به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پروژههای زیرساختی در مقیاس بزرگ اغلب با هدف اتصال مکانهای دور به مناطق شهری، تسهیل حملونقل، تدارکات و فعالیتهای تجاری سریعتر در طول مسیرشان انجام میشود. در حالی که این پروژهها مقاصد دوردست را به هم مرتبط میکنند، حضور فیزیکی آنها میتواند منجر به جدا شدن محلههای متصل قبلی و اختلال در فضاهای عمومی شود و بهطور کلی با تجربیات منفی در فضای باز ناشی از سروصدا، آلودگی و فعالیتهای تعمیر و نگهداری، جوامع محلی را بهطور قابلتوجهی تحتتأثیر قرار دهد.
با این وجود، چندین پروژه موفق زیستمحیطی از طراحی متفکرانه برای فرایند ساختوساز استفاده کردهاند و زیرساختهای بحثبرانگیز را در جامعه ادغام کردهاند. اجرای زیرساختها در ارتفاع نشان میدهد که چگونه میتوان از بیگانگی ناشی از زیرساختهای گسترده جلوگیری و حتی اتصال بخشهای مختلف منطقه را تقویت کرد.
فضاهای بازطراحی شده در مجاورت زیرساختها میتوانند با تقویت مشارکت اجتماعی و تعریف مجدد تعامل شهری، مناطق عمومی را از نو بسازند و فضایی را که توسط ساختمانهای جداگانه تقسیم شده به قلمروهای عمومی منسجم تبدیل کنند. بعضی از پروژهها کاربردهای فعالی همچون پارکهای اسکیت و مناطق ورزشی را شامل میشوند، در حالی که بعضی دیگر بر پرورش جوانان از طریق امکاناتی همچون مهدکودک تمرکز میکنند.
علاوه بر این، بعضی از پروژههای خاص با مفاهیم زمان و حافظه درگیر هستند و از فضاهای عمومی برای آشکارسازی و تجلیل از میراث تاریخی جامعه استفاده میکنند. هدف بعضی دیگر بازگرداندن دسترسی به مناطقی است که پیش از آن توسط زیرساختها مسدود شده بود و ارتباطاتی را که زمانی برای جامعه طبیعی بود، به آن منطقه باز میگردانند.
زیرساختهای مرتفع
پروژههایی که با هدف عبور از زیرساختهای بزرگ بهعنوان وسیلهای برای برقراری مجدد ارتباطات فیزیکی و اجتماعی طراحی شدهاند، به ساکنان تجربیات جدیدی ارائه و در عین حال تأثیر این ساختارها را کاهش میدهند. این پروژهها که بهصورت پل یا گذرگاه هوایی اجرا میشوند، فراتر از هدف برقراری اتصال، ویژگیهای برجستهای برای توقف و فعالیت را در سفر ادغام میکنند.
برای مثال پروژه P.E.M شهر ویتره در فرانسه، یک پروژه تبادل چندوجهی است که روی چند ریل قطار پل زده است، دو بخش شمالی و جنوبی شهر را به هم متصل میکند و آمفیتئاترهایی دارد که فضای مناسبی برای استراحت و فعالیتهای اجتماعی فراهم میکند. این محیطهای بیرونی تعامل اجتماعی و مشارکت مدنی را تقویت و مقاصد اصلی شهر را به هم متصل میکند. چنین سازههایی دیدگاه جدیدی به ساکنان نسبت به شهر میدهد و با قرار گرفتن بالاتر از سایر عناصر زیرساختی، آنها را به محیطهای مسکونی، تجاری و طبیعی نزدیک میکند.
پل Grand Avenue Park Bridge ، اورت | ایالات متحده آمریکا
پل Grand Avenue Park در واشنگتن روی یک بزرگراه پنجخطه و مسیرهای قطار نصب شده است و مسیر بسیار طولانی را تشکیل میدهد، این پل با تغییرات ارتفاع منطقه سازگار شده و نقاط دید جدیدی را برای ساکنان ایجاد میکند. همه این ویژگیها در حالی اجرا شده که وظیفه اصلی پل، انتقال خطوط شبکه برق است.
