به گزارش خبرگزاری ایمنا، کافی است تنها یک‌بار در مسیر عاشقی قدم بگذاری و راهی مشایه شوی؛ لحظاتی را به چشم می‌بینی، فراتر از آنچه که در تصور می‌گنجد؛ اینجا مغناطیس عاشقی به‌نام حسین (ع) گره خورده و چه نامی زیباتر از او برای جمع کردن میلیون‌ها عاشق در این گرما؟
عاشقی در این مسیر نه‌تنها ایرانی و عراقی، بلکه زن و مرد هم نمی‌شناسد؛ مرکز حسین (ع) است و هرچه جز حسین (ع)، بهانه‌ای بیش نیست؛ اینجا نه گرمای هوا، بلکه عشق حسین (ع) وجودها را در خود ذوب می‌کند و بهانه‌ای می‌شود برای طی طریق از نجف تا کربلا و چه بسیارند افرادی که عاشقانه پای کار حسین (ع) ایستاده‌اند و جوانی خود را نذر جوانی علی‌اکبرش می‌کنند؛ مهناز پنجه‌پور یکی از بانوان خدمتگزار در ایام اربعین است که وقتی موضوع مصاحبه را با او در میان می‌گذارم، با کمی شک قبول و صحبت خود را اینگونه آغاز می‌کند: حدود پنج سال است که در اربعین شرکت می‌کنم، اما دو سال است که برای خدمت می‌روم و به عقیده خودم تمامی سفرهای کربلا یک سو و اربعین سوی دیگر جا می‌گیرد و به نظرم هر که در این مسیر شرکت نکرده باخته است.
خانم؛ بعضی اوقات به زیارت هم نمی‌رسیم!
و با لحن صمیمی در ادامه می‌افزاید: خانم بعضی اوقات حتی به زیارت هم نمی‌رسیم، اما همه این سفر و خدمت کردن زیارت است؛ در این دو سال که توفیق نوکری پیدا کردم، هر کاری باشد همان‌جا هستم.
این بانوی خدمتگزار انگار که خود را در همان لحظات خادمی تصور می‌کند، عنوان می‌کند: وقتی به موکب‌ها می‌رسی، سینی چای می‌گیری، غذا می‌آوری، جارو می‌زنی، کفش جفت می‌کنی، تنهاخوری نمی‌کنی و با این اقدامات شاید قدری از صبوری حضرت زینب شامل حالت شود و این موارد از لذت‌بخش‌ترین کارهاست.
پنجه‌پور تاکید می‌کند: هر که می‌آید می‌گوئیم فکر نکنید برای زیارت می‌آیید، بلکه برای خدمتی می‌آیید که خودش بالاتر از زیارت است.
وی درباره حال‌وهوای خود از ماندگارترین صحنه سفر اربعین می‌گوید: در سال اولی که برای اربعین رفتم، از نجف که پیاده به کربلا می‌رفتیم وقتی صوت قرآن را شنیدم نتوانستم طاقت بیاورم و هر لحظه این احساس را داشتم که دنبال اسرا راه می‌روم.
پاهایت تاول زده؟ فدای سر حضرت زینب (س)...
همان‌طور که بغض کرده و اشک‌هایش جاری شده، خاطرنشان می‌کند: اگر صدها بار به کربلا بروی، اما اربعین نروی، فایده‌ای ندارد، البته به شرط آنکه این مسیر را درک کنی و بدانی قدم‌هایت جای قدم‌های حضرت زینب (س) است با این تفاوت که آن موقع مسیر پر از خار بود و حتی اگر پا درد گرفتی یا پاهایت تاول زد قطره‌ای از درد حضرت زینب را درک نمی‌کنی.
اشک امانش را بریده و صحبتش را این‌طور به پایان می‌رساند: دلم می‌خواهد به همه بگویم اگر اربعین به کربلا می‌روید برای ارزان بودن آن نروید، بروید که این مسیر از درک کنید.
و حالا که انگار شک ابتدایی‌اش برای مصاحبه برطرف شده، نگاهی می‌انداز و می‌گوید: با سوالاتت خوب دلم را هوایی کردی...
یک سلام از راه دور ما را بس
لیلا اخوان از دیگر خادمان این مسیر که برای مصاحبه مطمئن‌تر است، اظهار می‌کند: حدود هفت سال است که برای خدمتگزاری به اربعین می‌رویم و امید است بتوانیم کاری انجام بدهیم.
وی درباره مسئولیت خود در ایام اربعین می‌گوید: وظیفه ما اطلاع‌رسانی ستاد بازسازی عتبات است، چراکه برخی مردم نمی‌دانند چطور باید نذورات خود را پرداخت کنند و بر این اساس موظفیم به موکب‌ها سر بزنیم و مردم را آگاه کنیم، چراکه برخی مردم طلاها و فرش‌هایشان را می‌آورند در حالی‌که این موارد کاربردی نیست.
این خادم حسینی با اشاره به اینکه گاهی اوقات در ایام اربعین فرصت زیارتی پیدا نمی‌کنیم، عنوان می‌کند: اصل رفتن این است که برای خدمت رفتیم و دلمان خوش است که امام حسین (ع) خودشان می‌بینند و یک سلام دادن به امام برای ما کافی است.
اخوان با بیان اینکه اربعین پر از صحنه‌های ماندگار است، توضیح می‌دهد: این مسیر سختی‌های فراوانی دارد، اما همیشه معتقدم اربعین با سختی‌هایش قشنگ است، همچون خدمتگزاری بچه‌های کوچک یا بانوانی که برخی ناتوان هستند، اما با همه وجود به زائران کمک می‌کند.
و صحبتش را این‌طور به پایان می‌رساند: به همه افراد توصیه می‌کنم که بروند، چراکه اگر یک سال شرکت کنند نمی‌توانند نروند، شنیدن کی بود مانند دیدن...
این روزها فرقی نمی‌کند در کنار حرم ارباب جا خوش کرده باشی یا در میان بیابان‌ها به عشق او خدمتگزاری و به سلامی از چند ده کیلومتری حرم بسنده کنی؛ اگر عشق اباعبدالله (ع) در قلبت شعله‌ور باشد، نمی‌شود و نمی‌توانم دیگر معنایی ندارد؛ عاشق که باشی «کل ارض کربلا» برائت معنا پیدا می‌کند و در جای‌جای این کره خاکی به‌دنبال ارائه خدمتی به زوار سرزمین عشق هستی و چه خدمتی بالاتر از آنکه در مسیر رسیدن به معشوق حضور داشته باشی.
نظر شما