به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جزیره سیسیل در ایتالیا از فوریه به‌دلیل خشکسالی وضعیت اضطراری اعلام کرد و به اعمال محدودیت‌های آبی پرداخت. تا این لحظه ساکنان این جزیره در مواجهه با کمبود آب مقاومت بالایی از خود نشان دادند، اما صبر آن‌ها به سر آمده و از شرایط جاری خسته شده‌اند. در ۹۳ جامعه این جزیره جیره‌بندی سنگینی برای آب اعمال شده است، به این معنا که آب طبق یک جدول زمانی از پیش تعیین‌شده قطع می‌شود و این قطعی تا چندین ساعت ادامه دارد.
تظاهرات آب در سیسیل
آب در بعضی از مناطق این شهر نیز تنها هر ۱۵ روز یک‌بار جریان دارد که این امر نارضایتی ساکنان را برانگیخته است. شرایط به حدی جدی است که در تعدادی از مناطق مردم با سردادن شعار «ما آب می‌خواهیم» به خیابان‌ها آمدند. اولین تظاهرات علیه بی‌آبی مناطق در سوم ژوئن و دومی در سوم آگوست با ۱۵۰۰ معترض رخ داد.
مردم سیسیل به‌طور مداوم با نگرانی در زمینه وجود آب کافی برای فعالیت‌های ضروری روزانه هم‌چون آشپزی، نظافت و بهداشت شخصی مواجه و مجبور به اتخاذ تدابیر حفاظتی و جیره‌بندی سختی هستند که مدیریت آن بسیار استرس‌زا است و به‌طور ویژه بزرگسالان و نوزادان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
ساکنان این جزیره برای عملیات شست‌وشو و آبیاری نیز به ترفندهایی هم‌چون جمع‌آوری آب از سیستم‌های تهویه مطبوع یا راه‌اندازی مخازن آب فردی و اشتراکی روی آورده‌اند، با این حال شرایط جاری آن‌ها را به ستوه آورده است.
مقاومت تاریخی سیسیل در برابر کمبود آب
سیسیل از لحاظ تاریخی در برابر مشکلات کمبود آب بسیار مقاوم و یکی از راه‌حل‌های اتخاذ شده در آن، ایجاد منابع ذخیره‌سازی آب در خانه‌ها به‌واسطه بی‌اعتمادی مردم به سیستم‌های توزیع آب دولت محلی بوده است. با این حال ضعف مدیریتی حاضر در این شهر موجب شده است که مردم در بسیاری از موارد بدون اطلاع قبلی و در شرایطی با قطعی آب مواج شوند که تمام آب ذخیره شده در مخازن خود را مصرف کرده‌اند و برای پر کردن مخزن آب، باید با یک توزیع‌کننده خصوصی آب تماس بگیرند و حدود ۲۵۰ یورو بپردازند و هرچند امکان دریافت بازپرداخت از دولت برای آن‌ها وجود دارد، بعضی از افراد نمی‌توانند هزینه اولیه را بپردازند.
راه‌حل‌های ایتالیا برای رفع بحران آب در سیسیل
ایتالیا بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴، سه کارخانه نمک‌زدایی در سیسیل راه‌اندازی کرد که همه تعطیل شدند، چراکه فناوری مورداستفاده در آن‌ها منسوخ و بسیار گران بود. یک کارخانه بزرگ حدود ۵۰ میلیون یورو هزینه داشت که مبلغی هنگفت است، به‌ویژه که به مرور زمان مستهلک می‌شود.
بر اساس گزارش مؤسسه ملی آمار ایتالیا، ۴۲.۴ درصد از آب وارد شده به سیستم‌های تأمین آب در ایتالیا از بین می‌رود که این رقم در سیسیل ۵۲ درصد است.
تلفات کل شبکه آب این جزیره را می‌توان به دلایلی هم‌چون عوامل فیزیولوژیکی نسبت داد که در تمام زیرساخت‌های آب آن وجود دارد، زیرا سیسیل سیستم نشتی صفر ندارد و گسیختگی در خطوط لوله و قدیمی بودن سیستم‌های آن بسیار شایع است. اتصالات غیرمجاز عوامل اداری سوء‌استفاده کننده به دلیل اشتباهات اندازه‌گیری کنتور نیز به‌شدت در این شهر رایج است.
در این زمینه بخش عمده‌ای از طرح ملی بازیابی و تاب‌آوری نسل بعدی و اجرای برنامه بازیابی اتحادیه اروپا پس از کووید توسط ایتالیا، به نوسازی زیرساخت‌های آبی این کشور اختصاص پیدا کرده است.
حدود ۶۰ درصد از بودجه به مناطق جنوبی اختصاص داده شده که سیسیل دومین ذی‌نفع محسوب می‌شود. با این حال هشت پروژه در طول دوره درخواست بودجه اولیه تنها به دلیل بالا بودن تعداد درخواست‌ها نسبت به منابع موجود رد شد. بعضی از پروژه‌ها نیز به دلیل ناتوانی در برآورده کردن الزامات مختلف رد شدند که نشان می‌داد پای مقامات محلی برای توسعه این پروژه‌ها میان است.
پرداختن به این مشکل نیازمند رویکردی است که شامل سرمایه‌گذاری در نگهداری و نوسازی زیرساخت‌های موجود، هم‌چون اتخاذ شیوه‌های مدیریت آب پایدار باشد که فناوری می‌تواند نقش مهمی در نظارت بر شبکه‌های آب و تشخیص زودهنگام نشت آب ایفا کند.
نظر شما