پارک Bowline ، بولینگ | انگلستان
Bowline یک مسیر جدید و پارک خطی مرتفع با چشماندازهایی است که پل راهآهن بولینگ و پلهای معلق آن را دوباره فعال میکند. این مسیر مرتفع، یک گذرگاه جادهای خطرناک را حذف و یک بخش آفرود جدید از مسیر ملی دوچرخهسواری ایجاد میکند. این پروژه تحولآفرین که با مشارکت جامعه محلی انجام شده است، کسبوکارهای جدید، فعالیتها و مزایای اقتصادی را برای این منطقه به ارمغان آورده است.
بازآفرینی زیرساختهای بدوناستفاده
پروژههای زیرساختی بدوناستفاده، فرصت ارزشمندی را برای معماران، طراحان و برنامهریزان برای همکاری در احیای جامعه فراهم میکند. این سازههای قدیمی که اغلب فضای وسیعی را اشغال میکنند و موانع فیزیکی در شهرها به حساب میآیند، با وجود اینکه دیگر کارآیی ندارند اما حذف آنها فرایند بسیاری دشواری است. علاوه بر این، بسیاری از آنها اهمیت تاریخی دارند و نشاندهنده ارتباط ملموس با گذشته شهر هستند.
طراحی و استفاده مجدد از این زیرساختهای نادیده گرفتهشده به متخصصان اجازه میدهد تا بهصورت خلاقانه شهر را احیا کنند و آنها را به عناصری تبدیل کنند که محیط شهری را بهبود میبخشد. برای مثال، پارک High Land High Horizon در شانگهای این رویکرد را با پیوند دادن جامعهای که با ریل قطار از هم جدا شده بود، نشان میدهد و بافت شهری سیال و چشمانداز را بازسازی میکند. این پارک با رشد فضاهای سبز و توسعه مناطق ورزشی، فضاهای مناسبی برای تقویت تعاملات اجتماعی فراهم میکند.
چنین ابتکاراتی مناطق متروکه را به کاتالیزورهایی برای توسعه مجدد شهری و مشارکت اجتماعی تبدیل میکند که هرکدام بر موضوعی خاص تمرکز دارند؛ بعضی بر احیای جامعه و توسعه مجدد املاک تأکید دارند، بعضی بر تقویت مشارکت و ارتباط با جامعه و بعضی دیگر بر ادغام امکانات فرهنگی در سایت متروکه به منظور ارتقای توسعه فرهنگی تمرکز میکنند.
پارک Xiaohe ،هانگژو | چین
پارک Xiaohe در ساحل رودخانه گراند کانال درواقع بازآفرینی مکان صنعتی متروکه یک کارخانه نفت در هانگژو و تبدیل آن به یک پارک باز چندمنظوره برای عموم است. با توجه به ارزش تاریخی مکان، تداخلات با ایجاد یک سایبان ظریف شبکهمانند که همه ساختمانها را به هم متصل میکند، به حداقل رسانده شده است. ساختار این سایبان سفارشی بهصورتی است که میتواند همچون برگ درختان نور خورشید را فیلتر کند و سایهای نرم و شفاف در کل منطقه ایجاد کند.
پارک صد ساله Putuo Caoyang، شانگهای | چین
مکان این پارک که نزدیک به یک کیلومتر طول و ۱۰ تا ۱۵ متر عرض دارد، زمانی خط راهآهن و پس از آن بازار کشاورزی بود. مدت کوتاهی پس از بسته شدن بازار در سال ۲۰۱۹، دوباره بهعنوان یک پارک جدید چندسطحی و با کاربری مختلط، قابل پیادهروی و اجتماعمحور بازآفرینی شد.
فضاهای پارک بهگونهای بازسازی شد که یادآور صحنههای تاریخی باشد، برای مثال یک مسیر پیادهروی شبیه تاک و خربزه، از شمال به جنوب طراحی شد تا منظره زمینهای کشاورزی خیابان را تغییر دهد و پیوند جامعه کائویانگ را با طبیعت حفظ کند. از طریق یک استراتژی چند سطحی، وضعیت مکانی باریک پارک برای استفادههای مختلف توسط منازل، مدارس و دفاتر اداری در طبقات بالایی تا سه برابر گسترش پیدا میکند.
