مرضیه‌السادات جلال‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا به مناسبت روز جهانی زبان اشاره درباره اهمیت این زبان اظهار کرد: همان گونه که مناسب‌سازی برای تمام معلولان وجود دارد، مناسب‌سازی ناشنوایان همان زبان اشاره و علائم موجود در سطح جامعه است، درواقع زبان اشاره راه ارتباطی ناشنوایان با یکدیگر و با عموم افراد جامعه است و افراد ناشنوا از این طریق نیازهای خود را رفع می‌کنند، بر این اساس اگر فردی تسلط به زبان اشاره یا لب‌خوانی صحیح نداشته باشد، ارتباط با افراد ناشنوا برایش دشوار خواهد بود.
وی با اشاره به مهم‌ترین دغدغه و چالش اجتماعی ناشنوایان افزود: نسبت به سال‌های گذشته فرهنگ‌سازی‌های خوبی در سطح جامعه انجام شده است، اما همچنان برخی افراد در برقراری ارتباط با افراد ناشنوا دچار چالش هستند، حتی در مواردی افراد ناشنوا به ویژه کودکان مورد تمسخر دیگران قرار می‌گیرند.
مشاور هیئت مدیره کانون ناشنوایان استان اصفهان با بیان اینکه فرهنگ‌سازی تعامل با افراد ناشنوا باید ادامه داشته باشد و گسترش پیدا کند، ادامه داد: مسئولان در سطح شهر باید این هدف را دنبال کنند، برای مثال همچون تابلوهای تبلیغاتی در سطح شهر، تابلوهای زبان اشاره نصب شود تا علاوه بر توجه بیشتر به افراد ناشنوا، گامی در مسیر افزایش اطلاعات و مهارت عموم افراد برداشته شود.
جلال‌زاده با اشاره تحصیل کودکان ناشنوا در مدارس عنوان کرد: در گذشته این دانش‌آموزان به صورت تلفیقی در مدارس تحصیل می‌کردند و اجازه استفاده از زبان اشاره نداشتند، اما برای فهم بهتر نیاز است از زبان اشاره استفاده شود، بنابراین برای آموزش به دانش‌آموزان ناشنوا باید در مدارس از همکاری معلمان و اساتیدی استفاده شود که بتوانند با دانش‌آموزان ناشنوا ارتباط برقرار و مفاهیم درسی را به صورت ساده‌تری به آن‌ها منتقل کنند.
نظر شما