به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، کشورهای جهانی در کنفرانس آب‌وهوایی COP28 سازمان ملل متعهد شدند که تولید برق تجدیدپذیر خود را تا سال ۲۰۳۰ سه برابر کنند که طبق گفته آژانس بین‌المللی انرژی (IEA)، برای دستیابی به این هدف، قدرت باد باید به‌طور ویژه سه برابر شود، با این حال جهان از وعده‌های داده‌شده طی این مذاکرات فاصله زیادی دارد.
بررسی توربین‌های بادی خشکی و فراساحلی و اهداف ملی تعیین‌شده توسط ۷۰ کشور که ۹۹ درصد از انرژی بادی موجود را تشکیل می‌دهند، نشان می‌دهد مطابق با پروژه‌های حاضر، طی شش سال آینده انرژی بادی در مقایسه با خط پایه سال ۲۰۲۲، دو برابر و نه سه برابر خواهد شد، چراکه دولت‌ها در زمینه باد، به‌ویژه باد خشکی، بلندپروازی‌های لازم را ندارند و به اندازه کافی به آن توجه نمی‌کنند، حال آنکه هنگامی که خورشید در آسمان نیست، باد اغلب در شدیدترین حالت ممکن می‌وزد و این امر موجب می‌شود مکمل خوبی برای انرژی خورشیدی در تلاش برای تولید برق پاک طی ۲۴ ساعت شبانه‌روز باشد.
کشورهایی با بیشترین و کمترین استفاده از باد در تولید برق
اندازه‌گیری پیشرفت کشورها به سمت اهداف انرژی پاک خود نشان می‌دهد که ایالات متحده در این زمینه با کاهش تولید ۱۰۰ گیگاواتی که برای تأمین برق بیش از ۳۰ میلیون خانه کافی است، بدترین رتبه را دارد.
دومین شکاف بزرگ بین اهداف ملی و توسعه پروژه‌های بادی، با بیش از ۳۰ گیگاوات کاهش تولید در هند دیده شد. این کشور با وجود برخورداری از پتانسیل باد قابل‌توجه، تنها چهار درصد از برق خود را از این انرژی تجدیدپذیر تأمین می‌کند.
بر اساس این معیار بهترین رتبه‌بندی به برزیل و فنلاند اختصاص پیدا کرد که به ترتیب ۱۵ و ۱۱ گیگاوات از اهداف بادی خود فراتر رفتند. هفت از ۱۰ کشور این لیست نیز در اروپا قرار دارند.
سستی کشورهای بادخیز در بهره‌گیری از انرژی بادی
طبق مطالعات کشورهایی با ورزش باد شدید از پتانسیل خود استفاده نمی‌کنند، حال آنکه انرژی بادی یک فناوری کلیدی است. باد در ارتفاعات قوی‌تر می‌وزد، بنابراین توربین‌های بلندتر می‌توانند برق بیشتری تولید کنند.
جهان طی دو دهه گذشته شاهد پیشرفت‌های فناورانه چشمگیری بوده است که به تولید توربین‌های بلندتر به‌ویژه در بخش‌های فراساحلی منجر شده است، بنابراین فرصت بزرگی برای کشورهای بادخیز وجود دارد.
سرعت باد نیز مهم است و دو برابر شدن آن منجر به افزایش هشت برابری قدرت تولید برق توربین‌ها می‌شود، با این حال بیشتر کشورهای ساحلی به سختی از منابع بادی دریایی خود بهره می‌برند که بریتانیا یک نمونه بارز در این زمینه است. بعضی از کشورها وزش باد شدیدی دارند، اما به‌سختی شروع به ساخت توربین‌های بادی کرده‌اند که در این زمینه می‌توان به روسیه، ژاپن و کره‌جنوبی اشاره کرد.
روسیه دارای بیشترین پتانسیل باد در بین کشورهای دیگر، اما کمتر از یک درصد برق خود را در سال ۲۰۲۳ از باد تولید کرده است. این کشور متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نیست و مقادیر زیادی گاز طبیعی و زغال سنگ دارد، بنابراین هیچ انگیزه اقتصادی واقعی برای توسعه باد در آن وجود ندارد.
ژاپن نیز همچون بسیاری از جزایر بسیار بادخیز است، اما کمی بیش از یک درصد نیروی خود را از باد تولید می‌کند. موقعیت کوهستانی این کشور قرار دادن توربین‌ها را در آن سخت می‌کند. مقررات سنگین در کره جنوبی نیز ساخت توربین‌های بادی را دشوار و افکار عمومی توسعه در این زمینه را محدود کرده است.
در سراسر جهان اغلب مقاومت بالایی در برابر توربین‌های بادی وجود داشته و کاهش قیمت پنل‌ها و تجهیزات خورشیدی نیز انرژی باد را تحت‌الشعاع قرار داده است. زمانی که بسیاری تعهدات یادشده منعقد می‌شد، باد ازجمله ارزان‌ترین منابع انرژی تجدیدپذیر بود، اما در حال حاضر خورشید از آن پیشی گرفته است. با این وجود اروپا همچنان در زمینه باد عالی عمل می‌کند.
نظر شما