راهروی سبز، تایچونگ | چین
خط راهآهن سابق به طول ۱.۷ کیلومتر که از مرکز شهر تایچونگ عبور میکرد، یک کاتالیزور مهم برای توسعه شهر بود. طرح بازآفرینی این مسیر با ایجاد یک گذرگاه سبز برای تنوع زیستی انجام شد و شامل مسیرهای ویژه دوچرخهسواری و پیادهروی است که برای پاسخگویی بهتر به نیازهای جامعه، از خط ریلی برای اتصال بخشهای مختلف شهر به روشی پایدار استفاده میکند.
توسعه پایدار این مکان خطی، طیف وسیعی از عوامل برنامهریزی و طراحی از جمله بازآفرینی شهری، مشارکت عمومی، حفظ میراث تاریخی، منابع آب و فضای سبز و مسیرهای عابران پیاده و دوچرخهها را پوشش میدهد.
بازیابی شکافهای شهری؛ فعالسازی فضاهای زیر پل
فضای زیر پلهای هوایی یا ریلهای قطار که با خاک و زباله پوشیده شدهاند، اغلب نادیده گرفته میشوند و حتی در موارد شدیدتر، این مناطق میتوانند به کانون جرم و جنایت تبدیل شوند. این فضاها چالشهای قابلتوجهی برای استفاده شهری دارند و از آنها با عنوان «فضاهای منفی» در شهر نام برده میشود. فضاهای منفی داخل شهر فرصتهای منحصربهفردی را برای مداخلات معماری ارائه میدهد که میتواند محیط پیرامون را متحول و تغییرات مثبتی ایجاد کند.
پروژههای مختلف با موفقیت این محیطهای بیرونی کمارزش را بهطور خلاقانه بازآفرینی کردهاند و امکانات جدیدی همچون مهدکودک، زمینهای ورزشی و حتی ساختمانهای موقت و سبکوزن با تأسیسات هنری سبک را ارائه کردهاند که فضاهای عمومی را احیا میکنند. این ابتکارات پتانسیل طراحی و استفاده مجدد از این مناطق شهری چالشبرانگیز را نشان میدهد و آنها را به تجربیات ارزشمند در فضای باز برای ساکنان شهر تبدیل میکند.
مهد کودک زیر راهآهن ماچیا | ژاپن
پروژه مهد کودک ماچیا که زیر ریل قطار هوایی در مرکز شهر توکیو واقع شده است، ابتکاری برای رفع کمبود مهدکودکها در ژاپن با استفاده از فضای متروکه زیر راهآهن است. راهآهن هوایی در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد و مغازهها و خانهها زیر آن ساخته شدند، اما برای تقویت لرزهای سازه مرتفع بدون استفاده ماندند. پس از مقاومسازی لرزهای، این مکان برای مدت طولانی خالی ماند، اما با شروع طرح تأسیس مهدکودکها، استفاده مجدد از آن آغاز شد. در سالهای اخیر مهدکودکهای ژاپن به روی شهر بسته شده و کودکان و مردم شهر از هم دور شدهاند. راه اندازی این مهدکودک راهی است برای برقراری ارتباط با کودکان تا مردم شهر شاهد بازی کودکان باشند.
پارک اسکیت زیر پل فابیانی، لیوبلیانا | اسلوونی
پل فابیانی در لیوبلیانا در دو سطح اجرا شده است که یک بزرگراه چهارخطی در سطح بالایی و یک پل عابر پیاده در سطح پایینی قرار دارد. ویژگیهای ساختاری پل، فضایی بدوناستفاده و غیرقابل عبور را زیر پل تشکیل میداد که به محل توزیع مواد مخدر غیرقانونی، خوابگاه بیخانمانها و کانون و جرم و جنایت تبدیل شده بود.
طی جلسات متعدد شهرداری با مشاوران طراحی شهری، مداخلهای برای استفاده مجدد از این فضا بهعنوان یک مینیرمپ اسکیت و تبدیل آن به یک فضای مثبت شهری انجام شد. مینیرمپ دارای ارتفاعات و شیبهای متفاوت برای بازیکنان است و قسمتی از فضای زیر پل نیز بهعنوان یک پارک اسکیت مسطح طراحی شده است که در عین حال راهروی امنی برای عبور عابران پیاده فراهم میکند.
نظر شما