر و شامل خانواده‌هایی هستند که تنها برای اقامت کوتاه‌مدت به یک سرپناه یا سیستم مسکن موقت روی می‌آورند.
نوع چهارمی از بی‌خانمانی وجود دارد که اکثر مردم از آن آگاه نیستند، زیرا اغلب گزارش و مستند نمی‌شوند. این دسته به‌عنوان بی‌خانمانی پنهان شناخته می‌شود و شامل کسانی است که به‌طور موقت با دوستان یا خانواده زندگی می‌کنند. آن‌ها هیچ تضمینی ندارند که بتوانند طولانی‌مدت سقفی بالای سر داشته باشند و هیچ راهکار فوری برای یافتن خانه ندارند. از آنجایی که آن‌ها در پناهگاه نیستند یا از سایر اشکال خدمات بی‌خانمان‌ها استفاده نمی‌کنند، در آمار استاندارد بی‌خانمانی به حساب نمی‌آیند.
کشورهای جهان با بیشترین و کمترین بی‌خانمان
بی‌خانمانی هر شهر، شهرستان، استان، ایالت و قلمرو را در سراسر جهان در برمی‌گیرد و اعداد و ارقام آن در سطح جهانی دلهره‌آور است. پاکستان با حدود هشت میلیون بی‌خانمان کشوری با بیشترین تعداد بی‌خانمان‌ها در جهان است. در نقطه مقابل، شهر واتیکان هیچ بی‌خانمانی ندارد.
پس از پاکستان، بنگلادش با پنج میلیون، افغانستان با چهار میلیون و ۶۶۰ هزار و نیجریه و فیلیپین هر یک با با چهار میلیون و ۵۰۰ هزار بی‌خانمان از کشورهای جهان با بیشترین جمعیت بی‌خانمان محسوب می‌شوند.
در این میان بوتان، اردن و لیختن‌اشتاین در زمان‌های مختلف ادعا کرده‌اند که جمعیت بی‌خانمان آن‌ها صفر است، اما در میان کشورهایی دارای جمعیت بی‌خانمان، گرانادا در سال ۲۰۲۳ تنها ۶۸ بی‌خانمان داشت و به‌عنوان کشوری با کمترین تعداد بی‌خانمان در جهان معرفی شد.
نظر شما