به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، آلودگی هوای ناشی از ترافیک جاده‌ای ترکیبی از آلاینده‌های گازی و ذرات معلق ناشی از احتراق سوخت و تبخیر روان‌کننده در انتشارات لوله اگزوز و منابع انتشار گازهای گلخانه‌ای غیراگزوز (NEE) است که شامل ذرات ناشی از سایش مکانیکی ترمزها و لاستیک‌ها، فرسایش سطوح جاده‌ها و تعلیق مجدد مخلوطی از گردوغبار و ترکیبات آلی فرار ناشی از تبخیر سوخت و آزاد شدن حلال‌ها است که روی سطوح جاده‌ها انباشته می‌شود.
گردوغبار لاستیک‌ها یکی از عوامل اصلی آلاینده ترافیک جاده‌ای به شمار می‌آیند که تحقیقات کمتری روی آن انجام شده است، به ازای هر کیلومتری که یک خودرو طی می‌کند، لاستیک‌های آن فرسوده می‌شوند و اثرات زیست‌محیطی مخربی بر جای می‌گذارند. از آن مهم‌تر، لاستیک‌ها در پایان چرخه عمر خود یک چالش زیست‌محیطی مهم ایجاد می‌کنند که با وجود تلاش‌های صنعت برای بازیافت و استفاده مجدد از آنها، گورستان‌های تایر هنوز در سرتاسر جهان وجود دارند.
با این حال، مشکل خیلی قبل از مراحل فرسودگی شروع می‌شود، همان‌طور که ماشین‌ها در جاده‌ها در حال استفاده هستند، گردوغبار لاستیک تولید می‌کنند و گازهای گلخانه‌ای را در جو منتشر می‌کنند که وارد بخشی از چرخه طبیعی انتشارات جوی می‌شود. این گردوغبار نه‌تنها وارد جو می‌شود بلکه می‌تواند راه خود را به خاک، سفره‌های زیرزمینی و اقیانوس‌ها نیز باز کند.
اگرچه لاستیک عنصر اصلی در تولید تایر است، بسیاری از مواد دیگر نیز در ترکیب آن گنجانده شده است که از مصنوعات نفت به دست می‌آیند و فرسودگی همه این مواد اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر محیط‌زیست دارد. طبق نتایج بعضی از مطالعات ارتباط قوی بین گردوغبار تایر و میکروپلاستیک‌ها وجود دارد و ۷۸ درصد از کل میکروپلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌ها از لاستیک‌های اتومبیل منشأ می‌گیرند.
علاوه بر تأثیر هشداردهنده مواد پلاستیکی بر محیط‌زیست، سایر اشکال آلودگی ناشی از سایش تایرها از جمله انتشار فلزات سنگین همچون مس، روی و سرب نیز بسیار نگران‌کننده است. محققان تخمین می‌زنند که هر خودرو یک میلیارد ذره بسیار ریز (ultra-fine particles) در هر کیلومتر رانندگی آزاد می‌کند.
موادی که برای افزایش دوام لاستیک طراحی شده‌اند، منبع آلاینده‌های دیگری هستند. مطالعه دانشمندان چینی نشان می‌دهد که وقتی تایرها با اکسیدان‌هایی نظیر ازن تماس پیدا می‌کنند، به منبع آلاینده‌هایی همچون 6PPD و 6PPD-Q تبدیل می‌شوند که از طریق گردوغبار لاستیک در جو منتشر و به محیط طبیعی نفوذ می‌کنند. این آلاینده‌ها بر اکوسیستم‌های آبی تأثیر منفی می‌گذارند و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در مرگ و میر گونه‌های ماهی از جمله ماهی آزاد نقش دارند.
آیا خودروهای برقی راه‌حلی برای مشکل لاستیک هستند؟
در حالی که گذر از خودروهای موتور احتراقی به وسایل نقلیه الکتریکی ردپای کربن را کاهش می‌دهد، اما به کاهش همه انواع آلودگی‌ها نمی‌پردازد و در واقع، نه‌تنها مشکل گرد و غبار لاستیک را کاهش نمی‌دهد، بلکه می‌تواند آن را تشدید کند. خودروهای الکتریکی به باتری‌های سنگین‌تری نیاز دارند و طبق تخمین، هر نیم تن اضافی در وزن خودرو منجر به افزایش ۲۰ درصدی در تخریب تایر می‌شود. از طرف دیگر ظرفیت شتاب خودروهای برقی بیشتر از خودروهای احتراقی است که فشار بیشتری را بر تایر اعمال می‌کند.
بنابراین برخی دانشمندان این‌طور نتیجه‌گیری می‌کنند که در حالی که خودروهای الکتریکی ممکن است عملکرد بهتری در بعضی از اشکال آلودگی از خود نشان دهند، انتشار گازهای گلخانه‌ای غیراگزوز آنها پنج برابر بیشتر از وسایل نقلیه احتراقی است.
خودروهای جدید مشکلی را حل نمی‌کنند مگر اینکه به‌طور مستقیم به موضوع آلودگی لاستیک‌های آنها رسیدگی شود. برای کاهش اثرات منفی خودروها باید انواع مختلفی از آلودگی که ایجاد می‌کنند و راه‌حل‌های مقابله با آن را شناسایی کرد. بعضی از پیشنهادات شامل بازنگری در تولید تایر با استفاده از مواد آلی نظیر روغن قاصدک یا سویا یا ترکیب عناصر نوآورانه در تایرها برای کاهش این انتشار است. یکی دیگر از پیشنهادات افزودن آهنرباهای گردوغبار لاستیک است که می‌تواند گردوغبار لاستیک‌ها را جذب کرده و انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.
بعضی پیشنهادات به‌طور مستقیم بر اجرای قوانین برای رسیدگی به مشکل تمرکز می‌کنند. مقررات اتحادیه اروپا یورو ۷ که قرار است در پایان دهه جاری اجرایی شود، محدودیت‌های انتشار جدیدی را برای وسایل نقلیه جاده‌ای مقرر می‌کند که برخلاف مقررات قبلی، به انتشار آلاینده‌های غیراگزوز نیز می‌پردازد.
نظر شما